กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในบึงน้ำเล็กๆ แห่งหนึ่ง มีครอบครัวของเป็ดที่อาศัยอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข ในบรรดาลูกเป็ดที่น่ารักทั้งหมด มีลูกเป็ดตัวหนึ่งที่ดูเหมือนว่าจะไม่เก่งอะไรเลย ไม่ว่าจะเป็นการว่ายน้ำ การหาอาหาร หรือการบิน ลูกเป็ดตัวนี้ชื่อว่า "เป็ดเป็ด"
เป็ดเป็ดมักจะรู้สึกเศร้าและน้อยใจเสมอเมื่อเห็นพี่น้องของตนเองทำสิ่งต่างๆ ได้สำเร็จ "ทำไมฉันถึงไม่เก่งเหมือนพี่น้องของฉันเลย?" เป็ดเป็ดคิดในใจ "ฉันจะมีคุณค่าอะไรในชีวิตนี้บ้าง?"
เป็ดเป็ดพยายามทำสิ่งต่างๆ อย่างสุดความสามารถ แต่ไม่ว่าจะพยายามอย่างไร ก็ไม่สามารถทำได้ดีเหมือนพี่น้องของตน ทุกครั้งที่ล้มเหลว เป็ดเป็ดก็รู้สึกท้อแท้และหมดหวังมากขึ้นเรื่อยๆ

วันหนึ่ง ในขณะที่เป็ดเป็ดนั่งเศร้าอยู่ที่ริมบึง มีปลาตัวหนึ่งโผล่ขึ้นมาจากน้ำแล้วถามว่า "ทำไมเจ้าเป็ดน้อยถึงดูเศร้าใจเช่นนี้?"
"ฉันไม่เก่งอะไรเลย ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหนก็ล้มเหลวเสมอ" เป็ดเป็ดตอบ
ปลายิ้มแล้วกล่าวว่า "อย่าท้อแท้เลยเป็ดเป็ด ชีวิตของเรามีคุณค่าไม่ใช่เพราะความสำเร็จที่เราทำได้ แต่เพราะความพยายามและความตั้งใจของเราในทุกๆ สิ่งที่เราทำ"
เป็ดเป็ดฟังคำพูดของปลาแล้วรู้สึกมีกำลังใจขึ้นมา แม้ว่าตนเองจะไม่เก่งเหมือนพี่น้อง แต่เป็ดเป็ดก็ยังคงพยายามทำสิ่งต่างๆ ด้วยความตั้งใจ ไม่ท้อแท้และไม่หยุดพยายาม

เมื่อเวลาผ่านไป เป็ดเป็ดได้เรียนรู้ว่าความสำเหร็จไม่ได้หมายถึงการทำทุกอย่างได้ดีเสมอไป แต่เป็นการไม่ยอมแพ้และไม่ล้มเลิกในสิ่งที่ตนเองทำ เป็ดเป็ดพบว่าแม้ตนเองจะไม่เก่ง แต่ก็มีคุณค่าในความพยายามและความตั้งใจที่ไม่หยุดหย่อน
>> นิทานเรื่องนี้สอนให้เรารู้ว่า ชีวิตของเรามีคุณค่าไม่ใช่เพราะความสำเร็จที่เราทำได้ แต่เพราะความพยายามและความตั้งใจของเราในการทำสิ่งต่างๆ ไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร เราก็ยังคงมีคุณค่าในตัวเราเอง