พ่ายปรารถนาอาจารย์เถื่อน (เปิดจองเล่ม + มีอีบุ๊ก)

​ 

 เรื่องนี้เป็นเรื่องสั้นประมาณ 40,000 คำ+++ 

****อัปไม่จบนะคะ อัปเป็นตัวอย่าง 50% ค่ะ**** 

อัปทุกวันวันละ 1-2 ตอน 

อีบุ๊กมากลางเดือนสิงหาคมค่ะ 

*****************************************************************************  

พ่ายปรารถนาอาจารย์เถื่อน 

(เชส & แพรฟ้า)  

เพราะดันไปกล่าวหาว่าเขาเป็นพวกโรคจิต 

‘แพรฟ้า’ นักศึกษาสาวแสนสวยก็เลยดวงซวย 

โดนอาจารย์หนุ่มสุดโหดอย่าง ‘เชส’ หมายหัวตั้งแต่วันนั้น 

โปรยปราย... 

“อาจารย์คะ เดี๋ยวค่ะ” 

แพรฟ้ารีบวิ่งไปขวางหน้าอาจารย์หนุ่มก่อนที่เขาจะก้าวเข้าไปในห้อง 

“คุณมีอะไรจะคุยกับผมอีกไม่ทราบ” เชสกอดอกแล้วมองหน้าเธออย่างหงุดหงิดใจ เพราะเธอกล้าตามเขาขึ้นมาถึงบนห้องพักโดยไม่คิดกลัวอะไรบ้างเลย 

ไม่กลัวเลยว่าเขาก็คือผู้ชายคนหนึ่ง... 

“หนูแค่อยากรู้ว่ารายงานที่หนูส่งไปมันพลาดตรงไหนคะ ทำไมของเพื่อนๆ ถึงผ่านหมด มีแค่หนูที่ไม่ผ่านอยู่คนเดียว” 

“ผมเคยบอกไปแล้วนี่ว่ารายงานของคุณมีปัญหาตรงไหน” 

“แต่หนูก็แก้ตามที่อาจารย์บอกหมดแล้วนะคะ แน่ใจเหรอคะว่าที่อาจารย์ไม่ให้หนูผ่านไม่ใช่เป็นเพราะเหตุผลอื่นจริงๆ” 

“แล้วคุณคิดว่าจะมีเหตุผลอะไรอีกล่ะแพรฟ้า” 

“ก็เหตุผลที่ว่าหนูเคย...ต่อยหน้าอาจารย์แล้วเข้าใจผิดคิดว่าอาจารย์เป็นโรคจิตไงคะ” 

“หน้าตาผมเหมือนคนที่เจ้าคิดเจ้าแค้นขนาดนั้นเชียว” 

“ใช่ค่ะ” เธอพยักหน้ารับในทันที 

“งั้นก็คงจะใช่อย่างที่คุณว่าล่ะมั้ง” 

“อ้าว ทำไมอาจารย์เป็นคนแบบนี้ล่ะคะ เรื่องนั้นมันผ่านมานานแล้ว หนูก็ขอโทษอาจารย์ไปตั้งหลายครั้งแล้วด้วย จะให้หนูทำยังไงอีกคะ อาจารย์ถึงจะพอใจ” 

“อืม...นั่นสินะ คุณจะต้องทำยังไงดีล่ะ ผมถึงจะพอใจ” 

เขาก้าวเข้ามาใกล้เธอจนเกือบชิด ส่วนเธอก็ก้าวถอยหลังไปเรื่อยๆ เพราะกลัวจะโดนคนเถื่อนๆ อย่างเขาบีบคอเอา และเมื่อแผ่นหลังบางชนเข้ากับประตูห้องของเขาจนหมดทางหนี เชสก็ทาบมือทั้งสองข้างกับประตูบานใหญ่และกักเธอไว้ในวงแขนของเขา 

“อาจารย์...จะทำอะไรคะ ถ้าอาจารย์ทำร้ายหนู หนูจะร้องให้คนช่วยจริงด้วย” เธอบอกเขาเสียงสั่น 

เพิ่งมานึกได้หรือไงว่าควรจะกลัว เด็กบ้านี่! 

“งั้นก็ร้องให้ดังๆ ล่ะ เพราะทั้งชั้นนี้ไม่มีใครอยู่หรอก นอกจากผมคนเดียวเท่านั้น” 

“ช่วย...อื้อ...” 

​ 

​