“แง๊ว แง๊ว” ใครก็ได้ช่วยผมที
“โฮ่งๆ” จะเห่าหาพ่องเหรอครับ
“เมี๊ยวว ฟ่อ ฟ่อ” ทำได้แค่ขู่ตอนนี้ผมคงไปเรียนไม่ทันแล้ว จะหลบไอ้หมานี่ได้ไงอ่ะ
“เฮ้ใจเย็นไอ้หนู” เสียงสวรรค์มาช่วยผมแล้ว ผมมองไปทางร่างสูงใหญ่มากเมื่อเทียบกับร่างผม ณ ตอนนี้
“มานี่มาเจ้าเหมียว” มือใหญ่อุ้มผมขึ้น ในที่สุดผมก็รอดแล้ววว ผมรีบไต่ขึ้นไปบนไหล่ของร่างสูงเพื่อให้พ้นจากปากที่มีแต่ฟันคมๆของไอ้ตัวปุกปุยข้างล่าง
“ใจเย็นสิ มากลับบ้านกับพี่นะ” มือใหญ่ลูบคางผม
“เมี๊ยวว” มือของคนๆนี้ให้ความรู้สึกดีจัง
“หึๆ” เสียงหัวเราะเรียกความสนใจให้ผมเงยหน้าไปมองใบหน้าหล่อดูใจดี เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย มัน มันคือ ประธานนักเรียนสุดเฮี๊ยบนี่หว่า
“โอ๋ๆไม่ต้องกลัวนะกลับบ้านกัน” รอยยิ้มที่ไม่เคยปรากฏให้เห็นในโรงเรียนทำเอาผมอึ้งขณะที่ผมอึ้งจนไม่ดิ้นนั้น ประธานก็อุ้มผมกลับบ้านทันที
ไม่นะ ผมจะกลับบ้าน
ขืนผมคืนสภาพในบ้านประธานละก็
แย่แน่ๆ
-------------------------------------------------------------------------------------
พึ่งมีคนมาทัก แหะๆเราก็ลืมพิมพ์บอกเลย ต้องขอโทษด้วย
เราเลยขอชี้แจงตรงนี้เลยนะคะ
เรื่อง #Lovecat นี่เราได้ไอเดียจากการอ่านการ์ตูนวายเรื่องหนึ่ง ซึ่งแซ่บมาก #ไม่เกี่ยวละ
เราเอาเงือนไขในการกลายร่างมาใส่ให้น้องเปอร์ส่วนเรื่องนิสัยและเรื่องอื่นๆ
เราก็สร้างมาจากความชอบส่วนตัว #หื่นมากบอกตรง
เราเลยขอชี้แจงให้ทราบทั่วกันคะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน
เรารับทุกคำวิจารย์นะคะ รักนะคะ
------------------------------------
เปิดเรื่องไว้ก่อน 5555555555
ไว้ปั่นคู่กับน้องนัยน์
Guest
