Lovely Slave จำเลย (ไม่น่า) รัก [[ YAOI 18+ ]] [[ ไม่ติดเหรียญตั้งแต่ตอนที่ 50 เป็นต้นไปค่ะ ]]

Y

Lovely Slave จำเลย (ไม่น่า) รัก [[ YAOI 18+ ]] [[ ไม่ติดเหรียญตั้งแต่ตอนที่ 50 เป็นต้นไปค่ะ ]]

Lovely Slave จำเลย (ไม่น่า) รัก [[ YAOI 18+ ]] [[ ไม่ติดเหรียญตั้งแต่ตอนที่ 50 เป็นต้นไปค่ะ ]]

Ta!!TaN

Y

60
ตอน
145K
เข้าชม
212
ถูกใจ
307
ความคิดเห็น
501
เพิ่มลงคลัง

 

จำเลย (ไม่น่า) รัก 

_________________________________________________________________________

จะทำยังไง ถ้าตื่นมาแล้วพบว่าตัวเองถูกผู้ชายกอด

แล้วเขาคนนั้นยังมีหน้ามาพูดถึงเรื่องความผิดบ้าบอที่ตนไม่ได้มีส่วนรู้เห็น

แล้วยังจะมาบอกให้ชดใช้

เรื่องแบบนั้นใครมันจะไปยอม!!!

_______________________________

เมื่อคนที่เคยเป็นรุกมาตลอด เจอกับอีกคนที่ดันเป็นรุกมากยิ่งกว่า

แถมยังถูกเขาล้อเล่นเหมือนกับเห็นตัวเองเป็นของฆ่าเวลา

งานนี้ได้มีชนกันหน่อยล่ะ!!!

_______________________________

ถ้าเป็นพี่ชายผู้อ่อนโยนแล้วมันไม่ถึงใจคนที่ทั้งชีวิตนี้คงจะมีแค่สายตาที่เห็นเงินเป็นพระเจ้า

ก็คงไม่มีประโยชน์อะไรที่จะต้องรักษามาดคนดีแต่ไม่มีใครเห็นตัวตน

สุดท้ายแล้ว...ถ้าอยากให้เป็นปีศาจ

ก็ย่อมได้!

_________________________________________________________________________

 

CHAIN (เชน) 21

180 / 66

 

VALENTIN (วาเลนติน) 28

189 / 75

 

MEAN (มีน) 21

183 / 68

 

DION (ดีออน) 26

187 / 75

 

THAN (ธัญ) 28

185 / 74

______________________________________________________________________________________

ผมเบิกตากว้างเมื่ออ้อมแขนแกร่งของคนตรงหน้าเข้ามาโอบรัดรอบเอวแล้วอุ้มเอาตัวผมไปวางไว้บนโต๊ะทำงานตัวใหญ่พร้อมกับใบหน้าคมโน้มต่ำลงมาโดยมีริมฝีปากของผมเป็นเป้าหมาย ทว่ามือของผมก็รีบยกขึ้นมากั้นกลางก่อนที่เขาจะทันได้ทำอะไรตามใจนึก

"จะทำอะไร!?" ผมร้องถามออกไปแล้วพยายามดิ้มหนี

"หืม...มาถึงขนาดนี้แล้วยังจะถามอีกเหรอครับเชน...เราจะมีเซ็กส์กันไง" ไอ้คนพูดก็หน้าด้านไม่มีใครเกิน

"เดี๋ยว! แต่นี่มันห้องทำงานนะ! ถ้ามีคนเข้ามาเห็นแล้วจะทำยังไง!?"

"งั้นแปลว่าถ้าไม่ใช่ที่นี่ก็ทำได้?"

"ไม่ใช่โว้ย!" ผมแทบจะร้องไห้ออกมาเมื่อไม่เห็นวี่แววว่าตัวเองจะมีทางรอด ยิ่งมองดวงตาคู่คมของคนตรงหน้าแล้วยิ่งหวั่นใจ

"คุณจะอายอะไร...เมื่อก่อนเราก็ทำกันในห้องทำงานออกจะบ่อย คุณเองด้วยซ้ำที่เป็นฝ่ายร้องขอผม" เขาพูดด้วยรอยยิ้มกริ่มแบบที่ผมรู้สึกร้อนผะผ่าวที่ใบหน้าทุกครั้งที่เห็น มือทั้งสองข้างที่โอบเอวผมเอาไว้เริ่มซุกซน มันไต่เข้ามาภายใต้เสื้อเชิ้ตเนื้อบาง สัมผัสผิวของผมจนต้องสะดุ้งเฮือก คนตรงหน้าขยับเข้ามากระซิบข้างหู

"ถึงตอนนี้จะยังจำไม่ได้...แต่ก็คิดซะว่าเป็นการรื้อฟื้นความทรงจำก็แล้วกัน เพราะฉะนั้น...อย่าขัดขืนนะครับ"

...

...

...

______________________________________________________________________________

 

ใครใจดีก็คอมเม้นท์ + โหวตให้สักนิดนะคะ เป็นกำลังใจให้คนเขียนเนอะ ^^ 

1 อ่าน + 1 เม้น = 1 ล้านกำลังใจนะคะ 

______________________________________________________________________________

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว