ธนาธร ♥ ม่านมัสลิน
เรื่องราวต่อจาก คนเถื่อนหวงแหนรัก
“เธอ… สบายดีไหม”
หลากหลายถ้อยคำที่อยากเอ่ยแต่พอได้กลับมาเจอหน้ากันอีกครั้งเขากลับไม่มีความกล้าพอที่จะสบตากับเธอตรงๆ
“ดีค่ะ” หญิงสาวตอบเพียงสั้นๆ ไร้อารมณ์ร่วม ธนาธรช้อนแววตาพิศมองดวงหน้ากระจ่างใส หล่อนสวยขึ้นมาก สวยจนแทบไม่อยากเชื่อว่าผู้หญิงที่นั่งอยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้จะเป็นคนๆ เดียวกับร่างบางเจ้าน้ำตาที่ชอบร้องไห้ทุกครั้งเวลาอยู่กับเขา… ในอดีต
“ขนมร้านเธออร่อยดีนะ” เขาชิมคัพเค้กรสนมก็พบว่ามีรสชาติดีทีเดียว ไม่แปลกใจที่คาเฟ่แห่งนี้จะกลายเป็นที่นิยมติดอันดับต้นๆ ในขณะนี้ ขนมอร่อยบวกกับบรรยกาศร้านตกแต่งอย่างน่ารัก หนำซ้ำเจ้าของร้านยังมีหน้าตาสะสวยดึงดูดลูกค้า
“ตกลงคุณมีเรื่องอะไรอยากจะคุยกับฉันหรือคะ”
ม่านมัสลินไม่ต้องการอยู่ใกล้เขานานกว่านี้ ถ้าเลือกได้เธออยากไล่เขาออกจากร้านไปเลยด้วยซ้ำ แต่ทำแบบนั้นจะเป็นการเสี่ยงโดนต่อว่าเอาได้ง่ายๆ เพราะเขามาในฐานะลูกค้า เธอในฐานะเจ้าของร้านทำงานบริการ อย่างไรเสียก็ต้องต้อนรับขับสู้ให้ดีที่สุด
“กาแฟก็หอมกรุ่นกำลังดี สูตรของทางร้านหรือ” ธนาธรแสร้งพูดชมไปเรื่อย ไม่กล้าบอกตรงๆ ว่าอยากนั่งมองหน้าเธอแบบนี้ไปนานๆ
มองให้หาย… คิดถึง
ม่านมัสลินตัดสินใจลุกเมื่อเขาทำเฉไฉคุยเรื่องอื่น ธนาธรผวารีบดึงแขนเรียวเอาไว้
“ปล่อยค่ะ” น้ำเสียงไม่พอใจตวัดห้วน
“อยู่คุยกันก่อนได้ไหม ฉันแค่อยาก…”
“กรุณาปล่อย ฉันไม่ได้อยู่ในสถานะที่คุณจะมาแตะเนื้อต้องตัวได้อีกแล้ว” แววตาแข็งกระด้างมองมือหนาที่ยังคงกำแขนของเธอไว้แน่น ธนาธรเจ็บปวดกับถ้อยคำตัดเยื่อใย ม่านมัสลินในวันนี้ช่างแตกต่างกับอดีตโดยสิ้นเชิง
“ลิน…” เขาเรียกชื่อเล่นเหมือนครั้งแรกที่เราเจอกัน หัวใจดวงน้อยหวนนึกถึงความทรงจำอันสวยงาม แม้เป็นเพียงช่วงระยะเวลาสั้นๆ แต่มันก็เหมือนภาพย้ำเตือนที่ตามหลอกหลอนเธอทุกวินาที
ไม่ต่างอะไรกับความร้ายกาจของเขา อยากลืมแค่ไหนก็ไม่เคยลืมได้เลยสักครั้ง!
“อย่าทำให้ฉันต้องเกลียดคุณไปมากกว่านี้เลยค่ะ”
เหมือนโดนของแข็งทุบเข้าที่หน้าสุดแรง ฝ่ามือร้อนค่อยๆ ปล่อยพันธนาการออกอย่างคนไร้เรี่ยวแรง
“ขอโทษ” คำขอโทษจากปากของผู้ชายสารเลวคนนี้เธอคงไม่ต้องการมันอีกแล้ว เขารู้… รู้ดีทุกอย่าง
คนเถื่อนหวงแหนรัก
แดนนี่ ♥ พรรณนิการ์
ฝากแฟนเพจนิยายด้วยนะคะ
Guest
