กฎลับฉบับมาร์ช

“ตอนแรกคิดจะมาทวงรางวัลซะอีกวันนี้”  

“........”  

“ยังอยากได้อยู่หรือเปล่า”  

ดั่งศัพท์นัยที่เข้าใจกันสองคน โชตะเกลี่ยวนิ้วมือบนท้ายทอยอย่างช้าๆ มองผ่านนัยน์เนตรที่กำลังวูบไหวดั่งครุ่นคิด 

แต่อาการลังเลตรงหน้าไม่ใช่สิ่งที่เขาอยากได้ 

“ห้องผมมันไม่ได้ใหญ่มาก ผมแอบกลัวว่าพี่จะนอนไม่สบาย”  

“..........”  

“แต่อยากไปดูก่อนไหมครับ”  

พอเริ่มเข้าใจในเหตุผล บางอย่างก็ทำท่าจะผุดตื่นแข็งขึ้นมา รีบผละมือออกห่างและไขว่ห้างกลบเกลื่อนไว้ 

ครั้งแรกของกัน เขาไม่อยากจำเจแค่ที่เตียง ดังนั้นห้องเขาน่าจะเวิร์คสุด 

“งั้นรางวัลที่ห้องพี่เป็นไง?”  

ชวนสุดฤทธิ์ไม่วายแจกรอยยิ้มโปรยเสน่ห์ ธานินท์มองดวงหน้านั่นครู่หนึ่งแล้วพยักหน้ารับในที่สุด 

“ได้ครับ”