โปรย...
“พี่ซื้อมาให้แล้ว หน้าตาเป็นแบบนี้หรือเปล่า”
ผมล้วงกล่องยาเล็กๆ ออกจากกระเป๋ากางเกงชูให้น้องดูเพื่อความสบายใจ ดูเหมือนเธอกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้อยู่มาก คงเพราะกลัวผลที่จะเกิดตามมาเพราะเธอยังเรียนไม่จบ แต่ถ้าถามผม ผมยินดีในผลของมันเสมอ
“หนูก็ไม่รู้เหมือนกันว่าหน้าตาของมันเป็นแบบไหน ไม่เคยซื้อมากินสักที”
ขืนรู้สิ ผมจะลงโทษอย่างหนัก ไม่รู้ก็ไม่ผิดหรอกยานี่ไม่ใช่ของดีอะไร แถมใช้ผิดวิธีก็อาจจะมีผลข้างเคียงตามมาด้วย เภสัชกรบอกมาอย่างนั้น
“พี่ก็เหมือนกัน เพิ่งจะเคยซื้อให้เราคนแรก”
“อ้าว...แล้วเวลาที่พี่จ๋า เอ่อ...กับสาวๆ หรือแฟน” เด็กช่างสงสัยแก้มแดง จิ้มนิ้วชี้เข้าหากันแทนคำถามตรงๆ
อาย...แต่จะถามเพื่อ
“พี่ไม่มีแฟนหรอก พี่มีแต่เมีย”
ผมจ้องหน้าสวยตอบอย่างจริงจังไม่ใช่เวลาที่ผมจะต้องมาอธิบายว่าเวลาผมซื้อกินมีขั้นตอนยังไง ผมอยากให้เธอกินข้าวกินยาแล้วรีบขึ้นไปอ่านหนังสือจากนั้นจะได้พักผ่อน เพื่อที่ว่าเธอจะได้แข็งแรงและสบายตัวเร็วๆ ผมจะได้ใช้สิทธิ์ความเป็นสามีทำหน้าที่ที่สามีพึงปฏิบัติต่อภรรยา เดาได้ว่าเธอน่าจะมีคำถามอีกมากมาย จึงชิงตัดบทเสียก่อนที่น้องจะถามต่อ ไม่อย่างนั้นความสงสัยของเธอก็จะทำให้ผมต้องอธิบายอะไรๆ จนไม่ได้กินข้าวกินปลา
“พี่หิวแล้วนะ ให้พี่กินข้าวได้หรือยังหรือจะให้พี่กินเราแทน” เท่านั้นแหละ เงียบสนิทผิดวิสัยคนคุยเก่งไปเลย หันไปให้ความสนใจกับอาหารตรงหน้าเพราะตัวเองก็คงจะหิวไม่เเพ้กัน ไอ้เรื่องจะกลัวผมจับกินนั่นไม่น่าจะใช่ เท่าที่ดูจากเมื่อคืนที่ผ่านมาน้องนั่นแหละที่คอยจ้องเเต่จะกินผม ผมสิต้องเป็นฝ่ายกลัว...(กลัวน้องไม่กินผมเสียมากกว่า)
ฝากติดตามด้วยนะคะ
ปาณัสม์
ซ่านรักเมียม.ปลาย มีวางจำหน่ายเเล้วในรูปแบบอีบุ๊ก
ที่ www.mebmarket.com
ในโปรโมชั่นราคาพิเศษเพียง 69 บาท ไปจนถึงวันที่ 9 ก.ค นี้