เธอแค่อยากลองใจโดยการให้ของขวัญสุดพิเศษกับคนรัก
แต่...เขาดันไม่ดีใจ แล้วมาบอกให้เราอยู่ห่างกันสักพัก ทั้งๆ ที่รู้ว่าเธอท้องลูกของเขา
ผัวเฮงซวยเอ๊ย!!! อยากไปก็ไป ฉันจะหาพ่อใหม่ให้ลูก
ไปแล้วอย่ามาหอนทีหลังนะ ชิ!
*****************************
คำโปรย
“นี่พี่จะโทษว่ามี่ตั้งใจปล่อยท้องงั้นเหรอ”
“เปล่า พี่ไม่ได้คิดแบบนั้น แต่ว่า...พี่ยังไม่พร้อมจะแต่งงานหรือมีลูกตอนนี้ มี่เข้าใจพี่หน่อยได้ไหม”
มิรันดาสะอึกเมื่อได้ฟังเหตุผลห่วยแตกของเขา คำว่าไม่พร้อมนั่นคืออะไร
“พี่ไม่พร้อมแต่งงาน ไม่พร้อมมีลูก แต่พร้อมจะไปจากมี่ นี่หรือเปล่าที่พี่อยากให้มี่เข้าใจ” หญิงสาวเอ่ยทั้งน้ำตาที่ไหลรินกลบภาพคนรักตรงหน้าจนมองไม่เห็นความรักในดวงตาคู่นั้นอีกแล้ว
คนหนึ่งหมดรัก หมดใจ แต่อีกคนกลับยังรักหมดใจ ใครควรเจ็บกว่าถ้าไม่ใช่เธอ
“พูดกันให้รู้เรื่องตอนนี้เลยดีกว่า ในเมื่อพี่รู้ว่ามี่กำลังจะมีลูก พี่ก็ยังอยากไปอยู่ใช่ไหม”
คำถามนั้นแทงใจดำของเขาอย่างจัง จนปฏิเสธไม่ได้
“มี่...”
มิรันดาเหยียดยิ้มทั้งน้ำตา เพียงแค่มองตาเธอก็ได้คำตอบจากเขา อยู่กันมาสี่ปีไม่นับที่คบกันมาตอนสมัยเรียนอีก เธอรู้ใจเขาทุกอย่าง แค่มองตาก็รู้ว่าอีกฝ่ายต้องการอะไร รู้สึกยังไง ไม่ต้องพูดออกมาด้วยซ้ำ
“งั้นพี่ก็ไปเถอะ อยากจะอยู่ห่างแค่ไหน เอาที่พี่สบายใจเลย ไม่ต้องห่วงมี่ ของขวัญชิ้นนี้ในเมื่อพี่ไม่ต้องการงั้นก็ทิ้งไปเถอะ”
************************
เรื่องนี้จบสวยนะคะ แต่สวยแบบไหนต้องลองลุ้นกันจ้า รอดูคนหอน บรู้วววววว
ชอบกดไลท์ ถูกใจกดเม้นมาได้นะคะ ^^
************************
คำเตือน
นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นโดย เหตุการณ์ ตัวละคร สถานที่ทุกอย่างล้วนเป็นสิ่งสมมติจากจินตนาการ และความเพ้อฝันส่วนตัวของผู้เขียนทั้งสิ้น
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 และรวมถึงฉบับเพิ่มเติม ไม่อนุญาตให้คัดลอกเนื้อหาส่วนหนึ่งส่วนใดเพื่อไปเผยแพร่หรือสร้างเป็นฐานข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์ใดๆ ทั้งสิ้น เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์แล้วเท่านั้น
Guest
