หนีรักท่านประธาน

ชาร์ล อิศรา เอลีสัน

นักธุรกิจหนุ่มไฟแรง วัย 35ปี ลูกเสี้ยวไทย อังกฤษ อิตาลี ทายาทโรงแรมหรูระดับเจ็ดดาวและเจ้าของคาสิโนหรูในหลายประเทศทั้งเอเชียและยุโรป อีกทั้งยังเป็นเจ้าของบริษัทผู้ผลิตและส่งออกเครื่องจักรไฟฟ้า อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกทุกชนิดและสินค้าอื่นๆอีกมากมาย บุคลิกนิ่ง สุขุมเยือกเย็นเหมือนเจ้าชายน้ำแข็ง ทำแต่งานไม่สนใจผู้หญิงคนไหน ทำให้แม่ของเขาคิดมากกลัวจะไม่ได้อุ้มหลาน จึงพยายามหาทางให้เขาแต่งงานกับลูกสาวของเพื่อน เขาพยายามหนีการถุงคลุมชนของแม่เขามาตลอด ด้วยเหตุผลที่ไม่ชอบการผูกมัด และอยากมีชีวิตที่อิสระ

เบลล์ อินทิรา แก้วเกสร

สาวน้อยผู้อาภัพวัย 22ปี ใช้ชีวิตอยู่ตัวคนเดียวในฮ่องกงตั้งแต่แม่เสียไปเมื่อ 3ปีก่อน เธอจึงหาเงินเพื่อส่งเสียตัวเองเรียนจนจบมหาลัย หวังได้งานดีๆเพื่อเก็บเงินไปตามหาญาติที่เมืองไทย

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Spoil

"ไอโรคจิต!!"  เบลล์ชะงักอุทานด่าเขาด้วยความตกใจเมื่อคนที่นั่งหันหลังหมุนเก้าอี้หันกลับมามองเธอพร้อมกับรอยยิ้มร้ายๆเจ้าเล่ห์ของเขา

  "ไง สาวน้อย เจอกันอีกแล้วนะ"  เขาเอ่ยทักทายเธอด้วยรอยยิ้มที่กวนบาทาของหญิงสาวมากๆ เบลล์ชักสีหน้าไม่พอใจที่เจอหน้าเขาอีกครั้ง หญิงสาวหมุนตัวจะเดินออกจากห้องเพื่อกลับบ้าน ไม่สัมภาษณ์มันแล้วงาน หางานใหม่ดีกว่า แต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้เปิดประตู มือหนาของท่านประธานหนุ่มคว้าข้อมือเล็กของเธอไว้แน่น เข้าถ้ำเสือแล้วจะออกไปง่ายๆได้ไง หึหึ

"นี่ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะไอโรคจิต"  เบลล์พยายามดึงข้อมือตัวเองออกจากครีมเหล็กที่บีบข้อมือเธอไว้แน่น ทั้งหงุดหงิดทั้งโมโหแต่สู้แรงควายของคนตัวโตไม่ได้เลย

"หึหึ เธอเคยเห็นเสือมันปล่อยเหยื่อมั้ยล่ะ ฉันปล่อยเธอก็โง่น่ะสิ วันนั้นเราค้างกันถึงไหนนะ"  ชายหนุ่มแกล้งยั่วโมโหคนตัวเล็กตรงหน้าด้วยความชอบใจ ทั้งยังกอดร่างเล็กของหญิงสาวแนบแน่น ไม่มีช่องให้ลมได้พัดผ่านไปได้เลย ให้ตายเถอะยิ่งใกล้เธอเขาก็ยิ่งควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้เลย กลิ่นหอมอ่อนๆของดอกมะลิจากกายสาวทำเขาคลั่งจะแทบปะทุอยู่รอมร่อ ยิ่งปากอวบอิ่มของเธอที่รับกับจมูกโด่งได้รูปเชิดรั้นนั้นบ่งบอกได้ชัดเจนว่าเธอคงดื้อไม่น้อย เขาแทบจะทนไม่ไหวอยากปิดปากเธอด้วยปากเขาจริงๆเพราะรู้ดีว่ามันหอมหวานมากแค่ไหน

"ไอทุเรศ หยุดพูดบ้าๆเดี๋ยวนะ ฉันบอกให้ปล่อยฉันไม่เข้าใจรึไงไอโรคจิต ฉันแจ้งความเอาเรื่องนายแน่"  เบลล์ปรี๊ดแตกด่าชายหนุ่มอย่างโมโหที่เขาพูดถึงเรื่องวันนั้น ยิ่งคิดก็ยิ่งแค้น ยิ่งแค้นก็ยิ่งเกลียดเขามากขึ้น

 "หึหึ คิดว่าฉันกลัวเหรอเด็กน้อย"  เขาหัวเราะในลำคอมองเธออย่างเสือร้าย ยิ่งเห็นหน้าตาตื่นตระหนกของคนตัวเล็กก็ยิ่งชอบใจ

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ชื่อตัวละครและสถานที่ไม่มีอยู่จริง เป็นเพียงนามสมมติที่ไรท์จินตนาการแต่งขึ้นมาเพื่ออรรถรสและสร้างความบันเทิงในการอ่านเท่านั้น หากชื่อตัวละครตรงกับผู้ใด ไรท์กราบขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ

🌹🌹🌹🌹❤❤❤❤🌹🌹🌹🌹

🙏🙏🙏🙏🙏🙏