[SF] ♡ After Valentine'S Day ♡[ LinHo] 2/2

Date - 17/02/2018 –

♡AfterValentine'S Day ♡

จบประโยคแสนน่ารักนั้นริมฝีปากสวยก็ถูกครอบครองจากริมฝีปากของควานลินในทันที ร่างสูงกดจูบย้ำลงไปราวกับอยากจะแกล้งให้อีกคนหายใจไม่ทันที่บังอาจมาทำให้เขาใจสั่นทุกครั้งที่เข้าใกล้ ลิ้นร้อนของควานลินที่ส่งผ่านโพรงปากเข้าไปกวาดความหวานอย่างช่ำชอง ต่างจากซอลลี่ที่ได้แต่ส่งเสียงอื้ออึงออกมาเพราะแทบจะขาดอากาศหายใจ

“อื้อ…”

ร่างบางส่งเสียงออกมาก่อนที่ใบหน้าสวยจะขึ้นสีแดงจัดเมื่อควานลินไม่รอช้าที่จะจัดการปลดเปลื้องชุดเดรสสีดำสนิทของซอลลี่ออกจากร่างกาย มือหนาพลิกร่างของอีกคนให้นอนคว่ำก่อนที่จะรูดซิปลงมาเพื่อเผยให้เห็นแผ่นหลังบางที่เขาเคยได้สัมผัสมันมาแล้วเมื่อหลายวันก่อน

“ใจเย็นซิคะ…อื้อ” ร้องบอกได้เพียงเท่านั้นเมื่อร่างบางถูกอุ้มขึ้นมานั่งบนตักพร้อมกับจูบอันแสนร้อนแรงที่ถูกมอบให้ ชุดเดรสที่สวมใส่อยู่ถูกสะบัดทิ้งไปที่ข้างเตียงนอนพร้อมทั้งชุดชั้นในที่ปกปิดร่างกายไว้ในตอนนี้ก็แสนจะน่าขัดใจสำหรับไล ควานลิน

“ทำไมถึงได้หอมหวานไปทั้งตัวขนาดนี้คะ…?” ทำทีส่งประโยคคำถามนั้นโดยไม่หวังที่จะฟังคำตอบใดๆ ก่อนจะดันร่างบางให้กลับมานอนหงายพลางฝังใบหน้าหล่อเหลาของตนไปที่ซอกคอขาวของซอลลี่ทันที

ริมฝีปากดูดดึงและขบเม้มจนเกิดเป็นรอยสีกุหลาบเข้มเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของไปตามแรงอารมณ์ที่มี ควานลินอยากจะทำให้ทุกคนรู้ว่าร่างกายนี้เป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียว

“อ๊ะ…” เสียงหวานหลุดออกมาอีกครั้งเมื่อรู้ตัวว่ามือหนาของควานลินกำลังหยอกล้ออยู่กับความเป็นสาวของเธอ ซอลลี่รีบใช้สองขาหุบเข้าหากันในทันที

“ฮื่อ…อย่าดื้อซิครับน้องซอลลี่” ควานลินสบสายตากับอีกคนในขณะที่ค่อยๆปลดชุดชั้นในของซอลลี่ออกอย่างช้าๆ

“ซอลลี่อาย…” กัดเม้มริมฝีปากตนเองไว้แน่นก่อนจะหลบสายตาของคนเป็นพี่ที่พันธนาการร่างกายของเธอไว้อยู่

“ถึงจะอายตอนนี้ก็หยุดพี่ควานลินไม่ได้แล้วค่ะ” ร่างสูงเอ่ยบอกก่อนจะค่อยๆใช้นิ้วเกี่ยวกางเกงชั้นในของซอลลี่ให้หลุดออกจากร่างกาย จนในที่สุดที่รางบางที่ขาวเนียนไปทั้งตัวก็ปรากฏสู่สายตาของควานลิน

ควานลินยกยิ้มมุมปากออกมาอย่างนึกพอใจก่อนจะจัดการกับเสื้อผ้าของตนที่แสนจะน่าขัดใจในตอนนี้ออกไปจากร่างกายจนหมดสิ้น ตาหวานของซอลลี่เผลอเบิกกว้างขึ้นเมื่อพบว่าแกนกายของควานลินจะต้องเข้ามาอยู่ในร่างกายเธอในไม่กี่นาทีข้างหน้านี้แล้ว

“ไม่ต้องกลัวนะคะ พี่ควานลินไม่ทำน้องซอลลี่แรงหรอก” ว่าจบก็ประกบจูบราวกับจะปลอบใจคนใต้ร่างให้ผ่อนคลายกับเกมส์รักที่กำลังจะเกิดขึ้น

มือหนาเริ่มซุกซนอีกครั้งด้วยการลูบไล้ไปที่ต้นขาเนียนสวยก่อนที่นิ้วมือจะค่อยๆสอดใส่ไปที่ช่องทางแห่งความสาวของซอลลี่อย่างช้าๆ จนร่างกายของเธอบิดเร้าขึ้นมาเพราะความเจ็บปวดและสัมผัสแปลกใหม่ที่วูบไหวไปพร้อมกับแรงอารมณ์

“ซอลลี่ต้องไม่เกร็งนะ นี่พี่ใช้แค่มือเอง ถ้าพี่ต้องทำจริงๆซอลลี่จะไม่ไหวนะครับ” ควานลินเอ่ยประโยคราวกับปลอบโยนและสอนอีกคนไปในตัวก่อนจะค่อยๆดึงนิ้วออกมาและกอดประคองร่างบางเพื่อประทับจูบลงไปอีกครั้ง

ควานลินกดจูบไปที่ซอลลี่จนอีกคนดูจะตอบรับกับสัมผัสทุกอย่างได้ดีขึ้นก็ตัดสินใจอุ้มร่างสวยนั้นให้อยู่เหนือร่างของตนจนใบหน้าหวานแสดงสีหน้าตกใจขึ้นมา

“คะ?” ซอลลี่ตอบรับกับท่าทางของควานลินอย่างไม่เข้าใจเมื่อพบว่าควานลินกำลังใช้นิ้วชี้ไปที่แกนกายของตนก่อนที่เธอจะประมวลผลของการกระทำนั้นแล้วใบหน้าก็เห่อร้อนขึ้นมา

ยู ซอลลี่เองก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ประสีประสาในเรื่องอย่างว่าเสียขนาดนั้น ถึงครั้งนี้จะเป็นครั้งแรกสำหรับเธอแต่ด้วยวัยยี่สิบกว่าๆในตอนนี้จากประสบการณ์ที่เพื่อนสาวนางแบบมักจะมาเล่าประสบการณ์ความรักให้ฟัง ซอลลี่ก็รู้ดีว่าควานลินกำลังต้องการอะไร

สีหน้าที่ประหม่าของซอลลี่ค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มแพรวพราวแบบที่ควานลินได้เจอกับเธอเป็นครั้งแรก ในเมื่อตอนนี้ซอลลี่ก็คิดว่าอย่างไรเธอก็คงหนีควานลินไปไม่พ้น งั้นก็คงต้องผูกมัดให้อีกคนหลงเธอจนไปไหนไม่รอดแบบที่ได้เอ่ยออกไปเลยก็แล้วกัน

มือเรียวจับแท่งเอ็นร้อนนั้นก่อนจะสะดุ้งเล็กน้อยกับประสบการณ์ใหม่นี้ เธอออกแรงขยับมันขึ้นลงไปมาช้าๆแต่กลับสร้างความพอใจให้กับควานลินจนส่งเสียงครางออกมา

“ดีมากเลยซอลลี่อ่า…”

ซอลลี่ปัดผมยาวสวยของเธอไปด้านหลังก่อนจะค่อยๆจรดริมฝีปากที่แกนกายของร่างสูงด้วยการกดจูบลงไป ซึ่งแทบจะทำให้ควานลินคลั่งตายเพราะความอึดอัดที่แทบจะรอการปลอดปล่อยไม่ไหวแล้ว

“ว๊าย…” เสียงหวานร้องออกมาอย่างตกใจเมื่ออยู่ๆก็ถูกมือแกร่งคว้าให้เธออยู่ใต้ร่างอีกครั้ง

“ทำแบบนี้คงกะให้พี่ไปไหนไม่รอดจริงๆซินะครับ”

ซอลลี่เพียงแต่หัวเราะออกมาเล็กน้อยก่อนที่ร่างสูงจะจับเรียวขาบางของเธอให้แยกออกจากกัน ซอลลี่เผลอกำท่อนแขนแกร่งของควานลินไว้แน่นอย่างกังวลก่อนที่จะได้รับสายตาของการปลอบใจมาจากอีกคน

ควานลินค่อยๆดันแกนกายของตนเข้าไปในช่องทางรักของซอลลี่อย่างช้าๆ จนเธอกรีดเสียงร้องออกมาเพราะความเจ็บปวดที่ได้รับ

“ไหวไหมครับซอลลี่?”

“…ค…ค่ะ…คิดว่าไหวนะ” ถึงจะว่าแบบนั้นแต่ใบหน้าสวยก็ยังคงเต็มไปด้วยสีหน้าของความเจ็บปวด

ควานลินค่อยๆดันแกนกายเข้าไปอีกครั้งอย่างค่อยเป็นค่อยไปเพื่อให้ร่างกายของซอลลี่ได้ปรับตัวกับสัมผัสที่ได้รับ

จนเมื่อคิดว่าอีกคนตอบสนองต่อสัมผัสดังกล่าวแล้วร่างสูงก็ขยับสะโพกไปมาจนเสียงเนื้อที่กระทบกันทำให้ซอลลี่ต้องหน้าเห่อร้อนเมื่อพบว่าร่างกายของเขาและเธอเชื่อมต่อกันอย่างใกล้ชิดถึงเพียงนี้

“อ๊ะ…อ๊า…” เสียงหวานไม่อาจห้ามความเสียวซ่านที่มาพร้อมกับความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นได้

ร่างกายของซอลลี่เติมเต็มความรู้สึกให้กับควานลินอย่างถึงที่สุด ร่างสูงรู้สึกผ่อนคลายไปกับทุกส่วนของร่างกายซอลลี่ที่เขาได้ครอบครองอยู่นี้ สัมผัสจากร่างบางเต็มไปด้วยความวูบไหวในหัวใจแบบที่ควานลินไม่เคยรู้สึกมาก่อน

“อื้อ…พี่ควานลิน…” เสียงหวานที่ครางเรียกชื่อออกมาพร้อมๆกับใบหน้าที่แสดงออกถึงความพอใจของเกมส์รักในครั้งนี้ทำให้ควานลินเร่งจังหวะร่างกายมากขึ้นไปพร้อมๆกับซอลลี่ที่รู้สึกว่าร่างกายของเธอกำลังจะมีความสุขแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

ร่างกายของควานลินบ่งบอกถึงความรู้สึกบางอย่างก่อนที่เขาจะรีบถอยร่างกายออกมาให้ถอยห่างจากซอลลี่จนน้ำนักสีขาวเปรอะเปื้อนเต็มขาอ่อนของอีกคน รวมทั้งซอลลี่ที่ปลดปล่อยไปพร้อมๆกับควานลิน

ร่างสูงทิ้งตัวลงข้างๆกับซอลลี่ก่อนที่คนเป็นน้องจะรีบดึงผ้าห่มมาคลุมร่างไว้อย่างนึกเขินอายเมื่อทุกอย่างกลับสู่สถานการณ์ปกติ

กลับไปอ่านต่อที่ Dek-D นะคะ ขอบคุณค่า :)

#LaiBaByYoo