ข้าจะหลีกหนีการเป็นพระชายา!

เพราะอุบัติเหตุตกน้ำในครั้งนั้นทำให้นางล่วงรู้อนาคตที่แสนชอกช้ำ เจ็บปวด และอดสู เมื่อฟื้นขึ้นมา ป๋ายหลีอิน จำต้องเปลี่ยนแปลงจุดจบของตนเอง 

"ท่านหญิง ท่านหญิงพูดไม่ได้เจ้าคะ" 

"ว่าไงนะ!" 

นางถูกหมั้นหมาย วางตัวให้เป็นพระชายาขององค์รัชทายาทตั้งแต่สิบขวบ เป็นเรื่องธรรมดาสามัญของสตรีสูงศักดิ์ ดังนั้น ผู้ใด ก็ล้วนเรียกนางว่า ว่าที่พระชายาองค์รัชทายาท คราแรก ด้วยนางและเขา ก็ต่างมิได้มีปัญหากับการหมั้นหมายนี้ ไม่ได้ต่อต้าน ไม่ได้คิดว่าผิดแปลกอันใด แต่เมื่อเติบโตขึ้น หลีอินถูกว่าที่สามีทิ้งห่างไปเรื่อยๆ เขาถอยห่าง ไปมีสังคม ไปมีชีวิต ต่างจากนางที่ถูกอบรมเข้มงวดอยู่ในเรือน เตรียมพร้อมสู่การเป็นว่าที่พระชายา มีโลกที่คับแคบ มีชีวิตเพื่อองค์รัชทายาท สุดท้าย ในวันที่ อายุขององค์รัชทายาท ครบสิบแปดปี นางก็ได้ล่วงรู้ว่า ว่าที่สามีของนางนั้น มีคนรัก เขาบอกว่า จะไม่แต่งงานกับนาง เพราะรักอยู่กับคนอื่น 

แล้วอย่างไร นางต้องขัดขวางความรักเขาใช่หรือไม่ นางต้อง ทวงของที่เป็นของนางคืนมาถึงจะถูกต้อง 

แต่ไม่! นางจะไม่ทำ เพราะอะไรน่ะหรือ ก็เพราะว่า 

นางได้ล่วงรู้จุดจบของตนเองหากทำเช่นนั้น 

เขาจะรักคนอื่น ช่างเขาปะไร 

เขาจะมีใคร แก่งแย่งอำนาจ หาได้เป็นกงการของนางไม่ 

นางจะไม่ร่วมกระทำให้เขาสมหวังแล้วสุดท้ายทอดทิ้งนาง สังหารนาง แต่งตั้งคนที่เขารักขึ้นเป็นฮองเฮาเด็ดขาด 

จะไม่ยอมเป็นหมากสู่หนทางขึ้นสู่บัลลังก์ของเขา 

และเพราะแบบนี้ ป๋ายหลีอิน จึงกลายเป็นคน 

พูดไม่ได้!