รักไม่ร้าย...ลูกชายอัลฟ่า

แนะนำจากไรต์ 

1.นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายแนว ชายรักชาย  > Omegaverse <   ท่านใดรับไม่ได้ ให้รีบกดหนีออกไปทันทีนะคะ อย่าหลงเข้าไปเป็นอันขาด 

2.นิยายเรื่องนี้เป็นภาคต่อมาจาก ถ้าดุไม่รักนะ,รักร้ายเจ้านายอัลฟ่า , รักร้ายลูกชายอัลฟ่า อาจมีการพาดพิง กล่าวถึง บุคคลต่างๆ ในภาคก่อนบ้างซึ่งไรต์อาจจะไม่ได้ลงรายละเอียดลึกนักนะคะ  

3.นิยายเรื่องนี้เป็นแนว โอเมก้าเวิร์ส > Omegaverse < แต่งขึ้นด้วยจินตนาการและภาพสมมุติ เท่านั้นอย่าได้คิดเป็นจริงเป็นจังนะคะ 

4.นิยายเรื่องนี้อาจมีเนื้อหา คำพูดหยาบคายและการใช้ความรุนแรง บางท่อน บางตอนอาจมีเนื้อหาอ่อนไหว เยาวชนอายุต่ำกว่า 18 ปี ควรพิจารณา 

5.นิยายเรื่องนี้มีการใช้ภาษาพูดวิบัติบ้าง เพื่อการเพิ่มอรรถรสในการอ่าน ใครที่รับไม่ได้ ให้รีบกดหนีออกไปอย่างรวดเร็วค่ะ 

6.นิยายเรื่องนี้ถือเป็นลิขสิทธิ์ ห้ามคัดลอกดัดแปลงเนื้อหาภายใน นะคะ 

               เมื่อ รัก เกิดขึ้นระหว่าง รบ แล้วยิ่งบัดซบ เมื่อคนที่ผมรัก....มันดันเป็นเพียงอัลฟ่าบ้ากามเสียสติคนหนึ่ง 

ผมยืนกำปืนในมือแน่นพยายามรวบรวมสติเพื่อหาหนทางฝ่าดงกระสุนออกไปจากสมรภูมิรบ ในขณะที่ไอ้เด็กผีอายุน้อยยืนอมยิ้มมองผมตาเชื่อมหวานเสียจนน่าเอาด้ามปืนเคาะให้หัวแตก 

“นี่นายเคยจริงจังกับอะไรบ้างหรือเปล่าเนี่ยนิ้กกี้” 

“เคย...ตอนนี้ผมก็จริงจัง”  เด็กหนุ่มอายุน้อยที่หากมีร้อยผมให้ล้านว่าไม่น่าจะสืบเชื้อสายอัลฟ่าเดินมาเกยคางไว้บนหัวไหล่ผม ท่าทางผ่อนคลายสุขสบายเหมือนกำลังยืนคุยเล่นกันธรรมดา ผิดก็แต่ว่าเวลานี้ข้างนอกนั่นคือสงครามระหว่างแก๊งมาเฟียซึ่งกำลังสาดกระสุนยิงกันสนั่นเมือง 

“นั่นอะไร” ผมหันไปถามอัลฟ่าหนุ่มจอมทะเล้น 

“มด...นอกจากเกาะที่ไหล่ แล้วมันยังเกาะที่หัว แล้วก็เกาะที่ตัว แล้วก็เกาะที่ตูด จะเกาะนั่น เกาะนี่ เกาะไหน ไม่ว่าเกาะที่ใดก็ระวังที่ตูด” เจ้าหนุ่มอัลฟ่าหยิบมดตัวเล็กจนผมแทบมองไม่เห็นออกไปจากไหล่ พร้อมกับยืนเต้นส่ายหัว ส่ายเอวส่ายตูด จนผมอยากจะหันปลายกระบอกปืนมายิงหัวตัวเองให้ตายๆ ไปเลยจะได้ไม่ต้องมาเห็นภาพอุจาดตาแบบนี้ 

“นิ้กกี้นี่นายเป็นอัลฟ่าจริงเหรอ?”