คำเตือน เนื้อหาในนิยายเรื่องนี้มีการใช้ภาษาปากและภาษาแสลง เพื่อให้ได้อรรถรสของเนื้อเรื่องและตัวละคร
อีกทั้งยังมีคำพูดหยาบคาย สื่อไปในทางลามก และการกระทำบางอย่างของตัวละครที่ไม่ควรลอกเลียนแบบ เช่น การกลั่นแกล้ง หรือเหยียดหยามผู้อื่น
อย่างไรก็ตามทั้งหมดนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
โลกของนิยายเรื่องนี้ผู้ชายสามารถทำได้เหมือนผู้หญิงแทบทุกอย่าง เช่น ผู้ชายท้องได้ ฯ. ขอย้ำว่าเหตุการณ์ทั้งหมดนี้เป็นเพียงจินตนาการของนักเขียนเท่านั้น
ออยเกลียดsex 2 (เรื่องราวของลูก ๆ ที่สุดแสนจะน่ารัก อบอุ่นและดราม่าไปพร้อม ๆ กัน กับเรื่องราวความป่วนฮาของเหล่าสามีทั้งสี่)
"ปะป๊า!!! เจ็บ! โอ้ยนิวเจ็บ" เด็กน้อยร้องโอดโอยเมื่อโดนไม้เรียวฟาดลงที่ก้น เขาดีดดิ้นกระโดดไปมาแต่ก็โดนคนเป็นพ่อที่ชื่อว่าทัพรบจับให้อยู่นิ่งเหมือนเดิม แล้วตีเข้าที่ขาและก้นซ้ำจนเป็นรอย
"เอะอะอะไรกันลูก" ออยรีบวิ่งออกมาจากห้องซักผ้า เห็นว่าลูกคนกลางกำลังถูกสามีลงโทษจึงรีบเข้าไปห้าม ทว่าเหตุการณ์ยังไม่สงบ เขาจึงฟาดฝ่ามือเข้าที่แผ่นหลังของทัพรบ
"ออย! ม๊ามาตีป๊าทำไมเนี่ย"
"ฮื่อ ม๊าช่วยนิวด้วย" เด็กน้อยน้ำตาไหลพรากร้องไห้สะอื้นเสียงดังก่อนจะสะบัดแขนออกจากมือปะป๊าแล้วโผกอดหม่าม๊าทันทีเพื่อหาที่หลบภัย
"แล้วพี่ทัพรบตีลูกทำไมล่ะ"
"ก็นิวมันพูดไม่ฟังอะ ป๊าบอกกี่ครั้งแล้วว่าไม่ให้ไปหาไอ้พวกนั้น แล้วก็พากันไปเกเร พากันตะโกนโหวกเหวกโวยวายเสียงดัง ชอบนักรึไง อยากเป็นมากรึไงเด็กแว้นน่ะ"
"ไม่ใช่ ฮึก เฮียเขาเป็นคนดี ไม่ใช่เด็กแว้นแบบที่ป๊าพูด ฮือออ" เด็กน้อยพูดบอก
"ไม่เอาลูก ไม่ร้องนะไม่ร้อง" ออยโอบกอดลูกชายไว้ในอ้อมแขนพลางมองทัพรบด้วยสายตาเรียบนิ่ง จนคนเป็นสามีขนลุกกลัวอำนาจเมีย
"ก็...ม๊าอะ" ทัพรบอึกอักที่จะพูดต่อ
"ไม่ต้องเลยป๊า คุยกันดี ๆ ก็ได้หนิ ไม่เห็นต้องลงไม้ลงมือเลย ดูซิลูกเจ็บไปหมด" ออยว่าพลางกอดลูกชายไว้แน่น
เด็กผู้ชายตัวเล็กผิวขาว ถอดแบบคนเป็นแม่มาเป๊ะ เขาชื่อว่า ออลนิว อายุสิบเจ็ดปี เขาเป็นคนหัวดื้อ รั้น อยากจะรู้อยากจะลองอะไรก็ต้องได้ทำ และมักจะไปอยู่กับกลุ่มเด็กวัยรุ่นที่อยู่หมู่บ้านใกล้ ๆ
ขณะนั้นพี่ชายคนโตก็เดินลงบันไดมา เขาชื่อ อคิน อายุยี่สิบห้า รูปร่างสูงโปร่ง เป็นคนอบอุ่นและอ่อนโยน เขาเรียนจบแล้ว ตอนนี้ก็รับช่วงต่อดูแลรีสอร์ตของป๊าชาร์ค
"มีอะไรครับ เสียงดังไปถึงข้างบนเลย" เขาเอ่ยถาม พร้อมเดินมาทางนี้
"พี่คิน ป๊าทัพตีนิว" น้องชายเอ่ยฟ้อง
"เอาอีกแล้วสองพ่อลูกนี้"
"ป๊าเป็นห่วงไง ก็ดูน้องนิวทำตัวสิ" ทัพรบแทรกขึ้นแล้วมองไปที่ลูกชายตัวเล็ก เขาแค่อยากสั่งสอนลูกชายเท่านั้น
"นิวก็รั้นเกินไป หัดฟังป๊าม๊าบ้าง"
"ฮึ๊"
"เรื่องนั้นเดี๋ยวม๊าสอนลูกเอง ป๊าไม่ต้องห่วงหรอก ลูกเราไม่เสียคนหรอก ไปลูกเดี๋ยวม๊าทำแผลให้" ออยเอ่ยบอกทัพรบในประโยคแรกแล้วหันมาพูดกับลูกชายต่อ จากนั้นก็พาเดินขึ้นไปทำแผลข้างบนห้อง
ทัพรบพยักหน้าแล้วเดินไปห้องรับแขก อคินก็เดินตามไปปลอบป๊าทัพรบที่เป็นห่วงน้องชายคนนี้เป็นอย่างมาก กลัวว่าจะเกเรเหมือนเด็กวัยรุ่นพวกนั้น ที่ชอบสร้างความปั่นป่วนให้กับชาวบ้าน
"อย่าเครียดเลยป๊า น้องนิวถูกเลี้ยงดูมาอย่างดี ครอบครัวเราก็เป็นคนดี น้องแค่เที่ยวเล่นตามประสาแหละ" เขาเอ่ยบอกเพื่อไม่ให้คนเป็นพ่อเครียด พร้อมกับนั่งลงข้าง ๆ
"อืม"
ขณะเดียวกันก็มีเสียงทุ้มของใครบางคนดังขึ้นอีก
"ห๊าววว~~~ หิวจังเล๊ยยย มีอะไรกินบ้างน้อออ" เด็กวัยรุ่นตัวสูงกำลังยืนตะโกนอยู่หัวบันไดบ้านนี้ชื่อว่า ออสติน เป็นพี่คนรอง อายุสิบเก้าปี มีนิสัยเอาแต่ใจ ไม่ชอบให้ใครมาบังคับ "ถ้าอยากทำไรเดี๋ยวทำเอง" ชอบสนุกชอบสังสรรค์กับเพื่อน ๆ ไม่ค่อยรักเรียนเท่าไหร่นัก
"กูต้องปวดหัวอีกแล้ว..." ทัพรบยกมือขึ้นกุมขมับเมื่อเห็นหน้าลูกชายคนรอง
"ออสติน พี่ว่ามึงตื่นพรุ่งนี้เลยไม่ดีกว่าเหรอ"
"พูดมากน่าเจ๊"
"เจ๊พ่อมึงอะ"
"แฮ่ม!! กูพ่อพวกมึง" ทัพรบหันขวับมองลูกชายคนโตที่นั่งข้าง ๆ
"โทษทีป๊า"
"แล้วทำไมบ้านเงียบงี้อะ" ออสตินถามพลางเกาหัวงง ๆ สองคนที่นั่งอยู่ในห้องรับแขกจึงส่ายหน้าเอือม
"โว๊ะ ไปไหนก็ไปไป" อคินโบกมือไล่
"เอ้า ไรวะ แล้วนี่ป๊าวินกับป๊าคิมไปไหนอะ" ออสตินถามขึ้นอีก
"ออกไปทำธุระให้ม๊าตั้งแต่เช้า"
"อ่า"
ในสวน
"ปะป๊าของออมสวยมั้ย"
"สวยค้าบลูก" ชาร์คเอ่ยชมภาพวาดของลูกชายคนเล็กที่ยื่นให้เขาดู ตอนนี้เขาพาลูกมาวาดรูปแมลงและสัตว์ต่าง ๆ ในสวนดอกไม้
เด็กน้อยคนนี้ชื่อ ออมสิน หน้าตาน่ารัก สดใสร่าเริงและไม่เคยโกรธเกลียดใคร เขาอายุสิบห้าปี แม้ร่างกายและอายุจะโตขึ้นจนเริ่มเข้าสู่ช่วงวัยรุ่น แต่เด็กน้อยคนนี้พัฒนาการช้ากว่าเด็กทั่วไป จึงไม่ค่อยรู้ประสีประสา
"ของปะป๊าก็สวย" เจ้าเด็กเอ่ยชมจากใจจริง พลางทำหน้าหงอยลงจากเดิมเพราะเห็นว่าภาพวาดของปะป๊าชาร์คนั้นสวยกว่า
"น้องออมกำลังน้อยใจฝีมือตัวเองอยู่ใช่มั้ยครับ"
"..."
"น้องออมเก่งจะตาย ลูกทั้งเรียนเก่ง ฉลาดคิดฉลาดพูด แถมวาดรูปเก่งอีก"
"แต่ไม่สวย"
"หื้ม อย่าดูถูกตัวเองสิลูก ภาพวาดของป๊ากับน้องออมไม่เหมือนกันสักหน่อย เทคนิคการลงสีก็ไม่เหมือนกันถูกมั้ย ทุกอย่างมันดีหมดครับลูก แต่มันดีคนละแบบ มันสวยคนละแบบ น้องออมอย่าคิดดูถูกตัวเองแบบนี้นะครับ"
"ครับ มันสวย แล้วออมจะวาดให้สวยมากกว่าเดิม"
"ครับ เดี๋ยวน้องออมนั่งเล่นไปก่อนนะลูก ป๊าจะเข้าไปดูพี่ตินสักหน่อย ไม่รู้ว่าตื่นรึยัง" เขาบอกลูกชายพร้อมลุกขึ้นยืน มือเล็กจับมือปะป๊าไม่อยากให้ไป
"ปะป๊า แต่พี่มายยังไม่มา ออมเหงา"
"ได้ยินเสียงแว่ว ๆ ว่าใครที่ไหนเหงาน๊าา??" เสียงหวานเอ่ยทักทายและปรากฏตัวอยู่ข้างหลัง ทั้งสองหันมองพร้อมรอยยิ้ม
"พี่มาย~~~ เย้พี่มายมาแล้ว ป๊าไปเถอะ" ออมสินลุกขึ้นจากเก้าอี้ วิ่งมาจับมือพี่เลี้ยงลากให้ไปนั่งแทนที่ป๊า
"เอ้า ไล่ป๊าเลยนะ" หนูออมสินไม่ตอบได้แต่ยิ้มหวานให้ ชาร์คยื่นมือมาลูบหัวลูกชายเบา ๆ พลางเอ่ยบอกพี่เลี้ยงที่เพิ่งมาถึง
"ฝากน้องด้วยนะลูก"
"ครับ"
ผู้ชายหน้าหมวยตาชั้นเดียวคนนี้ชื่อ มาย เขาอายุยี่สาม เรียนอยู่ปีสี่ อันที่จริงเขาจะต้องเรียนจบแล้ว แต่เหตุเพราะฐานะทางบ้านค่อนข้างยากจน จึงต้องดรอปเรียนออกมาทำงาน
เขามีหน้าที่ดูแลน้องออมสินและเป็นเด็กเสริฟที่ผับของมาร์วิน ครอบครัวนี้รักเขาเหมือนลูกคนหนึ่ง ให้แทบทุกอย่างจนตัวเขาเองก็เกรงใจ
แถมลูกชายของผู้มีพระคุณยังมาจีบเขาอีก
"ไหน ออมสินคนเก่งทำอะไรอยู่ครับ" มายถามพลางจัดอุปกรณ์ที่วางบนโต๊ะให้มีพื้นที่ว่าง
"ออม..." ออมสินยังพูดไม่จบก็โดนใครบางคนพูดแทรก
"กำลังคิดถึงพี่มายอยู่ครับ"
คนตัวเล็กถอนหายใจอย่างแรงด้วยความรำคาญใจเพราะรู้ว่าเสียงนี้เป็นเสียงใคร เนื่องจากโดนแบบนี้ทุกวันอยู่เรื่อยมา
"ออสติน ชื่อออมสินเหรอ" เขาหันมองคนตัวสูงที่มาจีบมาหยอดคำหวาน พูดกวนชวนให้อารมณ์เสียอยู่ทุกวัน
"อะแหนะ ได้ยินแค่เสียงยังรู้ว่าเป็นผม ผมคงสำคัญกับพี่มากล่ะสิ ข้อนี้ผมรู้อยู่แล้ว"
"อย่าสำคัญตัวผิด คนกวนประสาทฉันก็มีแค่นายคนเดียว"
"พี่มายอ่า ว่าผมตลอด"
"ออมสินครับ พี่ว่าเราไปนั่งเล่นในบ้านดีกว่า ตรงนี้แดดเริ่มร้อนแล้ว" คนตัวเล็กหันไปพูดคุยกับออมสินที่นั่งปิดปากยิ้มอย่างเงียบ ๆ เขาอยากพี่สองคนนี้เป็นแฟนกัน
"ฮะ"
"หนีผมอีกแล้ว" ออสตินพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงหงอยลงพร้อมก้มหัวตีหน้าเศร้า
"ฉันรำคาญนายจริง ๆ นะออสติน"
"ก็ผมบอกแล้วว่าผมจะจีบพี่อะ" คนตัวสูงยู่ปากทำแบ๊วเผื่อคนพี่จะเห็นอกเห็นใจ แม้จะโดนพูดแรงใส่แค่ไหนเขาก็ไม่เคยโกรธ กลับชอบแล้วหาเรื่องให้โดนด่าเสียอย่างนั้น
"ไปทำตัวเองให้ดีก่อนไป อีกอย่างฉันต้องทำงาน อย่าให้มีเรื่องปวดหัวเลยนะขอร้อง"
"เหอะ ยังไงผมก็จะจีบพี่อยู่ดี"
"โอเค๊ ถ้าอย่างนั้นผมจะทำงานเก็บเงิน" เขาว่าพลางกอดอกยักคิ้ว
"ดี มันจะดีมากถ้านายเป็นแบบนั้นได้" มายว่าพลางจับมือออมสิน เตรียมท่าจะเดินไปแต่ก็ต้องชะงักเท้าหยุดเดิน เพราะคำพูดไม่เข้าหูของอีกคน
"ครับ ผมจะเก็บเงินซื้อวีลแชร์ให้พี่เองนะ"
"ฉันยังไม่แก่ขนาดนั้นเว้ย"
"ไม่ต้องเขินหรอกน่า" มือหน้าเอื้อมไปเชยคางเล็ก
"ไปกันเถอะออมสิน" คนตัวเล็กปัดมือออกแล้วทำไม่สนใจ เดินจูงแขนออมสินออกไปจากตรงนั้น
"ฮ่าฮ่า ไปฮะ"
อคิน x ?
ออสติน x ?
ออลนิว x ?
ออมสิน x ?
ฝากติดตามด้วยนะคะ หลายคู่สนุกแน่นวล มีแต่แสบ ๆ แซ่บ ๆ ทั้งนั้น ฮ่าฮ่าฮ่า
ลองคอมเม้นวิเคราะห์กันมาได้นะคะ💗💗
Twitter : Nongjazlyn
Facebook : fanpage Jazlyn - แจซลิน
Guest
