ยาหยีของคนเถื่อน

"จะรีบไปไหนละจ๊ะเมียจ๋า" 

"เมีย!!! เมียอะไรของพี่พล หมายความว่าอย่างไร" 

"ก็เมียไง " นายหัวพลวัตรใช้สายตากวาดมองร่างระหงของยาหยี พร้อมกับยกยิ้มไปที่มุมปาก 

ยาหยีมองหน้านายหัวพลวัตร ในใจเดือดสุดๆ อยากจะตบให้หน้าหงายหมอไม่รับเย็บ อยากดึงหนวดเครานั้นให้มันหลุดติดมือออกมาให้สาสมกับความแค้นเคืองใจ 

“พี่พลพูดอะไรออกมาคะรู้ตัวหรือเปล่า หยีเป็นน้องพี่โตนะ พี่พลมาทำกับหยีแบบนี้ได้อย่างไรกัน ถ้าพี่โตพี่ชายหยีรู้เข้าจะต้อง...." 

"ครับน้องไอ้โต แต่เป็นเมียพี่แล้ว" พลวัตรรีบพูดสรุป 

ยาหยีตั้งใจจะร้องให้คนช่วยแต่พลวัตรก็พูดขัดขึ้น 

"อ๊ะๆ!!! อย่าร้องนะหยี เพราะเดี๋ยวคนในรีสอร์ตคงจะได้แห่กันมาดู ว่าผัวทำอะไรไม่ถูกใจเมีย เมียเลยลุกขึ้นมาโวยวายแต่เช้า ถ้าไม่อยากเป็นข่าวดังไปทั่วจังหวัดก็เงียบเสียง พี่เป็นลูกผู้ชายพอทำแล้วก็กล้ารับครับ พี่จะให้พ่อพี่ไปคุณกับพ่อผู้ใหญ่พ่อของหยีเอง" 

“ไม่ต้องค่ะ หยีไม่ต้องการไม่อยากได้อะไรทั้งนั้น ปล่อยหยี หยีจะกลับบ้าน หยีจะลืมเรื่องวันนี้ให้หมด พี่พลปล่อย”  

ยาหยีดิ้นทุบตีพลวัตรสุดแรงอย่างไม่ยอมแพ้หมายจะเอาตัวรอด พลวัตรเลยใช้จังหวะที่ยาหยีทุบตีเค้า ผลักร่างบางลงกับเตียง และอาศัยจังหวะที่ยาหยีเสียหลักขึ้นไปคร่อมตัวหญิงสาวไว้  

"งั้นก็ดี ของฟรีใครก็ชอบ ขอแถมรอบเช้าอีกรอบแล้วกันนะ ไหนๆ ก็ได้ฟรีแล้ว"