ย้อนเวลามาเพื่อรักเธอ

​ บทนำ 

ณ สุสานเก่าแห่งหนึ่งในกรุงปักกิ่ง หยางเสี่ยวซินหญิงหม้ายวัย 63 ปีที่ครองตัวเป็นโสดมาจนถึงปัจจุบันนับจากหย่าร้างกับอดีตสามีผู้จากโลกนี้ไปอย่างไม่มีวันกลับ 

ในทุกวันที่ 15 เดือน ซาน เยวี่ย (มีนาคม) เธอมักจะนำตระกร้าไม้ไผ่ที่ด้านในมีโถวใส่ซุปไก่ ซาลาปาไส้ฟักทองและผลไม้สดสามชนิดอาทิ ส้มสีทอง ทับทิม และลูกพลับมาที่สุสานแห่งนี้ทุกปี 

เธอยืนอยู่ที่หน้าหลุมศพพร้อมกับมองดูป้ายชื่อที่เริ่มจะเลือนลางไปตามกาลเวลาด้วยใบหน้าเศร้าก่อนจะค่อยๆ วางตระกร้าใส่อาหารลงตรงหน้าหลุมศพอย่างระวัง 

แม้เวลาจะผ่านไปเนิ่นนานเพียงใดแต่ความรู้สึกผิดและเสียใจของเธอที่มีต่อเขาก็ไม่มีวันจางหายไป 

มือเล็กอันแห้งกร้านและเหี่ยวย่นค่อยๆ ยื่นไปจับที่ป้ายชื่อนั่นด้วยมือที่สั่นเทา 

“ถานอวี้หลงคะฉันขอโทษ หากฉันฉลาดมากกว่านี้ เชื่อใจคุณมากกว่านี้ฉันคงไม่ต้องเสียคุณไป ถ้าโลกนี้มีพรวิเศษก็คงจะดีนะคะฉันจะได้ขอให้ฉันสามารถย้อนกลับไปเป็นภรรยาของคุณอีกสักครั้ง ถ้าฉันสามารถย้อนกลับไปได้ฉันจะไม่ยอมให้ใครมาทำให้เราต้องพรากจากกันได้อย่างแน่นอน” เธอเอ่ยขึ้นพร้อมกับเผยยิ้มอย่างสิ้นหวัง 

“เฮอะ นี่ฉันมัวพร่ำอะไรอยู่กัน คุณอย่าถือสาฉันเลยนะคะอวี้หลงฉันคงแก่แล้วเลยพูดเพ้อเจอไปหน่อยอย่าใส่ใจสิ่งที่ฉันพร่ำเลย วันนี้ฉันทำของที่คุณชอบทั้งนั้นมาให้ ทานเยอะๆ นะค่ะ” เธอค่อยๆ นำอาหารออกมาจากตระกร้าไม้ไผ่พร้อมกับวางอาหารเหล่านั้นไว้ที่หน้าหลุมศพดวงตาเศร้าจ้องมองที่ป้ายหลุมศพนั่นก่อนจะร้องไห้สะอึกสะอื้นออกมาอย่างกั้นไม่อยู่ 

“ฮือ ฮือ ฮือ อวี้หลงฉันคิดถึงคุณ คุณได้ยินไหมว่าฉันคิดถึงคุณนับตั้งแต่ที่คุณจากไปไม่มีวันไหนเลยที่ฉันจะลืมคุณ อวี้หลง ถานอวี้หลง ฮือ ฮือ ฮือฉันขอโทษ ฉันขอโทษฮือ ฮือ ฮือ ฉันขอโทษที่ไม่เชื่อใจคุณ ฉันขอโทษถานอวี้หลงฮือ ฮือ ฮือฉันขอโทษ” น้ำเสียงสั่นเครื่อพร่ำออกมาด้วยความรู้สึกผิดและเสียใจ 

คืนวันนั้น......................................... 

ในระหว่างที่หยางเสี่ยวซินกำลังนอนหลับไปด้วยความเหนื่อยล้าจู่ๆ เธอก็ต้องสะดุ้งตกใจตื่นเมื่อมีเสียงฟ้าผ่าดังเปรี้ยงลงมาอย่างแรง 

ร่างที่เฉื่อยชาค่อยๆ ผุดลุกขึ้นเธอหันไปมองยังด้านนอกหน้าต่างท้องฟ้าที่มืดครึ้งมีแสงสีเหลืองทองสว่างจ้าขึ้นเป็นระยะๆ 

เธอมองดูอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะค่อยๆ ก้าวลงจากเตียงพร้อมกับเดินไปที่หน้าต่างห้องของเธอเพื่อหวังจะปิดบานหน้าต่างนั่นแต่ทว่ายังไม่ทันที่เธอจะได้เอื้อมไปไปที่บานหน้าต่างลำแสงสว่างจ้าสีทองพร้อมกับเสียงที่ดังเปรี้ยงก็พุ่งตรงเข้ามาหาเธอจนทำเธอทรุดล้มลงไปนอนกองที่พื้น สมองและดวงตาของเธอเริ่มพร่ามัวเกือบจะไม่ได้สติแต่จู่ๆ ภาพเหตุการณ์ในอดีตของเธอและถานอวี้หลงคนรักที่จากไปก็ผุดขึ้นอีกครั้งก่อนที่ทุกอย่างจะดับวูบมลายหายไป 

“เสี่ยวซิน เสี่ยวซิน ถ้าคุณยังนอนขี้เซาอยู่อย่างนี้ผมจะจูบคุณแล้วนะ” 

น้ำเสียงนุ่มอันไพเราะที่คุ้นเคยปลุกเรียกเธอจนเธอต้องค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้น 

ใบหน้าอันสวยงามจ้องมองไปยังชายหนุ่มที่กำลังส่งรอยยิ้มอันสดใสให้กับเธอ 

“ตื่นเร็วจังผมยังไม่ทันจะได้จูบคุณเลย” เขาแสร้งหยอกเธออย่างเอ็นดู 

เธอรีบผุดลุกขึ้นด้วยความตกใจ 

“ถะถานอวี้หลง ทำไม ทำไมคุณยังอยู่ตรงนี้คะ” เธอเอ่ยถามเขาด้วยความตกใจ 

เขามองใบหน้าของผู้เป็นภรรยาพร้อมกับยิ้มออกมาเบาๆ 

“แล้วคุณจะให้ผมอยู่ที่ไหนกันในเมื่อนี่คือห้องนอนของเรา” 

เธอถึงกับประหลาดใจ 

“นี่ฉันกำลังฝันหวานอยู่งั้นเหรอ ใช่สิมันต้องฝันอยู่แน่ๆ” เธอพูดขึ้นเบาๆ ก่อนจะใช้ฝ่ามือมือตบเข้าไปที่ใบหน้าของตนเองอย่างแรง 

“โอ๊ย เจ็บจัง” เธอรีบเอามือจับไปที่ใบหน้าของตัวเองด้วยความเจ็บปวด 

“เสี่ยวซินนั่นคุณทำอะไรน่ะไหนให้ผมดูสิ “เขารีบโผเข้าไปดูที่แก้มของผู้เป็นภรรยา 

“ฟู่” ลมอุ่นๆ ที่หอมหวานค่อยๆ พ่นไปที่แก้มของเธออย่างอ่อนโยน 

“หายเจ็บแล้วใช่ไหม” เขาเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง 

เธอมองหน้าเขาก่อนจะพยักหน้าเบาๆ 

“คุณตบหน้าตัวเองทำไมกันเสี่ยวซิน” 

มือเล็กค่อยๆ เอื้อมมาจับที่ใบหน้าของชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าอย่างไม่อยากเชื่อก่อนจะยิ้มทั้งน้ำตา 

“อวี้หลง นี่มันคือความจริงงั้นเหรอคะฉันไม่ได้ฝันไปใช่ไหม คุณยังอยู่ตรงนี้กับฉันไม่ได้จากฉันไปไหนเรายังเป็นสามีภรรยากันใช่ไหมคะ” 

เขายิ้มให้กับเธออีกครั้งก่อนจะโผเข้าไปโอบกอดเธอไว้แน่ 

“ฝันอะไรกันคุณเพิ่งจะตื่นนอนจะฝันได้ยังไงกันล่ะ ผมยังอยู่ตรงนี้แล้วเราก็ยังคงเป็นสามีภรรยากันและก็จะเป็นอย่างนี้ตลอดไป” 

เธอกระชับกอดเขาไว้แน่นด้วยความดีใจ 

นี่ฉันกลับมาในวันหลังแต่งงานงั้นเหรอ โอ้สวรรค์ฉันไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นทำไมจู่ๆ ฉันถึงได้มาอยู่ที่นี่ และไม่ว่าในตอนนี้มันจะเป็นความฝันหรือความจริงแต่หากเป็นความฝันฉันก็จะไม่ขอตื่นอีก นับจากนี้ไปฉันจะขอใช้ทุกช่วงชีวิตของฉันเพื่ออยู่เคียงข้างคุณถานอวี้หลง 

แนะนำตัวละคร 

หยางเสี่ยวซิน : คุณหนูตระกูลหยางผู้ร่ำรวย อ่อนโยนแต่กลับหูเบาเพราะเชื่อใจคนที่เธอเรียกว่าเพื่อนรักจนทำให้เธอต้องเสียคนรักไปตลอดกาล แต่แล้วเธอก็เหมือนกับเป็นลูกรักของสวรรค์เมื่อสวรรค์เห็นใจและส่งเธอให้ได้ย้อนเวลากลับมาในอดีตเพื่อแก้ไขเรื่องราวผิดพลาดที่เกิดขึ้นกับคนรัก  

หลิวเฟ่ยเฟ่ย : ดาราสาวสวยเพื่อนรักที่หยางเสี่ยวซินไว้ใจ แต่หารู้ไม่ว่าเธอคืออสรพิษร้ายที่มีแต่ความอิจฉาและจ้องจะแย่งชิงคนรักของเพื่อนแม้จะใช้วิธีสกปรกเธอก็พร้อมจะแลก 

ถานอวี้หลง : บุตรชายนายทหารผู้ตรวจการใหญ่ตระกูลถาน คุณชายผู้มั่นคงในรัก