overdose จริตรัญจวน

“ซอมพอ ติดมอร์ฟีนเหรอ?” หญิงสาวตกใจเล็กน้อยกับคำถามนั้นแต่กลับไม่แสดงอารมณ์อะไรออกมา เธอวางแก้วน้ำลงบนโต๊ะตรงหน้าเขาแล้วเหลือบมองไปยังวาโย เลขาคนสนิทที่ยืนอยู่ไม่ไกลจึงบอกผ่านสายตาว่าเขาไม่ได้ปากโป้งฟ้องเจ้านายเลยสักนิด 

“ไม่ต้องไปมองคนอื่น มองหน้าฉันนี่” แพทกล่าวเสียงเรียบราวกับคาดคั้น แม้จะไม่ได้ดุดันมากนักแต่มันกลับทำให้เธอหลบตาไม่กล้ามองอีกฝ่ายตรงๆ 

“ก็แค่ตอนที่รู้สึกเจ็บแค่นั้นค่ะ ไม่ได้ถึงกับติด” แม้กิริยามารยาทที่แสดงต่อผู้ใหญ่จะนอบน้อมแค่ไหน แต่เสียงชัดถ้อยชัดคำปะปนไปด้วยความเรียบนิ่งทำให้ชายหนุ่มรู้สึกได้ถึงความดื้อรั้น แม้ซอมพอจะไม่ได้ยืนเถียงเขาปาวๆ ก็ตาม 

“เธอหายดีมานานมากแล้ว ไม่จำเป็นต้องใช้มัน อย่าให้ได้ยินเรื่องนี้อีก”