เมื่อ ชีคคาริม อัลดาฟีย์ ซาเล็ม เดินทางมาตรวจราชการตามชนเผ่าพื้นเมือง ได้เจอกับแม่นักข่าวสาวจอมวีนที่ไม่รู้จักเขา เจ้าหล่อนหาเรื่องจะขู่ฟ้องเพียงแค่เขาสงสัยในตัวเจ้าหล่อน หึ! ตัวก็เล็กเท่านี้จะมีปัญญาอะไรมาฟ้องเขาได้ อยากฟ้องนักก็เชิญ เพราะเขามีข้อหานำสาวเจ้ามาลงโทษไว้ในใจเรียบร้อย!
แสนซน ปรี๊ดแตกกับการโดนเศรษฐีกล่าวหาว่าเธอเป็นโจร เป็นผู้ก่อการร้าย! ชิ! สวยขนาดนี้จะเป็นโจรได้ยังไง ไอ้เศรษฐีบ้า คอยดูนะ เธอจะฟ้องถ้าหลักฐานชี้ชัดว่าเธอไม่ใช่โจรอย่างที่เขากล่าวหา!!!
*-*-*-*
“คุณเอาชื่อฉันไปตรวจสอบมาแล้วใช่มั้ย บอกเจ้านายคุณไปสิคะว่าฉันไม่ใช่ผู้ร้าย ฉันเป็นนักท่องเที่ยว” ด้วยความตื่นเต้นทำให้แสนซนไม่ทันระวังตัว และไม่รู้ตัวเลยว่าบัดนี้ตัวเองได้อยู่ในอ้อมแขนแกร่งของชีคคาริมแล้ว
“เอ่อ…”
“อยากจะให้อาหมัดรีบบอกอะไรขนาดนั้น มานี่เลย” เขาเริ่มหงุดหงุดที่ยายตัวเล็กนี่วิ่งถลาจนแทบไปชนอาหมัด จับมือเล็กแน่นแล้วให้มานั่งข้างกัน ส่วนแขนอีกข้างที่วางก็พาดโอบเอวหญิงสาวไว้หลวมๆ อย่างไม่รู้ตัว
“โธ่ ก็จะได้รู้เร็วๆ ไงว่าคุณกล่าวหาฉัน!” แสนซนพูดเอาเรื่อง หันไปมองอาหมัดที่เริ่มมีสีหน้าหนักใจขึ้นเรื่อยๆ มองสลับเจ้านายกับผู้หญิงที่กล้าส่งเสียงแว้ดๆ ใส่ชีคเหนือหัว แต่ไม่มีท่าทีว่าชีคคาริมจะแสดงอาการไม่พอใจ “พูดมาเลยคุณ ฉันจะได้ฟ้องเจ้านายคุณทีเดียว ข้อหาปรักปรำโดยไม่มีหลักฐาน!” แสนซนยิ้มกริ่ม ชีคคาริมกระตุกยิ้มมุมปาก
“พูดเลยอาหมัด ฉันอยากโดนฟ้องจะแย่” อาหมัดแทบอ้าปากค้าง เขาไม่เคยเห็นชีคพูดเล่นแบบนี้มานานแล้ว ปกติชีคคาริมเป็นคนขรึมจะตาย!
*-*-*-*
กราบสวัสดีนักอ่านขาประจำและขาจรทุกท่านค่ะ เรื่องนี้เขียนขึ้นด้วยจินตนาการ สถานที่ ชื่อของตัวละครไม่มีอยู่จริง
เรื่องนี้เป็นเรื่องสั้นค่ะ มีไม่กี่ตอน เกิดจาดความเครียดของนักเขียนล้วนๆ (เรื่องอื่นจะทยอยลงให้อ่านตามปกตินะคะ) เป็นแนวโรมานซ์+คอมมาดี้เล็กๆ ชวนฟินจิกหมอนค่ะ ใครแวะเข้ามาอ่านก็ขอให้อ่านเอาสนุกนะคะ ไม่ต้องคิดเยอะ เนื้อเรื่องไม่ซับซ้อน หากจะติ-ชมก็สามารถเขียนคอมเม้นท์ได้ค่ะ แต่อย่าแรงมากนะคะ 555
ฝากติดตามด้วยจ้า
Guest
