องครักษ์ส่วนตัวของคุณครูนาฏศิลป์

องครักษ์ส่วนตัวของคุณครูนาฎศิลป์ 

. . . . . . . . . . 

พิภพ(34) & ตรีศูล(30) 

#ลุงดินครูแก้ว 

. . . . . . . . . . 

**ชี้แจงก่อนอ่าน** 

1. นิยายเรื่องนี้อ้างอิงจากเหตุการณ์จริงในช่วงปีพ.ศ. 2484 และภาพยนตร์เรื่อง'ยุวชนทหาร เปิดเทอมไปรบ' ซึ่งอาจมีเนื้อหาคล้ายคลึง แต่อยากให้ทราบเอาไว้ว่า ทุกตัวละคร และบางสถานการณ์ที่เอ่ยถึงกล่าวถึงเป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่งแต่เพียงเท่านั้น ซึ่งไม่มีเจตนาดูหมิ่นไม่ว่าจะในเชิงส่วนบุคคลหรือสถาบันเลยแม้แต่น้อย ผู้เขียนหาข้อมูล และเกลาเนื้อหาขึ้นด้วยความเคารพในประวัติศาสตร์อย่างแท้จริง  

2. บางส่วนของนิยายอาจมีเนื้อหาเกินความเป็นจริงเพื่ออรรถรสในการอ่าน 

3. นิยายเรื่องนี้เหมาะสำหรับนักอ่านที่ชื่นชอบ/สนใจ คู่ที่มีอายุ (วัยทำงาน) และ เคะหนวด 

4. บางส่วนในนิยายอาจมีเนื้อหาที่เป็นข้อถกเถียงระหว่างสองความคิดในแง่การเมือง/สถาบันศาสนา 

5. บางส่วนในนิยายมีการกล่าวถึง องค์กรทางศาสนา, ความรุนแรง, สภาวะทางจิต, สารเสพติด และการล่วงละเมิดทางเพศ 

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน 

 __________________________________________________________________________________________ 

 บทนำ 

หูของทหารยศร้อยเอกได้ยินเสียงกระพรวนข้อเท้าดังกรุ๊งกริ๊งมาแต่ไกล ทว่ากลับไม่ได้สนใจอะไรและกลับมาจดกับเอกสารขอเบิกอุปกรณ์การรบสำหรับยุวชนทหารในการดูแลของเขา เสียงตึงตังประสมกับเสียงคล้ายกระดิ่งลมคืบคลานมาถึงอาคารชั้นสองที่เขานั่งทำงานอยู่ มือหยาบละเมียดจับกระดาษบางขึ้นมาพิจารณา พลางหยิบดินสอขึ้นมาตวัดเขียนเมื่อเห็นจุดผิดพลาด แม้จะมีเงาของผู้มาเยือนพาดผ่านโต๊ะไม้เนื้อดีก็ยังคงไม่เงยหน้าขึ้นไปพาที 

ตึง! เสียงฝ่ามือฟาดเข้าบนพื้นที่ทำงาน นายทหารมองว่าเป็นจังหวะเหมาะสมจึงได้เงยหน้าขึ้นมาแต่ก็ยังไม่ได้ปรับระยะสายตาให้ดี 

"คุณฝึกหนักเกินไปแล้วนะครับ ถึงพวกเขาจะเป็นยุวชนทหารแต่ยังไงก็เป็นเด็กนะ!" 

เขาชินชากับประโยคพวกนี้แล้วจึงฟังหูซ้ายทะลุหูขวา อย่างไรเสียก็คงจะเป็นผู้ปกครองที่ไม่เข้าใจบริบทของสังคมไทยตอนนี้ที่พวกญี่ปุ่นกดดันเราเข้ามาทุกที ทหารชั้นกลางหลับตา เอนกายกับพนักพิงก่อนจะหรี่ตามองแล้วเห็นว่าคู่สนทนาหาได้ใส่ชุดคลุมมิดชิดตามมารยาทแต่เป็นผ้าเกาะอกและผ้าถุงทว่าเผยเนื้อเอวบางส่วนแม้จะมีผ้าแพรคลุมสัดส่วนแต่ในมุมของกาลเทศะอย่างไรผิดก็คือผิด เขาจึงกล่าวตักเตือนไปอย่างไม่ยี่หระ 

"ผู้ปกครองครับ ผมเข้าใจในสัมมาอาชีพของคุณ แต่ที่นี่เป็นโรงเรียน รบกวนให้เกียรติสถานที่ราชการโดยการไม่ใส่ชุดนางรำมาพบด้วยครั- 

เสียงเข้มขาดห้วงเมื่อเขาเงยหน้ามามองเจ้าของเสียงเจี๊ยวจ้าวนั่นชัด ๆ 

'อะไรกัน นักเรียนเขามีผู้ปกครองเป็น นางฟ้า ด้วยเหรอ' 

  __________________________________________________________________________________________ 

พูดคุยกับนักเขียน: โปรดนักอ่านทุกท่านเอ็นดูนักเขียนตัวน้อย ๆ คนนี้ด้วยนะคะ จะบอกว่าทุ่มแรงกับเรื่องนี้มาก ๆ ทั้งหาข้อมูลประเด็นในช่วงยุดสงครามโลกและนำมาผูกเป็นเรื่องราว และแม้จะมีเนื้อหาเกี่ยวกับสงครามแต่ตอนจบฟีลกู๊ดแน่นอนค่ะ หวังว่านักอ่านทุกท่านจะชื่นชอบนะคะ  

เรื่องนี้เหมาะสำหรับคนที่ชอบคู่ที่มีอายุพอสมควร(วัยทำงาน) และ'เคะหนวด' รวมไปถึงรับในประเด็นที่ชี้แจงไปข้างต้นทั้งหมดได้  หากนักอ่านไม่ได้ชื่นชอบสามารถเลื่อนไปเรื่องอื่น ๆ ได้เลยค่ะ แล้วไรท์หวังว่าเราจะได้เจอกันในเรื่องถัด ๆ ไปนะคะ 

ขอบคุณทุกท่านที่สนใจและแวะเข้ามาหานะคะ หวั งว่าเราและคุณนักอ่านจะสนิทกันมากขึ้นนะคะ 

  __________________________________________________________________________________________ 

© สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ ฉบับเพิ่มเติม พ.ศ.2558  

หากมีนักอ่านท่านใดรีวิวนิยายเรื่องนี้ไม่ว่าจะแพลตฟอร์มไหน นักเขียนจะดีใจมาก ๆ และมีกำลังใจในการหาข้อมูลและพัฒนาการเขียนนิยายต่อไปค่ะ ฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยนะคะ 

ติดตามนักเขียนได้ที่ 

Twitter(X): @NakKian_JaoTong 

Facebook: นักเขียนเจ้าตอง