เธอถูกบังคับให้แต่งงานกับลูกชายของเพื่อนพ่อ ทั้งที่ไม่ได้รักด้วยซ้ำ
เขาหลงรักเธอตั้งแต่วินาทีแรกที่ได้เห็น จึงทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้ครอบครองหัวใจของหญิงสาว แม้จะโดนมองว่าเจ้าเล่ห์บ้างก็ตาม...
“อย่าแทนตัวเองว่าฉันกับพี่ รู้ไหมฟังแล้วเจ็บ” เสียงทุ้มกล่าวด้วยความเหนื่อยล้า ข่มตาลงสนิท ก่อนจะซุกไซ้คอระหงพลางสูดดมกลิ่นหอมเฉพาะ
“ขอโทษค่ะ เมื่อกี้เดือนลืมตัวไปหน่อย” มือนิ่มแกะแขนแกร่งออกจากเอวคอด “ปล่อยเดือนด้วยค่ะ”
“พี่พาไปส่งบนห้องนะครับ” ไม่พูดเปล่า ปล่อยแขนกำยำออกจากเอวกิ่ว แล้วช้อนร่างเล็กเข้าสู่อกแกร่ง
“ว้าย” ชนิดาภาเผลอร้องด้วยความตกใจ แต่ไม่ลืมสอดแขนเรียวเข้ากับต้นคอแกร่ง เพราะกลัวจะตกลงสู่พื้น
“จับพี่แน่น ๆ นะครับ เดี๋ยวพี่พาขึ้นไปส่งบนห้อง” เท้าใหญ่เยื้องย่างไปเบื้องหน้า หมายจะไปส่งคนตัวเล็กในห้องนอน