คำโปรย
เธอชอบเงิน เพราะแบบนั้นถึงต้องกลายเป็นคู่นอนของเจ้านาย แต่พอคิดจะเลิก เจ้านายกลับไม่ยอมปล่อยเธอไป
"คิดดีๆ นะลีลี่ เธอจะยอมเป็นเมียแบบรับเงินเดือนละล้าน หรือจะรับเงินเดือนเท่าเดิม เพราะยังไง เธอก็ไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธอยู่แล้ว ฉันใจดีมากนะ เธอไม่คิดงั้นเหรอ"
นี่สินะ กรรมของคนหน้าเงินอย่างเธอ
‘ความดีคืออะไร ความถูกต้องคืออะไร ชีวิตคนเรา ต่อให้ดีแค่ไหน ก็ไม่ช่วยให้มีเงินอยู่ดี เงินต่างหากที่สำคัญที่สุด’
กลิศรา ชอบเงิน เพราะทุกอย่างต้องขับเคลื่อนด้วยเงิน ค่ารักษาพยาบาลแม่ ค่าเทอมน้อง ค่ากิน ค่าอยู่ หรือแม้แต่ค่าความเป็นคนมันก็อยู่ที่เงินทั้งนั้น เพราะแบบนั้น เธอถึงตัดสินใจรับงาน เลขาบนโต๊ะ และบนเตียงให้เจ้านายอย่าง ศรันย์ รัชโยวาธิน รองประธานบริษัท ควบตำแหน่งประธานบริษัทเร็วๆนี้
"ดิฉันขอลาออกค่ะ"
"ทำไม" ศรันย์ถามหน้าเคร่ง มองดูเลขาสาวที่ทำงานด้วยกันมานับ 5 ปีได้ หญิงสาวในชุดสูทสีกรมท่าเรียบหรูซ่อนเรือนร่างยั่วยวนไว้ภายใต้การแต่งกายเรียบร้อยและใบหน้ายั่วราคะหลังกรอบแว่นที่เรียบเฉยเหมือนตุ๊กตานั่น ต่างจากหญิงสาวร่าเริงไร้เดียงสาเมื่อ 5 ปีก่อน
"ฉันต้องการกลับบ้านไปดูแลแม่ค่ะ แม่อายุมากแล้ว ต้องการคนดูแล"
"ออกแล้วจะไปทำอะไร"
"ฉันตั้งใจว่าจะขายของออนไลน์ค่ะ"
ตาเหยี่ยวนั้นจ้องมองมาที่เธอเขม็งจนกลิศรารู้สึกเกร็ง เนิ่นนาน เขาถึงได้หยิบซองขาวไป กลิศราเกือบจะพ่นลมหายใจออกมาอย่างโล่งอกแล้วหากว่า ไม่ได้ยินประโยคต่อมา
"ผมอนุญาตให้คุณลาออก แต่คุณพาแม่ของคุณย้ายมาอยู่ที่นี่ ไม่ต้องทำงาน ผมจะดูแลคุณและแม่เองหรือคุณจะให้น้องสาวมาอยู่ด้วยก็ได้ มีบ้านให้อยู่และยังมีเงินเดือนให้คุณด้วย เดือนละล้านเป็นไง"
กลิศราอึ้ง ได้ยินเสียงตัวเองถามออกไปว่า "มะ หมายความว่ายังไงคะ"
ชายหนุ่มผู้เป็นเจ้านายใช้ตาเหยี่ยวมองเธอเหมือนจะรำคาญและใกล้จะไม่พอใจ ก่อนจะเอ่ยประโยคที่ทำเอาตัวเธอชาไปทั้งร่างและได้กรีดหัวใจเธอให้เจ็บยิ่งกว่าว่า
"หมายความตามที่พูด"
"บะ บอส จะให้ฉันเป็นเมียเก็บ?"
"แล้วตอนนี้ เธอไม่ได้เป็นเมียฉันหรือไง"
"!!!"
นิยายเรื่องนี้ สร้างจากจินตนาการของผู้เขียน ตัวละคร สถานที่ เรื่องราว ล้วนไม่มีอยู่จริง
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
Guest
