สัญญาสวาท

"ปล่อยฉันนะคุณภณ"

"ไม่​ จนกว่าเธอจะตอบฉันมาก่อนว่าเธอคุยอะไรกับไอดิว"

"เรื่องส่วนตัวค่ะ"

"อย่าลืมซิว่าตอนนี้แม้แต่เรื่องส่วนตัวของเธอฉันก็มีสิทธิ์รู้"

"ทีคุณคุยกับใครฉันยังไม่ยุ่งเลย"

"แต่ผมเป็นคนจ่ายเงิน!"

"คุณภณ!!" เพี้ยะ!!!

"ถ้าเธอท้องตอนนี้ฉันคงไม่แน่ใจว่าใครพ่อเด็กกันแน่ และเธออาจจะต้องชดใช้ตามเงื่อนไขสัญญา"

"ถ้าฉันดูมั่วในสายตาคุณขนาดนี้ เรายกเลิกสัญญากันเลยไหมคะ"

"หึ! มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก"

กันตภณอุ้มช้อนร่างเปรมิกา​และพาเดินเข้ามายังห้องนอนของเขา​ เมื่อถึงปลายเตียงกันตภณก็โยนร่างบางลงบนเตียง​ ด้วยสัญชาตญาณเปรมิการีบยกมือขึ้นกุมท้องซึ่งรู้สึกปวดหน่วงๆ และพยายามขถดหนีเขา แต่คนตัวใหญ่กว่าโถมตัวลงมาทับเธอไว้พร้อมทั้งบดขยี้ริมฝีปากจนแสบไปหมด

พอเขาปล่อยริมฝีปากเป็นอิสระ เปรมิการีบสูดลมหายใจ กันตภณไม่สนอาการของคนใต้การควบคุม เขามุดหน้าไปตามซอกคอของเธอและทิ้งร่องรอยแสดงความเป็นเจ้าของ ยิ่งได้กลิ่นกายที่หอมยวนใจทุกคราที่ใกล้อารมณ์เขาก็ยิ่งพลุกพล่านและอยากจัดการเธอซะเดี๋ยวนี้ มือหนาบีบเค้นหน้าอกที่ครั้งนี้รู้สึกว่าขยายจนล้นมือ

"ปะปล่อย! คุณภณ..ขอร้อง"

เธอร้องขอเขาทั้งน้ำตาเพราะอาการหน่วงที่ท้องเริ่มหนักขึ้น แต่อีกฝ่ายกลับยังคงพยายามกระทำร่างกายเธอ จนขณะที่ขยับเลื่อนตัวลงมาที่หว่างขาเขาจึงเห็นว่าเธอเอามือกุมท้อง กันตภณเงยหน้ามองเปรมิกาที่หน้าไร้เริ่มไร้สีสันและนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด

"ปริม! เธอเป็นอะไร เธอจะมาไม้ไหนอีก"

เขายันตัวขึ้นจากการกดทับร่าง เธองอตัวขึ้นเพราะความปวด กันตภณจึงได้สติรีบอุ้มเปรมิกาลงมาที่รถและเหยียบคันเร่งไปโรงพยาบาล