โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน เนื้อหาในเรื่องเป็นเพียงเหตุการณ์ที่สร้างขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียน
"หนูเนย! นี่เธอแอบกินไอติมช็อกโกแลตอีกแล้วใช่มั้ย"
"เปล่านะครับ" เด็กน้อยตอบด้วยน้ำเสียงลุกลี้ลุกลน โบกมือปัดไปมาท่าทางมีพิรุจ
"เปล่าแล้วสีดำ ๆ ที่ติดฟันอยู่นั่นคืออะไร"
"....แมงกินฟันเนยแน่เลยครับ เนยต้องรีบไปแปรงฟัน" เด็กน้อยใช้เล่ห์เหลี่ยมให้พ้นจากความผิด แต่ไม่ทันได้ลุกหนีไปไหนก็โดนคว้าเอวไว้ได้ซะก่อน เด็กตัวเล็กจมอยู่ในอ้อมกอดของศิลาอย่างไม่อาจดิ้นหลุด
"ไม่ต้องมาโกหกเลยนะ"
"..."
"ฉันไม่เล่นกับเธอนะเนย ก็รู้อยู่ว่าน้ำตาลในเลือดสูง แค่งดของหวานตามที่หมอสั่งแค่นี้มันยากนักรึไง มันเกินความสามารถของเธอมากเหรอ"
เขาพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม ที่ต้องดุแบบนี้ก็เพราะเจ้าเด็กติดของหวานมากเกินไป ทำให้น้ำตาลในเลือดสูงเสี่ยงต่อโรคเบาหวาน
"...ขอโทษครับ"
"ไม่ต้องมาขอโทษส่ง ๆ ที่พูดมันก็เพราะสุขภาพเธอเองทั้งนั้น"
"..."
นั่นแหละครับทุกคน หนูเนยเป็นเด็กที่ไม่ค่อยเชื่อฟังผมเท่าไหร่ในหลาย ๆ เรื่อง เมื่อไหร่ที่ผมใจดีด้วย แกก็จะทำเป็นเล่นอยู่ร่ำไป คงคิดว่าผมโกรธไม่จริงล่ะสิ ผมใจดีด้วยไม่ได้หรอก เดี๋ยวเด็กมันจะเหิมเกริม
เห็นอย่างนี้...เราทั้งสองไม่ใช่ญาติพี่น้องกันนะครับ ผมช่วยเหลือเด็กนี่มา แล้วก็ตั้งใจจะอุปการะเลี้ยงดู แต่ถ้าถามถึงสถานะ...ก็ไม่รู้สิครับ ว่าเราอยู่ด้วยกันในฐานะอะไร ผมก็ตอบไม่ได้ เอาเป็นว่าผมแค่อยากช่วยเหลือน่ะ ให้เด็กคนหนึ่งได้มีชีวิตที่ดีขึ้น
เจ้าเด็กนี่เพิ่งมาอยู่กับผมได้แค่เดือนเดียว ยังไม่รู้จักนิสัยใจคอกันดีนัก แกก็ออกจะเกร็ง ๆ แล้วก็ออกไปทางเกรงใจผมซะมากกว่า แต่จากที่ดูแล้วเนี่ย...ถ้าหายเกร็งก็คงจะดื้อน่าดู
แนะนำตัวละคร
ศิลา ภักดีนันทกุล อายุ 28 นักธุรกิจหนุ่ม
เนย เด็กกำพร้าไร้บ้าน เกิดมาก็ไม่เคยเห็นหน้าพ่อแม่ หนำซ้ำชีวิตยังเจอมรสุมหนัก อายุ 16
Guest
