มนต์สวาทดาบแห่งรัก(โคแก่กินหญ้าอ่อน)

เธอถูกแม่เลี้ยงขาย 

เขารับซื้อมาด้วยความเวทนา 

เธอเพียง17ฤดูฝน 

เขา45ฤดูหนาว 

เธอต้องมนต์สวาทดาบแห่งรัก 

เขาผู้เป็นเจ้าของดาบแห่งรัก 

ขณะที่อี้เฟยกำลังนอนหลับเธอก็ต้องสะดุ้งตื่นเมื่อรู้สึกเหมือนมีคนลงมานอนทาบทับ แสงจันทร์ที่สาดส่องเข้ามาทำให้เธอคลายใจเมื่อพบว่าเป็นโยวเหลียน 

“ให้ข้ารักเจ้านะ” กลิ่นของสุราหอมจากปากยามเมื่อเขาก้มลงจูบปากนุ่มของเด็กสาวที่ตอนนี้เนื้อตัวสั่นระริกด้วยความหวาดกลัว 

“ไม่ต้องกลัวยังไงเจ้าก็ต้องเป็นของข้า” เขาพูดแล้วก้มลงจูบปากแดงนุ่มนั้นอีก หนวดเคราบดเบียดบนผิวแก้มสาวสร้างความรู้สึกแปลกใหม่ยิ่งเมื่อชายผู้ช่ำชองดันลิ้นหนาที่มีกลิ่นสุราเข้าไปในปาก ลิ้นหนาสอดตวัดรัดเกี่ยวไล่ลิ้นเล็ก มือก็ปลดอาภรณ์ออกจากกายนุ่มลื่นดุจแพรไหมนั้นออก ความงามของสาววัยละอ่อนก็ปรากฏแก่สายตา อกตูมแม้ยังไม่แบ่งบานเต็มที่แต่ก็สร้างความฮึกเหิมให้แก่ชายสูงวัยคราบิดาได้อย่างน่าอัศจรรย์ 

อี้เฟยอ้าปากค้างเมื่อเห็นดาบเล่มมหึมาที่ตั้งตรงเตรียมพุ่งมาหากายสาว เธอรีบถดตัวถอยหนีด้วยความหวาดกลัว 

“ไม่ต้องกลัวสิ่งนี้จะสร้างความสุขให้เจ้า” 

นิยายเรื่องนี้แต่งตามจินตนาการของผู้เขียน ไม่มีเจตนาที่จะพาดพิงใคร 

แต่งเพื่อให้ผู้อ่านได้รับความสนุกสนาน คลายเครียดเท่านั้น 

ห้ามลอกเลียน ดัดแปลงหรือนำไปเผยแพร่โดยไม่ได้รับอนุญาตเด็ดขาด 

ขอบคุณที่ติดตามนะคะ