คำโปรย...
เพียงการนอนหลับในยามค่ำคืน แต่เมื่อลืมตาตื่น หญิงสาวผู้หลงรักการกินอย่าง ‘อันฉี’ ก็ต้องมาอยู่ในร่างเทพมังกรขาว 'ฉีเหวิน' อย่างไม่มีทางเลือกเสียแล้ว แต่ท่าทางไม่เต็มใจกับสถานะชวนสงสัยอย่าง ‘ว่าที่สามี’ ของคนพวกนี้นี่มันหมายความว่าอย่างไรกัน!? เหตุใดพวกเขาถึงทำท่าทางราวกับข้าเป็นคนบังคับให้ ‘พวกเขา’ ต้องจำใจรับสถานะนี้อย่างนั้นล่ะ!
หึ! ไม่อยากแต่งกับข้านักใช่หรือไม่?
เช่นนั้นในฐานะผู้หญิงยุค 5G 'เสี่ยวฉี' ผู้นี้ จะขอคืนอิสรภาพให้แก่พวกท่านเอง!
.
"ฉีเหวิน... นี่เจ้าจะทอดทิ้งข้าได้ลงคอเลยอย่างนั้นหรือ? ไหนเจ้าบอกว่าจะไม่มีวันรังแกข้าอีกอย่างไรเล่า? เจ้าหลงลืมช่วงเวลาแห่งความสุขของเราไปหมดแล้วหรืออย่างไร?"
ช้าก่อนนะ เสวียนอู่น้อยของข้า... ข้าแค่จะคืนอิสรภาพให้เจ้าเองไม่ใช่หรือไง!? เหตุใดจึงพูดจาชวนเข้าใจผิดเช่นนี้ล่ะ!?
"ข้าไม่ยอม! คราวก่อนเจ้าเอาแต่ใจตัวเองจนข้าต้องจำใจ ยอมมาเป็นว่าที่สามีของเจ้าแล้วหนหนึ่ง เช่นนั้นครั้งนี้ข้าก็จะทำตามใจตัวเองโดยไม่ฟังคำเจ้าบ้าง! ข้าจะอยู่ที่นี่! ในฐานะว่าที่สามีของเจ้าต่อไปแบบนี้นี่แหละ!"
ตรรกะบ้าอะไรของเจ้าเนี่ยจูเชว่!? เจ้าเองก็ไม่ได้อยากเป็นว่าที่สามีข้าเสียหน่อยไม่ใช่หรือไร!? แล้วจะมาหาเรื่องใส่ตัวไปไยกัน!?
"...คืนพรุ่งนี้เจ้าจะมาหาข้าที่ลานฝึกอีกหรือไม่?"
ไป่หู... นี่ท่านคิดจะเมินคำข้าไปทั้งอย่างนี้เลยหรือ!?
"..."
เจ้าก็พูดอะไรออกมาบ้างสิชิงหลง! เจ้าคือคนที่ไม่อยากเป็นว่าที่สามีข้ากว่าใครเพื่อนเลยไม่ใช่หรือไงกัน!? เหตุใดจึงไม่ช่วยสนับสนุนคำพูดข้าบ้างเลยเล่า!? ลำพังข้าคนเดียวเถียงสู้กับพวกเจ้าสี่คนไม่ไหวหรอกนะ!?
เมื่อไร้สิ้นหนทางจะเจรจากับสี่สัตรว์เทพให้รู้เรื่อง ฉีเหวินจึงตัดสินใจหันมาขอความช่วยเหลือจากตัวช่วยของตนแทน "พี่ใหญ่เจ้าคะ..."
"ครั้งก่อนข้าเคยบังคับพวกเขาไปแล้วครั้งหนึ่ง เพราะงั้นครั้งนี้พวกเจ้าก็ลองตกลงกันดูเองเถิด... ข้าพร้อมทำตามที่เจ้าต้องการเสมอ แต่สิ่งเดียวที่เจ้าต้องรู้ คือหากเจ้ายอมปล่อยพวกเขาจากสถานะนี้ไปแล้ว จะไม่มีชายใดได้เข้ามาเป็นว่าที่สามีของเจ้าอีกแล้วนะ เสี่ยวฉี"
"พี่รอง..." หญิงสาวเอ่ยเรียกคนที่เป็นหนทางสุดท้ายของตนด้วยความหวังอันริบรี่ เพราะแม้แต่พี่ใหญ่ที่มักตามใจเสมอยังไม่ช่วยพูดให้เช่นนี้ ฉีเหวินรู้สึกท้อใจยิ่งนัก!
"...ข้าเป็นของเจ้า เรื่องทุกอย่าง ทำตามแต่เจ้าต้องการเถิดฉีเหวิน"
ตากลมกวาดมองเหล่าบุรุษทั้งหกคนตรงหน้าตัวเองอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา ฉีเหวินยังจำได้ดีอยู่เลย ว่าวันแรกพวกเขาดูไม่ชอบนางกันขนาด แล้วทำไมถึงได้...
ให้ตายเถอะ!! นี่เรื่องทั้งหมดมันกลายมาเป็นแบบนี้ได้ยังไงกันละเนี่ย!?
.........................
Warning
นิยายเรื่องนี้เป็น 'นิยายฮาเร็ม' ที่มีพระเอกหลายคนรักนางเอกคนเดียวกัน พระเอกบางคน 'เคย' อยู่ในฐานะพี่ชายบุญธรรมมาก่อน (แต่ไม่ใช่พี่น้องร่วมสายเลือดนะคะ) รวมถึงมีกรณีที่พี่น้องมีคนรักคนเดียวกัน ถ้าหากใครไม่ชอบอ่านนิยายแนวนี้ ไรต์แนะนำให้กดข้ามเรื่องนี้ไปก่อนนะคะ อย่าคอมเมนต์บั่นทอนกัน เพียงเพราะไม่ใช่แนวที่ตัวเองชอบเลยเนอะ
ภาพทั้งหมดที่ใช้ในการแนะนำตัวละคร รวมถึงภาพปกนิยาย เป็นภาพที่ผู้เขียนจ้างวาดมาอย่างถูกต้องและมีลิขสิทธิ์ ห้ามนำไปใช้ก่อนได้รับอนุญาตโดยเด็ดขาด หากพบเห็นขออนุญาตดำเนินการทางกฎหมายทันที โดยไม่มีการประนีประนอมไกล่เกลี่ยใด ๆ ขอบคุณค่ะ
🌻นิยายเรื่องนี้จะเน้นไปที่ความสัมพันธ์ของตัวละครเป็นหลักค่ะ🌻
คำเตือน
นิยายเรื่องนี้อาจมีเนื้อหา คำพูด เพศ และการกระทำที่ไม่เหมาะสำหรับผู้อ่านที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นตามจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น ไม่มีความเกี่ยวข้องกับบุคคลในความเป็นจริงหรือตำนานโบราณแต่ประการใด
ผลงานฉบับนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.2558 ห้ามคัดลอก ทำซ้ำ ดัดแปลง หรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดในนิยายไปเผยแพร่ และไม่อนุญาตให้สแกนหนังสือ ถ่ายภาพหน้าจอ หรือคัดลอกเนื้อหาส่วนหนึ่งส่วนใดเพื่อสร้างฐานข้อมูลทางอิเล็กทรอนิกส์ เว้นแต่จะได้รับอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์เท่านั้น
หากชื่นชอบสามารถกดติดตามไรท์ กดหัวใจ แล้วอย่าลืมเก็บเข้าชั้นหนังสือกันนะคะ จะได้ไม่พลาดการแจ้งเตือนใหม่ๆ ค่า
ขอความกรุณา โปรดแสดงความคิดเห็นกันอย่างสุภาพด้วยนะคะ🙇🏻♀️🙇🏻♀️🙇🏻♀️🙇🏻♀️