แสนการุณย์ 25+ [อาแก่เอาเก่ง]

<———<<———<<——<<

คำแนะนำก่อนอ่าน

เรื่องนี้เป็นแนวฟีลกูดปนดราม่าเล็กน้อย แบบน้อยนี้จริงๆ!! น้องนางเอกที่หนีมาขอใช้ชีวิตในไร่สวนของพระเอกหลังจากที่ผ่านช่วงเวลาเลวร้ายของชีวิตมาได้

ไม่ว่าจะเสียพ่อแม่ไปหรือแม้กระทั่งถูกตาแท้ๆทำร้ายร่างกาย เธอจึงต้องหนีมาหาเพื่อนของพ่อ นางเอกเรื่องนี้ค่อนข้างน่ารักและไร้เดียงสามาก

น้องใสจริงๆค่ะท่านผู้ชม! ขนาดจูบยังไม่รู้เลย

อีกอย่างน้องจะไม่แสบเหมือนเรื่องอื่นๆแน่นอน(ฮ่า) ส่วนพระเอกของเรา นี้ก็ปากไม่ตรงกับใจ เห็นน้องครั้งแรกก็ชอบน้องเลย แต่ด้วยความซึนของปาก ก็เลยจะดุน้องหน่อยๆ แล้วก็ค่อยไปโอ๋บนเตียงแทน-.,-

ใครชอบนางเอกน่ารักใสๆ ชอบพระเอกอบอุ่นต้อง จิ้มอ่านแล้วนะ*0*! 

(ป.ล.เรื่องนี้คนแก่พาคนไร้เดียงสานัวเก่งค่ะ จูบเสร็จลงเตียง จูบเสร็จลงระเบียงตลอดด)

<———<<———<<——<<

>>คำโปรย<<

เมื่อพ่อแม่เสียเธอจึงต้องย้ายมาอยู่กับตายายหัวโบราณที่ต่างจังหวัดแต่แล้วไม่นานชีวิตใหม่ก็ขมขื่น 'น้ำชา' จึงจำใจต้องหนีออกจากบ้านไปพบกับที่พึ่งสุดท้ายของชีวิต 'คุณอาอัคคี' เพื่อนของคุณพ่อ

"ชื่ออะไร?เป็นลูกเต้าเหล่าใคร?"

คิ้วคมสันกระตุกขึ้นเล็กน้อยพลันเอ่ยถามร่างกระจ้อยร่อยตรงหน้าฉงน ใช้มือคีบปลายม้วนบุหรี่สั้นสุดท้ายมาสูบแล้วจัดการบี้มันลงบนถาด

จู่ๆก็มีข่าวเด็กมอมแมมวิ่งพรวดพราดบุกเข้ามาในไร่อย่างอุกอาจยุ่งถึงคนงานที่ต้องวิ่งจับตัวเธอมาให้เขาสอบสวน

"หนูชื่อน้ำชาค่ะเป็นลูกสาวของพ่อรพี"

รพี? เมื่อได้ยินชื่อเพื่อนสนิทสมัยเรียนมหาวิทยาลัย อัคคีก็ต้องสงสัยเข้าไปอีก เขาเองก็ไม่ได้ติดต่อกับรพีมานานแล้วถึงสองปีเต็มแล้วหล่อนที่เป็นลูกสาวจะมาที่นี่ทำไม?

ก้มมองหน้าลูกสาวเพื่อนสนิทอย่างงุนงง

"ทำไม?"

"หนูขอมาอยู่ด้วยได้รึเปล่าคะ!"

ธาราไม่รอช้าให้เสียเวลา รีบร้องบอกจุดประสงค์ของการมาเหยียบ ณ ไร่ลาระบายแห่งนี้ เนื่องจากอับจนหนทางในการใช้ชีวิตแล้วจริงๆ 

"ทำไมอาต้องให้เธอมาอยู่ด้วย?"

คราวนี้จากถ้ายืนสบายกลายเป็นกอดอกแสดงความขรึมเข้ม อัคคีมองร่างน้อยอย่างไม่พอใจกับความใจกล้าหน้าไม่อายของเธอ 

"ไอ้รพีมันสอนลูกสาวมายังไงวะ"

อัคคีพึมพำเบาๆมองร่างกระจ๋อยไม่ละสายตา

"นะ...หนูขอโทษนะคะ"

สองมือรีบรวบยกไหว้คนตรงหน้าทันทีเมื่อเห็นอาการไม่พอใจ คงจะชักเข้าประเด็นเร็วไปจนถูกมองว่าไม่ดีเอง

"ไอ้รพีกับนาลินอยู่ไหน อาจะคุยกับพวกเขา"

ร่างกำยำถามหาบุคคลที่สามทั้งสองคน นั้นคือ พ่อและแม่ของธารานั่นเองแต่เมื่ออัคคีได้ยินคำตอบจากปากของธาราเขาก็ต้องตกตะลึง

"คุณพ่อกับคุณแม่เสียแล้วค่ะ"

แนะนำตัวละครอย่างลึก

ชื่อ:อัคคี วงศ์พิทักษ์ 

อายุ:36ปี

สถานะ:เจ้าของไร่ลาระบาย

จู่ๆยัยเด็กตัวเล็กที่อ้างว่าตัวเองเป็นลูกสาวของเพื่อนก็ปรากฎตัวขึ้นต่อหน้าและในคราแรกอัคคีก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรหล่อนมาก แต่หลังจากที่ได้รับรู้อะไรบางอย่างผ่านสายตาของเธอ เขาก็ต้องยอมให้เด็กสาวอาศัยอยู่ด้วยในฐานะ...ลูกจ้างของเขา

ฟู่ว์

"ถอดเสื้อออก"

ชื่อ:ธารลดา อังกุลา

อายุ:18ปี

สถานะ:เด็กของคุณอัคคี

เธอชอบมองแสงอาทิตย์เพราะมันสว่างจนทำให้ไม่สามารถกลับไปคิดถึงเรื่องร้ายๆในอดีตแสนเจ็บปวดอีก

"ยิ้มบ่อยๆนะคะ"

!!คำเตือนก่อนอ่าน!!

เรื่องราวทั้งหมดเป็นเพียงแค่การสมมุติทั้งขึ้นมา ไรท์แต่งขึ้นจากจินตนาการของไรท์เอง ภาพบุคคลที่เอามาอ้างอิงเป็นเพียงแค่การอิมเมจไม่มีเจตนารมณ์ใดๆ ทั้งสิ้น ย้ำอีกครั้ง ภาพบุคคลที่เอามาอ้างอิงเป็นเพียงแค่การอิมเมจไม่มีเจตนารมณ์ใดๆ ทั้งสิ้นในเรื่องมีฉากร่วมเพศ คำหยาบ หรือการบังคับต่างๆ ทั้งนี้ทั้งนั้นก็อยากให้นักอ่านโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

ผู้อ่านที่มีอายุต่ำกว่า18ปีควรได้รับคำแนะนำ ที่สำคัญคือห้ามนำ ไปดัดแปลง หรือไปลงในช่องทางต่างๆ โนๆๆ ห้ามๆๆ ถ้าทีมงานหรือรีดเดอร์ของเราพบเห็นจะทำการดำเนินคดีทันที

Trigger warning

Abuse/Physical abuse

:มีการใช้ความรุนแรงกับเหยื่อทางกาย

Mental abuse

:ใช้ความรุนแรงจนเกิดบาดแผลทางใจ

Sexual harassment

:คุกคามทางเพศทั้งทางคำพูดและการกระทำ

Underage

:พรากผู้เยาว์