ดนัทธ์ใช้ชีวิตโสดมานาน มีแค่ของเล่นชั่วคราวบำบัดความต้องการ จนครั้งล่าสุดแยกย้ายกับ 'ปิ่นโต' ที่ผูกประจำ
เกิดอาการเบื่อ ๆ ก็พอดีมารดาหาของเล่นชิ้นใหม่ในนาม 'เมีย' มาให้ จึงรับไว้โดยไม่เกี่ยง ไม่รักไม่เป็นไร หุ่นเธอน่าฟัดเป็นพอ
ดลรวียอมแต่งงานกับผู้ชายที่ไม่รักเธอด้วยเหตุผลที่ซุกซ่อนเอาไว้หลายประการ รู้ว่าเขาไม่รัก รู้ว่าเขาให้ฐานะแค่ของเล่น แต่เธอไม่สนใจ เป้าใหญ่ เอ๊ย เป้าหมายใหญ่เกินกว่าจะถอยกับเรื่องแค่นี้
-------------------------
"ก็...ฉันไม่กล้านี่คะ"
"กลัวอะไรนัก ผมใหญ่แต่ไม่ใช่ยักษ์สักหน่อย" ขนาดโมโหยังไม่วายอวดตัวตนของตัวเองอีก และขนาดว่ากำลังทะเลาะกันเขาก็ทำให้คนบนตักหน้าแดงที่ไม่ได้เกิดจากความโกรธได้
"ไม่ใช่ยักษ์แต่ทำตัวไม่น่ารักเลย" เธอพึมพำเสียงเบา
ดนัทธ์ถอนหายใจยาว จริง เขาทำตัวไม่น่ารักจริง ๆ นั่นแหละ
"เดย์ไม่น่ารัก แต่เดย์น่ายอ ไม่พอรึไง"