วรัญญาถูกคนรักบอกเลิก ณ สนามบินสุวรรณภูมิ
ท่ามกลางคณะทัวร์ที่กำลังจะเดินทางไปเที่ยวประเทศญี่ปุ่น
ถ้าบอกเลิกกันธรรมดาก็แล้วไปเถอะ แต่พิชัยหลอกว่าจะพาเธอไปเที่ยว
สุดท้ายมาเท แถมยังจะพากิ๊กใหม่สาวเอ๊าะ ไปใช้วันหยุดด้วยกันแทน
บอกเลิกน่ะได้! แต่อย่าหวังว่าจะเที่ยวกันอย่างสงบสุขเลย!
วรัญญาขอร่วมคณะทัวร์ครั้งนี้ด้วยกันก็แล้วกัน งานนี้ต้องสร้างความทรงจำที่ดีแน่
****
“คิดอะไรอยู่?”
วรัญญากัดริมฝีปากล่างอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนตัดสินใจถามออกไปตรงๆ
“คำพูดที่คุณพูดที่ท่าเรือ คุณพูดจริงหรือเปล่า”
คิดมากก็วุ่นวายเปลืองสมอง อีกอย่างนิสัยเธอก็แบบนี้ มีอะไรสงสัยก็ถามให้รู้เรื่องกันไป จะได้ไม่ต้องมานั่งมโนว้าวุ่นคนเดียว
เตชินท์มองกลับตรงๆ ไม่มีการหลบสายตา
“ผมไม่ได้บอกไปแล้วเหรอว่าผมจริงจัง”
“คุณจริงจังกับคนที่เพิ่งเจอกันแบบนี้ทุกคนเลยหรือเปล่า”
เตชินท์อมยิ้ม
“คุณไม่ใช่ผู้หญิงคนแรกที่ผมจีบ แต่เป็นคนแรกที่ผมอยากจีบอย่างจริงจัง”
คำตอบนี้จะว่ากวนประสาทก็ได้ จะว่ากวนหัวใจก็ใช่อีก
วรัญญาเม้มปาก ตวัดตามองค้อนใส่
“ฉันเพิ่งถูกคนอื่นเขาทิ้งมานะ”
“อื้ม ก็จริง” เตชินท์ครางเสียงทุ้ม พยักหน้าเห็นด้วย ทำเอาวรัญญาต้องถลึงตาใส่
ก็จริงอะไร! พูดอย่างนี้หมายความว่าอย่างไร! วรัญญาได้แต่หงุดหงิดอยู่ในใจ ในอกเหมือนถูกข่วนถูกเกา ทั้งเจ็บ ทั้งคัน
“แต่ถ้าคุณไม่ถูกทิ้ง ผมก็คงไม่กล้าจีบหรอก เพราะผมไม่ชอบแย่งผู้หญิงของคนอื่น อีกอย่าง การที่คนอื่นไม่เห็นค่าคุณ ไม่ได้หมายความว่าผมต้องคิดเหมือนเขานี่”
นิยายเรื่องนี้สงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 และที่แก้ไขเพิ่มเติม ห้ามคัดลอก ทำซ้ำ ดัดแปลงหรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดของนิยายไปเผยแพร่หรือกระทำการใด ๆ ก่อนได้รับการอนุญาตจากผู้เป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ หากฝ่าฝืนจะดำเนินการทางกฎหมายต่อผู้กระทำละเมิดอย่างเด็ดขาดโดยไม่มีข้อยกเว้น
นิยายเรื่องนี้เขียนขึ้นเพื่อความบันเทิง ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบุคคลใดทั้งสิ้น
Guest
