“ธรรมดาไม่ยอมสินะ ได้ จัดให้เลย” เขาคว้าคอระหงก่อนจะลากมาที่เตียงแล้วเหวี่ยงร่างบางลงไปอีกครั้ง ก่อนจะตามติดลงไปนั่งคร่อมเอาไว้ทันทีก่อนที่เธอจะหนีได้ทัน สองแขนเล็กถูกตรึงกับที่นอนเหนือหัวด้วยมือเดียวของเขา ดาริกาพยายามบิดแขนออกจนข้อมือของเธอมันเจ็บเหมือนจะเคล็ดไปแล้ว
มือร้ายข้างที่ว่างเลื่อนมาจับที่คอเสื้อพนักงานที่เธอสวมใส่ สายตาดุดันจ้องมองหน้าเธอตลอดเวลา
“นับหนึ่ง”
“ไม่ค่ะนายคะ ฉันไม่…”
“นับสอง…”
“ฉันมาทำงาน แค่นั้นจริงๆนะคะ ได้โปรดเชื่อฉัน”
แควก!!! เสื้อพนักงานรัดรูปตัวนั้นถูกกระชากทีเดียวกระดุมหลุดกราว พร้อมกับเผยสิ่งที่ซ่อนอยู่ภายใน ผิวขาวอมชมพู เนินอกที่พ้นขอบบราเซียตัวน้อยเป็นรอยแดงจากการถูกบีบเคล้นไปก่อนหน้านี้
“กรี๊ด..ไม่”
“ฉันจะไม่ถามเธออีก ถ้าไม่ตอบความจริงมาหลังจากนี้ เธอต้องอยู่ที่นี่จนกว่าจะตาย”
น้ำเสียงเหี้ยมเกรียมดุดันนั้น บราตัวน้อยก็ถูกกระชากติดมือไปอีก คราวนี้มันไม่เหลืออะไรให้ปกปิดสองเต้าอวบนั้นได้อีกแล้ว ใบหน้าหล่อเหลาราวกับมหาเทพลงมาจุติก็ก้มลงมาคลุกเคล้าดูดกลืนยอดอกสีชมพู ขบเม้มสลับกับดูดเลียตวัดลิ้นถี่รัว
“กรี๊ดดด ไม่นะคะ อย่า….ฮือ”
เขาเลื่อนมือลงมาแล้วมุดหายเข้าไปใต้กระโปรงคับแคบ ก่อนจะเกี่ยวเอาแพนตี้ตัวบางออกให้พ้นสะโพกกลมกลึง แล้วนิ้วแกร่งของเขาก็กรีดแหวกลงที่กุหลาบงามที่ชุ่มฉ่ำอยู่ก่อนแล้ว ก่อนจะส่งให้มันดำดิ่งลงสู่ภายใน
Guest
