สนิทใจ

"อื้อ!" จูบที่บดเคล้ารุนแรงทำคนตัวเล็กเจ็บจนต้องประท้วง ปราชญ์ได้สติยอมถอนริมฝีปากหากยังคงคลอเคลียชิดใกล้ "เบา ๆ สิคะ มะลิเจ็บ" 

หัวใจเต้นแรงจนปราชญ์คิดว่าอกข้างซ้ายของเขาคงบางมาก เพราะรู้สึกเหมือนมันจะทะลุยามได้ยินเสียงหวานชัด ๆ 

น้ำเสียงของเธอ ชื่อของเธอ กลิ่นหอมของเธอ...ทุกอย่างยังเหมือนเดิม 

"มะลิ..." เขาเอ่ยชื่อนั้นออกมาแล้วแนบจูบปากนุ่มแดงเจ่ออีกครั้ง ขบเม้มดูดดึงซ้ำ ๆ ก่อนจะปล่อย "มะลิจริง ๆ" 

ริ้วความคิดถึงแล่นพล่านไปทั่วกายก่อนจะฉายชัดในดวงตาคู่คม และคงจะสะท้อนให้อีกคนเห็น เธอจึงเผยความรู้สึกตนเองออกมาเช่นกัน 

"เรากำลังอยู่ในห้องน้ำนะคะ" เสียงเตือนแผ่วพร่าเพราะไม่ใช่แค่ว่าอยู่ในนี้ แต่เขากำลังเบียดชิดจนเธอรู้สึก...หวาม 

"เราเคยอยู่ด้วยกันในห้องน้ำออกบ่อยไป" 

แววตาเธออึ้งไปชั่วขณะก่อนจะยิ้มอ่อน ๆ ไม่รู้ว่าไม่เจอกันนานหรือเปล่า นี่เป็นสิ่งหนึ่งที่หญิงสาวแปลกไปในความรู้สึกของคนมอง 

เธอดูอ่อนหวานขึ้น 

"ไม่เจอกันห้าปี..." แก้มเนียนแดงจัด เสมองไปด้านข้างยามเอ่ยคำพูดต่อมา "พี่คิดจะจูบมะลิอยู่แค่ในห้องน้ำนี่เหรอคะ" 

หัวใจปราชญ์กำลังจะวาย นี่ไม่ใช่ความฝันใช่ไหม เขาไม่ได้กำลังเมาอยู่ใช่หรือเปล่า ห้าปีที่เธอหายไป ไม่กี่นาทีที่เธอกลับมา ความรู้สึกระหว่างเราเหมือนตอนนั้นไม่ผิดเพี้ยน 

ไม่มีความรู้สึกห่างเหิน ยังคงมีความคุ้นเคยต่อกัน 

"พี่ทำมากกว่าจูบได้หรือเปล่า"