ลิขิตรัก ทัณฑ์ซาตาน (ฉบับรีไรท์)

ลิขิตรัก ทัณฑ์ซาตาน 

ธีร์ภวัช วิจิตรจินดา 

ความผิดในอดีตทำให้เขาไม่กล้าสู้หน้ากับคนรักเก่าอย่างปัทมา เขายังคงรู้สึกผิดและเสียใจที่เขาโง่ให้สองแม่ลูกนั่นจูงจมูกจนเกือบจะพลาดท่าแต่งงานด้วย ทว่าเมื่อคนรักเก่าเรียนจบเดินกลับมาที่ประเทศไทยพร้อมกับไอ้ฝรั่งตาน้ำข้าว ทำให้ความหึงหวงพวยพุ่งขึ้นมาจนลืมสิ่งที่ผ่านมาก่อนหน้าจนหมดสิ้น คราวนี้เขาจะเดินหน้าทวงคืนหญิงสาวกลับคืนมาไม่ยอมปล่อยให้ไอ้ฝรั่งนั่นมาคว้าเธอไปได้หรอก 

ปัทมา เธียรชัยธรรมรงค์ 

เธอเข้าใจเขาผิดและไม่ยอมเปิดโอกาสรับฟังคำอธิบายของเขาเลย ปัทมาตัดสินใจหนีความจริงไปเรียนต่อที่ฝรั่งเศสเพื่อหวังจะรักษาแผลใจให้หายดี แต่พอเรียนจบกลับบ้านเกิดมาอีกครั้งในรอบสี่ปี แทนที่เธอจะได้อยู่อย่างสุขสงบต้องกลับมาเจอหน้าเขาอีกทั้งยังมาคอยยุ่งวุ่นวายจิตใจ และยังพาลมาหาเรื่องเพื่อน (รอน) ของเธออีก ไม่รู้ว่าชาติที่แล้วเธอไปทำเวรทำกรรมอะไรกับเขาไว้ชาตินี้เธอถึงหนีเขาไม่พ้นสักที 

รอน แม็คมาร์โคนอฟ 

เขาบังเอิญได้เจอกับหญิงสาวเอเชียคนหนึ่งที่ดูโดดเด่นสวยสะดุดตาและไม่คิดว่าจะได้พบกับเธออีก ทว่ากลับไม่ใช่หลังจากนั้นเขากับเธอก็ได้บังเอิญมาร่วมงานกันทุกอย่างที่เกิดขึ้นคงจะเป็นโชคชะตาที่ทำให้เขาทั้งสองคนมาเจอกันและได้ทำความรู้จักสนิมสนมกัน จากคนแปลกหน้ากลายมาเป็นเพื่อนสนิทแต่แท้ที่จริงแล้วเขาแอบชอบปัทมาตั้งแต่แรกพบ จนวันหนึ่งที่หญิงสาวตัดสินใจกลับเมืองไทยหลังเรียนจบเขาตั้งใจตามเธอกลับประเทศไทยด้วยและตัดสินใจร่วมหุ้นกับแบรนด์อชิรา ไม่วายยังเจอเข้ากับก้างชิ้นโตอย่างธีร์ภวัชงานนี้ใครดีใครได้เขาเองก็จะไม่ยอมให้ผู้ชายที่เคยทำให้ปัทมาเสียใจมาทำให้เธอนั้นต้องเจ็บปวดใจเป็นครั้งที่สอง 

อดิพัทธ์  เธียรชัยธรรมรงค์ (พี่ชายของปัทมา) 

หทัยชนก  เธียรชัยธรรมรงค์ (เพื่อนสนิทและพี่สะใภ้ของปัทมา) 

########### 

“หยุดเดี๋ยวนี้นะ..ปัทมา !!” ไม่ได้ผลเธอวิ่งหนีเขาอย่างไม่คิดที่จะหันหลังกลับมามอง ธีร์ภวัชรีบลุกขึ้นยืนแล้ววิ่งตามหญิงสาวไปติด ๆเมื่อได้จังหวะเขารวบร่างเล็กเข้ามาไว้ในอ้อมกอด คนตัวเล็กดิ้นขลุกขลักหวังจะได้เป็นอิสระจากเขาอีกครั้งนึง 

“ปะ..ปัดใช่ไหม” ความรู้สึกของเขามันบอกว่าหญิงสาวตรงหน้านี้คือคนรักของเขา เพราะดูจากปฏิกิริยาที่เธอพยายามหนีหน้าเขาอยู่ในตอนนี้ ธีร์ภวัชกระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้นเขาคิดถึงเธอเหลือเกินไม่คิดว่าจะได้มาเจอกันที่นี่หลังหญิงสาวหนีไปเรียนต่อนานถึงสี่ปี 

“ฉะ..ฉันไม่ใช่คนที่คุณหมายถึง ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ !” ปัทมายังคงปากแข็งไม่ยอมรับง่าย ๆและพยายามแกะมือของเขาออก ตอนนี้เขาไม่เชื่ออะไรทั้งนั้นธีร์ภวัชใช้มือเพียงข้างเดียวถอดหมวกกับแว่นตาของเธอออกแล้วโยนมันทิ้งซะ ก่อนจะรีบหันร่างบางมาดูให้เต็มตาว่าใช่คนรักของเขาจริง ๆหรือเปล่า 

“ใช่ปัดจริง ๆด้วย” พอเห็นว่าเป็นปัทมาธีร์ภวัชดึงเธอเข้ามากอดอีกครั้งอย่างดีใจ “เห็นไหมว่าพี่คิดไม่ผิด พี่จะลืมผู้หญิงที่พี่รักไปได้ยังไง..พี่ขอโทษสำหรับเรื่องทุกอย่างที่ผ่านมานะ ปัดให้อภัยพี่ได้ไหมแล้วเราก็กลับมาเริ่มต้นใหม่กันอีกครั้ง..นะครับ” 

“ปล่อย..ปล่อยฉัน !เดี๋ยวภรรยาคุณมาเห็นเข้าฉันไม่อยากมีปัญหา !” เธอพยายามดันตัวเขาออก คนมีพันธะอย่างเขายังจะมาคิดทำตัวรุ่มร่ามกับผู้หญิงคนอื่นลับหลังภรรยาอย่างนี้ได้ยังไง ไม่เห็นใจภรรยาตัวเองบ้างหรืออย่างไร 

############## 

“นี่มันอะไรกันน่ะรอน” หญิงสาวตกใจไม่น้อยที่จู่ ๆชายหนุ่มก็ทำอะไรแบบนี้ ดอกไม้ช่อดังกล่าวถูกยื่นมาให้เธอจำต้องรับมันไว้ตามมารยาท “รอนจะทำอะไรอะ ดูสิคนอื่นมองเรากันหมดแล้ว” 

“ที่ผมชวนแคลร์มาดินเนอร์ในวันนี้ ผมอยากจะบอกถึงความรู้สึกของผมและแคลร์เองก็คงรู้ว่าผมรู้สึกยังไงกับแคลร์..ผมแอบชอบแคลร์มาตั้งแต่ครั้งแรกที่เราเจอกันโดยบังเอิญในวันนั้นกระทั่งได้กลับมาเจอกันอีกที่บริษัทของพี่สาวผม มันคงไม่ใช่ความบังเอิญแน่ ๆผมรู้นะว่ามันเร็วเกินไป แต่ผมอยากจะขอโอกาสให้เราได้เป็นมากกว่าเพื่อนกันจะได้ไหม ผมจะพิสูจน์ให้แคลร์ได้เห็นว่าผมรักแคลร์มากแค่ไหน ไม่ใช่แค่เพียงคำพูดนะแต่ผมจะลงมือทำให้ดีกว่าที่ผมทำให้แคลร์มาตั้งแต่ที่เรารู้จักกัน ผมจะรักและดูแลคุณเป็นอย่างดี...” เขาหยุดพูดไปนิดนึงก่อนสูดลมหายใจเข้าปอดอีกครั้งอย่างให้กำลังใจตัวเอง 

“เป็นแฟนกับผมนะ..” 

############# 

“ทำแบบนั้นทำไม..” จู่ ๆเขาก็พูดโพล่งขึ้นมาพร้อมทั้งก้าวเดินมาหาเธออย่างช้า ๆ 

“ฉันทำอะไร !” ปัทมาใช้เสียงเข้าสู้สีหน้าไม่สะทกสะท้านใดใด 

“หึ ปัดก็รู้ดีอยู่แก่ใจ ทำไมต้องให้พี่ย้ำอีก ห๊ะ !” ความอดทนหมดลงมือหนาคว้าหมับที่ต้นแขนแน่นจนเจ้าตัวแสดงสีหน้าออกมาว่ากำลังเจ็บปวด 

“ฉันจะทำอะไรมันก็เป็นสิทธิ์ของฉัน คุณยุ่งอะไรด้วย !” ตาสวยจ้องเขม็ง นาทีนี้ไม่มีใครยอมกันเลย 

“แล้วทำไมพี่จะยุ่งไม่ได้..ในเมื่อพี่เป็นผัวปัด !” เขาออกแรงกระชากตัวเธอเข้ามาใกล้ “มีผัวอยู่แล้วทั้งคนยังจะนอกใจอีกเหรอ ทำไม..คันมากจนต้องหาผัวเพิ่มอีกคนงั้นสิ” 

“สกปรก !” ปัทมาใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดผลักเขาออกก่อนจะฟาดฝ่ามือหนัก ๆลงบนหน้าหล่อไปหนึ่งที ร่างบางสั่นทึมด้วยความโกรธจัดที่ถูกชายหนุ่มดูถูกดูแคลนถึงเพียงนี้ 

“หึ !มือหนักใช้ได้หนิ” เขาใช้ลิ้นดุนข้างกระพุ้งแก้มก่อนตวัดตาคู่คมขึ้นมามอง “งั้นก็ช่วยเก็บแรงไว้ทำอย่างอื่นจะดีกว่า”