จำเลยหนี้รัก (ฉบับรีไรท์)

ตัวละคร 

บดินทร์ เดชาชาญ หรือ ดิน (34) 

เขาต้องคอยดูแลไร่เดชาชาญและคนงานในไร่เพียงลำพัง หลังจากที่พ่อแม่เขาได้ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ตอนเขาเรียนจบมหาวิทยาลัยได้พอดีเขาเลยต้องกลับมาสานต่อกิจการของครอบครัวอย่างเลี่ยงไม่ได้ แต่แล้วเคราะห์กรรมเขาก็ยังไม่หมดต้องมาตกเป็นจำเลยว่าเป็นต้นเหตุทำให้ลูกหนี้ของเขาต้องมาฆ่าตัวตาย จนทำให้ยัยคุณหนูนิสัยเสียเข้ามาพัวพันอยู่ในชีวิตของเขา 

อริสา พัฒน์พิสุทธิ์ หรือ ริสา (28) 

เธอต้องกลายมาเป็นคุณหนูตกอับที่จู่ ๆก็มาเจอเหตุการณ์สุดช็อคเมื่อเข้ามาเห็นบิดาผู้อันเป็นที่รักฆ่าตัวตายอย่างน่าอนาจ แถมยังโดนไอ้พวกเจ้าหนี้ใจโหดตามทวงหนี้ที่ตัวเธอเองก็ไม่รู้มาก่อนว่ามันเกิดขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ และตัวต้นเหตุที่ทำให้บิดาของเธอต้องเลือกจุดจบชีวิตของตัวเองเพราะเจ้าหนี้ใจทรามต่ำช้าอย่างบดินทร์ เดชาชาญ เธอจะไม่ยอมให้บิดาจากไปโดยสูญเปล่าแน่งานนี้ไม่ใครก็ใครต้องสูญเสีย (ซึ่งแน่นอนว่าต้องไม่ใช่เธอ) 

ธาวิน รัตนศิลป์ หรือ วิน (32) 

เขาเป็นแฟนเก่าของอริสาทั้งคู่เกือบจะได้ร่วมหอลงโรงกันอยู่ร่อมร่อ แต่มารดาของฝ่ายชายอยากให้ลูกชายไปเรียนป.โทที่ต่างประเทศทำให้ระยะห่างของทั้งคู่นั้นเกิดขึ้น ไม่นานเขาตัดสินใจทำงานอยู่ที่นู้นต่อหลังจากเรียนจบโดยไม่มีกำหนดที่แน่นอนว่าเขาจะกลับเมืองไทยตอนไหนจึงได้บอกเลิกกับอริสาเพื่อให้หญิงสาวได้ไปพบเจอกับคนที่ดีกว่า เพียงไม่นานก็ได้ทราบข่าวว่าเขาแต่งงานมีภรรยาเป็นตัวเป็นตนหรือนี่อาจจะเป็นสาเหตุที่แท้จริงสำหรับเขาก็ได้ ก่อนจะบังเอิญกลับมาพบกันที่ไร่เดชาชาญอีกครั้งในฐานะลูกค้าคนหนึ่งของบดินทร์ 

ดาริกา อมรอนันต์ หรือ ดา (25) 

เธอแอบชอบบดินทร์มาตั้งแต่เด็ก ๆจนกระทั่งป่านนี้ก็ยังชอบและคอยแวะเวียนมาส่งข้าวส่งน้ำเอาใจเขาทำให้ฝ่ายชายนั้นประทับใจ แต่แล้วความฝันและความหวังว่าจะได้กลายมาเป็นนายหญิงของไร่เดชาชาญมีอันต้องสั่นคลอนเมื่อผู้หญิงที่ชื่อ ‘อริสา’ เข้ามาอยู่ในไร่และดูท่าจะไม่ยอมออกไปจากไร่นี้ง่าย ๆ ใครหน้าไหนจะมาแย่งพี่ดินของเธอไปไม่ได้เธออุตส่าห์เฝ้าฝังเขามาตลอดจะจัดการเขี่ยผู้หญิงหน้าด้านทุกคนที่เข้ามายุ่งกับชายหนุ่มออกไปให้หมด 

เผ่าเพชร อมรอนันต์ หรือ เพชร (พี่ชายของดาริกา) อายุ 36 ปี 

เขาคือคู่แข่งตัวฉกาจของไร่เดชาชาญและไร่พัฒน์พิสุทธิ์ ที่ไร่พัฒน์พิสุทธิ์สภาพย่ำแย่อยู่อย่างทุกวันนี้ เป็นเพราะชายคนนี้ที่ทำทุกอย่างจนแย่งลูกค้าคนสำคัญ ๆของไร่นั้นมาได้ หลังบิดาของอริสาเสียชีวิตเขาได้ยื่นมือเข้าไปช่วยแม้ในคราแรกหญิงสาวจะปฏิเสธเขาก็ตามที เขาเองก็ไม่ได้คิดพิศวาสอะไรอริสาเพียงแค่อยากได้ไร่ของเธอมาครอบครองก็เท่านั้นก่อนที่คู่แข่งของเขาจะได้มันไป แถมน้องสาวตัวดีของเขายังชอบไปยุ่งวุ่นวายกับมัน (บดินทร์) ตามเทียวไล้เทียวขื่อแม้จะห้ามปรามเท่าใดน้องสาวก็ไม่เคยคิดฟัง 

อาณัติ หรือ นัต (ลูกน้องของเผ่าเพชร) อายุ 30 ปี 

อัฐพล หรือ อัฐ (ผู้ช่วยของบดินทร์) อายุ 38 ปี 

################ 

###เกริ่นนำ### 

“คุณพ่อ !!!” 

อริสาตะโกนเรียกบิดาจนสุดเสียงก่อนวิ่งเข้าไปประคองกอดร่างของบิดาเอาไว้ในอ้อมกอดน้ำตาไหลรินลงมาปานเขื่อนแตก 

“คุณพ่อขา..คุณพ่อ คุณพ่ออย่าทิ้งริสาไปแบบนี้สิคะ แล้วอย่างนี้ริสาจะอยู่ต่อไปได้ยังไง ฮือ ๆๆ” อริสาพร่ำเรียกบิดาพลางเขย่าร่างในอ้อมกอดเพื่อหวังว่าท่านจะฟื้นขึ้นมา แม้ว่ามันจะเป็นความคิดที่โง่เง่ามากก็ตาม 

ป้าอิ่มเห็นดังนั้นจึงเดินเข้ามาพยายามพาตัวคุณหนูของตนออกไป แต่ถึงอย่างไรอริสาก็ดึงดันไม่ยอมออกไปท่าเดียวมุกดากับอ้อยเลยเข้ามาช่วยด้วยอีกแรง 

“ปล่อยฉัน..ปล่อย !!ฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้นฉันจะอยู่กับพ่อของฉัน..ปล่อยสิ !” อริสาหันไปมองทุกคนตาขวาง 

...เธออยากรู้มากกว่าว่าเหตุใดบิดาถึงต้องคิดสั้นมาจบชีวิตตัวเองลงแบบนี้... 

อริสามานั่งอยู่บนเตียงในห้องนอนของผู้เป็นพ่อมือเรียวเอื้อมไปเปิดโคมไฟตรงหัวเตียง สายตาไล่กวาดมองไปรอบ ๆห้องสังเกตเห็นปลายของกระดาษอะไรสักอย่างโผล่ออกมาจากใต้ตู้ลิ้นชักข้างเตียง เมื่อก้มไปหยิบขึ้นมาดูก็ต้องเบิกตาโพลงเมื่อตัวหนังสือที่ปรากฏต่อสายตาของเธอนั้นมันเป็นสีแดงฉานราวกับสีของเลือด 

ข้อความดังกล่าวที่ถูกเขียนจนเต็มหน้ากระดาษมีแต่คำว่า.. 

[ไอ้บดินทร์ ไอ้เลว ไอ้คนไม่รู้จักบุญคุณคน คนอย่างมึงไม่ตายดีแน่ กูขอสาปแช่งให้ชีวิตของมึงล่มจม เจ็บปวดไร้ที่พึ่งเหมือนอย่างกู] 

เห็นดังนั้นอริสาไม่รอช้ารีบวิ่งออกไปขึ้นรถที่หมายของเธอนั่นก็คือ ‘ไร่เดชาชาญ’ 

เอี๊ยด ~ 

เสียงรถยนต์เหยียบเบรคอย่างกะทันหันก่อนที่เจ้าของรถจะก้าวลงมาหญิงสาวปรี่เข้าไปข้างในบ้าน วิ่งไปเปิดเช็คดูห้องนู้นห้องนี้เพื่อหาตัวของบดินทร์ 

“ไอ้คนสารเลว แกมันชั่วช้าสามานย์ ส่งลูกน้องไปทวงหนี้พ่อฉันยังไม่พอแถมยังสั่งให้พวกมันทำร้ายร่างกายคนที่แก่คราวพ่ออีก จิตใจของพวกแกมันทำด้วยอะไรห๊ะถึงได้ทำกับพ่อฉันแบบนี้ ! ฮึก..แกรู้ไหมว่าพ่อฉันท่านเครียดจนต้องคิดสั้นฆ่าตัวตาย แกได้ยินไหมว่าท่านตายก็เพราะแก !!!” 

บดินทร์มึนงงไปหมด เมื่อคืนท่านยังโทรหาตนอยู่เลยแล้วทำไมตอนนี้อริสาถึงมาบอกว่าคุณธวัชชัยเสียชีวิตแล้ว แถมยังเป็นการฆ่าตัวตายอีก 

 มันเป็นเพราะเขาจริง ๆน่ะเหรอ... 

“ระวังครับคุณดิน !! / ระวังครับ !!” ทั้งพงษ์และอัฐพลตะโกนบอกเจ้านายจนเสียงหลง เมื่อเห็นอริสาเดินถือมีดปลายแหลมเข้ามาหา แววตาสาวเจ้าดูอาฆาตเจ้านายพวกเขาสุด ๆ 

“ตายซะเถอะไอ้คนชั่ว !!” 

กรี๊ด !! 

เลือดสีแดงสดไหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย คนคิดร้ายมือไม้สั่นกระทั่งปล่อยมีดที่ตนถืออยู่ลงพื้น ร่างระหงทรุดลงไปนั่งกับพื้น สติเธอดูไม่อยู่กับเนื้อกับตัวคงจะตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น 

******************** 

โลงศพถูกนำเข้าเตาเผาไปนี่จะเป็นครั้งสุดท้ายแล้วที่เธอจะได้เห็นบิดา เธอจะไม่ได้เห็นใบหน้า ๆนี้อีกตลอดชีวิต ถึงจะมีสิ่งอื่นที่สามารถมาทดแทนได้แต่มันก็ไม่เหมือนที่ได้จับต้องกันได้แบบยังตอนที่มีชีวิตอยู่ 

 ไม่ได้สวมกอด ไม่ได้พูดคุย หรือหัวเราะสนุกสนานด้วยกัน หลงเหลือไว้เพียงแค่ความทรงจำที่เธอจะจดจำท่านเอาไว้ในใจ อย่างไม่มีวันลืมเลือน... 

******************** 

“หนี้ของคุณอริสาเท่าไร” 

“40 ล้านครับ” เขาเหลือบมองหน้าของพวกมันก่อนจะก้มลงเขียนยอดจำนวนเงินทั้งหมด 

“อย่าลืมที่ตกลงกันไว้ล่ะว่าจะไม่มายุ่งกับคุณอริสาหรือคนที่นี่อีก รู้ใช่ไหมว่าถ้าพวกมึงผิดคำพูดจะเจอกับอะไร” เขาบอกพลางยื่นเช็คที่เพิ่งจะเซ็นเสร็จไปให้ 

“ครับ ผมจะไม่ผิดคำพูดอย่างแน่นอน” 

“ปลอดภัยแล้วนะครับคุณอริสา” เขายิ้มให้อย่างอ่อนโยนก่อนหันไปสั่งให้ลูกน้องเก็บอาวุธและพากันออกไปรอที่ด้านนอก 

“คุณช่วยฉันทำไม คุณต้องการอะไรจากฉันกันแน่ !” ท่าทีที่ยังไม่ไว้วางใจอีกฝ่าย จ้องมองร่างสูงโปร่งตรงหน้าอย่างจับพิรุธ 

“อย่ามองผมในแง่ร้ายนักสิครับคุณอริสา” 

ถึงเขากับลูกน้องจะช่วยพวกเธอไว้แถมยังใช้หนี้ที่ไม่ได้ก่อให้อีก แต่ความไว้ใจและความเชื่อใจมันไม่ได้มาง่าย ๆเพียงแค่เขาทำดีด้วยไม่กี่ครั้ง 

“คุณอริสามีอะไรให้ผมช่วยก็บอกได้เลยนะครับ ผมยินดีช่วย” อริสามองหน้าเขาอย่างสงสัยจนชายหนุ่มต้องรีบแก้ต่างให้กับตัวเอง “คือ..ผมเสียดายแทนคุณอริสาน่ะครับ คุณพ่อคุณคงจะเสียใจมากแน่ ๆที่คุณไม่สานต่อความฝันและความรักของท่านที่มีให้กับไร่แห่งนี้” 

“และคุณคิดเหรอว่าฉันไม่เสียใจ ที่ได้แต่นั่งมองทุกอย่างที่คุณพ่อสร้างพังทลายลงต่อหน้า !” พูดแล้วน้ำตาก็พาลจะไหลลงมา จำต้องเงยหน้าขึ้นเพื่อกดกลั้นมันเอาไว้ 

“ผมขอโทษนะครับ ถ้าคำพูดของผมทำให้คุณอริสาเสียใจ งั้น..ถ้าผมจะบอกว่าผมอยากอาสาดูแลไร่พัฒน์พิสุทธิ์นี้ต่อจากคุณพ่อของคุณ คุณจะว่าอะไรไหมครับ” ในที่สุดเผ่าเพชรก็เข้าประเด็นสำคัญ เขารอเวลานี้มาตั้งนานอุตส่าห์ตามเฝ้าตามช่วยในที่สุดโอกาสทองก็มาถึง 

“เสียใจด้วยนะ แต่มันคงเป็นไปไม่ได้แล้ววะ !” 

“หึ !มึงเองก็ไม่ได้มีสิทธิ์อะไรในที่นี่เหมือนกับกูนั่นแหละ อย่าทำเป็นเหมือนว่ามึงอยู่เหนือกว่ากูได้มั้ย” เผ่าเพชรกัดฟันกรอดหงุดหงิดกับความยียวนกวนบาทาของอีกฝ่าย 

“มึงคิดอย่างงั้นจริง ๆเหรอ แค่อยากจะได้หน้าถึงกับต้องใช้เงิน 40 ล้านแลกมาดูพยายามเหมือนกันเนาะ” เขาขยับตัวเล็กน้อยพร้อมกับยื่นหน้าเข้ามากระซิบบอกกับอีกฝ่าย “แต่โทษทีวะ พอดีกูไม่ต้องพยายามอะไรเลย ก็ได้ในสิ่งที่มึงอยากจะครอบครองมาได้ง่าย ๆ” จบประโยคทั้งบดินทร์และอัฐพลก็หัวเราะกันออกมา 

“มึงพูดอย่างงี้หมายความว่าไง” 

“ผมขอหลักฐานหน่อยครับสิพี่อัฐ จะได้เอามากระแทกหน้า เอ๊ย..เอามาให้คุณเผ่าเพชรเขาดู จะได้เลิกดิ้นพล่านซะที” ซองเอกสารสีน้ำตาลถูกยื่นมาให้เขารับมันมา ก่อนจะส่งต่อให้เผ่าเพชรได้เห็นเป็นบุญตาว่าความจริงมันคืออะไร 

โฉนดที่ดินและหลักฐานการโอนจากชื่อคุณธวัชชัย พัฒน์พิสุทธิ์มาเป็นชื่อของบดินทร์ เดชาชาญทั้งหมด เขาล่ะอยากจะฉีกกระดาษในมือให้เป็นผุยผงเสียจริงแต่ก็ทำไม่ได้ 

 ทำไมตนถึงเป็นรองไอ้บดินทร์นี่ทุกทีเลยนะ... 

“คุณดินอย่าลืมคืนของสำคัญให้กับคุณเผ่าเพชรด้วยสิครับ” อัฐพลเอ่ยเตือนเจ้านาย บดินทร์ทำท่าเหมือนเพิ่งจะนึกขึ้นมาได้ล้วงหยิบบางอย่างออกมาจากกระเป๋าเสื้อตัวนอก “หวังว่าคนที่นี่จะไม่ติดค้างอะไรมึงอีกแล้วนะ รีบรับรีบกลับไปได้ล่ะ” 

เผ่าเพชรกระชากกระดาษแผ่นนั้นมา ก้มลงมองดูเห็นว่าเป็นเช็คเงินสดจำนวน 40 ล้านบาทถ้วน ตอนนี้เขาเดือดจนสุดจะทนแล้วจึงจำเป็นต้องรีบลุกออกไปจากตรงนั้น พร้อมทั้งลูกน้องอีกสิบคนกลับไร่อนันต์ 

“สะใจเป็นบ้าเลยครับคุณดิน” อัฐพลยิ้มหน้าระรื่นทั้งสองคนไม่ได้รู้สึกตัวเลยว่า ยังมีหญิงสาวอีกคนที่กำลังยืนจ้องมาที่พวกเขาด้วยดวงตาที่แดงก่ำ 

“สนุกกันมากไหม” 

สองหนุ่มหันมามองแทบจะพร้อมกันอริสาเดินดุ่ม ๆมาแย่งซองสีน้ำตาลที่อยู่ในมือของอัฐพล พอเปิดดูก็เห็นรายละเอียดต่าง ๆที่แสดงให้เห็นว่าบิดาเซ็นมอบทุกสิ่งทุกอย่างให้แก่บดินทร์ 

ถ้าเกิดว่าบิดาเอาทุกอย่างที่มีให้กับชายหนุ่ม แล้วเงินทั้งหมดมันไปไหนล่ะ อย่าบอกนะว่าที่บิดาฆ่าตัวตายเหตุไม่ได้มาจากการทวงหนี้ของวิมาลาเพียงอย่างเดียว 

มันอาจจะมาจากชายหนุ่มตรงหน้าของเธอด้วย... 

นัยน์ตาสีน้ำตาลฉายแววโกรธเกรี้ยวชายที่ชื่อบดินทร์ เดชาชาญ คนที่โกหกปลิ้นปล้อนเอาความไว้เนื้อเชื่อใจของบิดาเธอมาเล่นตลก ต่อหน้าคนอื่นเขาทำเป็นตีหน้าซื่อกล่าวอ้างความเท็จเพื่อทำให้ตัวเองดูดีในสายตาของใคร ๆ แต่ในความเป็นจริงเขามันชั่วช้าเกินกว่าที่ใครจะคาดคิด 

“ไอ้คนสารเลว..แกฆ่าพ่อฉัน !!” 

#################### 

####คำเตือน#### 

เนื้อหาในนิยายมีคำหยาบคาย และมีการกระทำบางเหตุการณ์ที่ไม่เหมาะสม โปรดใช้วิจารญาณในการอ่าน 

นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่เกิดจากจินตนาการของผู้เขียนแต่งมาเพื่อความสนุกและความบันเทิงเพียงเท่านั้น ทั้งตัวละคร สถานที่ และเหตุการณ์ทั้งหมดของเรื่องนี้ ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องใดใดกับบุคคลที่อยู่ในรูปภาพเป็นเพียงแค่รูปภาพที่ใช้ในการประกอบเรื่องก็เท่านั้น