'ดีที่สุดเลยครับ...เคธ' นั่นคือประโยคสุดท้ายที่พี่เมฆพูดออกมาก่อนจะผล็อยหลับ ในขณะที่ร่างกายของเรายังเชื่อมประสานกัน
การที่ผู้ชายคนนี้ซึ่งเป็น 'สามีของเธอ' พูดชื่อผู้หญิงคนอื่นออกมา ทั้งที่มีเธออยู่ในอ้อมกอด สมายล์ไม่สามารถคิดเป็นอย่างอื่นไปได้เลย นอกจาก 'เขากำลังใช้เธอเป็นตัวแทนของผู้หญิงที่เขารัก'
ตั้งแต่เล็กจนโต ประโยคที่คนรอบตัวพร่ำบอกกับเธออยู่เสมอ คือ 'พี่เหนือเมฆคือคนที่จะมาเป็นสามีของเธอ เธอจะต้องรักและอยู่เคียงข้างเขาไปจนแก่เฒ่า' เมธาดารักเขาอย่างไม่มีข้อแม้น แต่สุดท้ายเธอก็เป็นได้เพียงตัวแทนของผู้หญิงซึ่งเป็นรักแรกที่เขาไม่อาจลืมได้ น้ำตาสีใสไหลรินลงที่ข้างแก้มอย่างอดไม่ได้ เพราะไม่ว่าจะพยายามสักไหน ยังไงเธอก็ยังแพ้คนในใจของเขาอยู่วันยังค่ำ
สมายล์เลือกที่จะอดทนกับทุกสิ่งโดยไม่แม้แต่จะปริปาก เพราะรู้ว่าการแต่งงานของเรามีเรื่องความสัมพันธ์ของสองตระกูลเข้ามาเกี่ยวพัน กระทั่งเธอได้รู้ว่ากำลังมีอีกชีวิตหนึ่งถือกำเนิดขึ้นในครรภ์ เมธาดาจึงตัดสินใจได้ว่า 'เธอต้องหยุดเป็นคนไร้ค่าให้เขาเหยียบย่ำหัวใจ' อย่างที่ทำอยู่ตอนนี้สักที
ตอนนี้เธอมี 'ลูก' เป็น 'สิ่งสำคัญ' ที่จะต้องปกป้องเอาไว้ และเพื่อให้อนาคตของเด็กน้อยที่กำลังจะเกิดมาในอนาคตอันใกล้ การหย่าจึงเป็นหนทางที่เธอเลือก...
.
เหนือเมฆคิดมาตลอดว่าความสัมพันธ์กับอดีตคนรัก คงจะเป็น 'รักแรกและรักเดียว' ในชีวิตที่เขาสามารถมีได้ แต่แล้วผู้หญิงที่เขารักมากคนนั้นกลับทอดทิ้งเขาไปแต่งงานกับคนอื่นอย่างโหดร้าย ซึ่งในขณะที่เขายังทำใจไม่ได้ เขาก็ถูกครอบครัวบังคับให้ลั่นระฆังวิวาห์กับคนที่ครอบครัวจัดหาไว้ให้
เขาไม่เคยสนใจอะไรในตัวผู้หญิงคนนี้ เพราะในความเป็นจริง ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับ 'ภรรยาตีทะเบียน' มันไม่ต่างอะไรเลยกับการเป็น 'เพื่อนร่วมบ้าน' ที่มีสถานะทางสังคมผูกโยงพวกเราเอาไว้ ทว่าเมื่อเธอจากไปพร้อมกับใบหย่าที่ถูกส่งมาให้ เหนือเมฆจึงเริ่มตระหนักได้ถึงความรู้สึกบางอย่างที่ไม่เหมือนเดิม...
เขาไม่รู้ว่าเธอกลายเป็นสถานที่ที่เขาเรียกว่า 'บ้าน' ได้อย่างเต็มปากตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่เมื่อเมธาดาไม่อยู่ บ้านก็ไม่เป็นบ้านอีกต่อไป จากสถานที่อันแสนอบอุ่นที่เขาชอบมาก กลับกลายเป็นเพียงความว่างเปล่าเพราะคนคนหนึ่งหายไป ซึ่งมันทำให้เหนือเมฆเข้าใจว่าเขา 'หลงรักเมียตีทะเบียน' คนนี้ไปเสียแล้ว
Guest
