Date – 26/12/2017 –
♡ Merry KissMas ♡
ความเงียบที่เกิดขึ้นอึดอัดจนน่าใจหาย แต่ทว่าความวูบไหวในจิตใจกลับชัดเจนมากกว่าความอึดอัดเหล่านั้น
สายตาที่ควานลินส่งมาไม่มีแววล้อเล่นแม้แต่น้อยว่ารู้สึกอย่างไรกับซอนโฮ
และนั่นก็ทำให้ซอนโฮเลือกที่จะหลับตารับสัมผัสของควานลินที่กำลังมอบให้เขา
เมื่อริมฝีปากที่ถูกเชื่อมกันอีกครั้งด้วยความเต็มใจ ความโหยหาจากเบื้องลึกในจิตใจก็ไม่อาจมีสิ่งใดมาห้ามได้ ความคิดถึงสัมผัสของอีกฝ่ายที่แม้จะเจอกันทุกวันแต่ก็ยังคงคิดถึงกำลังจะถูกเติมเต็มในคืนนี้
มือเรียวที่เต็มไปด้วยเส้นเลือดของความแข็งแรงกำลังปลดกระดุมเสื้อนักเรียนของซอนโฮพร้อมกับดึงเนคไทของชุดฟอร์มที่แสนจะเกะกะนั้นออกไป
กว่าที่ร่างบางจะทันรู้ตัวก็ตอนที่มือขาวของตนเอื้อมคว้าลำคอของคนเป็นพี่ที่กำลังดันร่างของเขาให้นอนราบไปกับเตียงเป็นที่เรียบร้อย
“อื้อ...” ริมฝีปากของควานลินขบเม้มที่ไหล่บางจนเกิดเป็นรอยคิสมาร์ก ใจจริงเขาอยากจะทำรอยให้ทั่วลำคอขาวนั้นแต่ก็รู้ดีว่าคงไม่เหมาะสมนัก
“เรียกชื่อพี่หน่อยซิครับ...” ควานลินเคลื่อนริมฝีปากไปที่ใบหูของซอนโฮเพื่อกระซิบบอกด้วยประโยคที่ว่าและกัดติ่งหูของคนใต้ร่างอย่างต้องการหยอกล้อ
แต่นั่นกลับทำให้ควานลินแทบเป็นบ้าเสียเองเมื่อซอนโฮร้องครางออกมาพร้อมกับเรียกชื่อของเขาตามที่ร้องขอไว้
“…พี่ควานลิน... น...น้องยูไม่ไหวแล้ว” น้ำเสียงสั่นๆที่เต็มไปด้วยแรงอารมณ์ของคนทั้งคู่ไม่อาจทำให้อากาศหนาวเย็นภายนอกมีผลใดๆในเวลานี้
“พี่ก็จะไม่ไหวแล้วเหมือนกันครับเด็กดี” ควานลินเอ่ยออกมาก่อนจะจูบขมับของคนใต้ร่างอย่างรักใคร่
มือแกร่งไม่รอช้าที่จะจัดการกับเสื้อผ้าบางส่วนที่ยังคงอยู่บนร่างกายของเขา ในขณะที่ร่างกายขาวเนียนของซอนโฮที่ปรากฏอยู่ต่อหน้าในเวลานี้ก็ทำให้ความต้องการของควานลินแทบจะล้นทะลักออกมา
ซอนโฮกัดริมฝีปากของตนเองไว้แน่นอย่างพยายามสะกดกลั้นอารมณ์เมื่อมือของควานลินกำลังรูดรั้งแกนกายของเขาอยู่
“อ...อื้อ...พี่...พี่ควานลิน”
“หืม...ว่ายังไงครับ?” ทำทีก้มลงไปฟังสิ่งที่ซอนโฮอยากจะพูดออกมาก่อนที่ร่างสูงจะกดจูบไปที่แก้มนุ่มนั้นอีกครั้ง
“มัน...อื้อ...เสียว” ริมฝีปากสวยกลั้นเสียงร้องไว้จนใบหน้าหวานนั้นเริ่มแดงก่ำ
ในตอนนี้ยู ซอนโฮอาจจะพอทนไหว แต่เมื่อไหร่ที่ความเป็นชายของควานลินเข้าไปในร่างกายของคนตัวเล็ก เมื่อนั้นเสียงครางหวานหูคงจะดังออกมาไม่หยุดเป็นแน่
“อ๊ะ!” คิดได้ดังนั้นควานลินจึงไม่รอช้าที่จะดึงสะโพกของซอนโฮให้เข้ามาใกล้และจับขาเรียวยาวนั้นพาดมาที่เอวของเขาไว้
“หนูอย่างเกร็งนะครับน้องยู”
“อ...อื้อ จะพยายาม”
แม้ครั้งนี้จะไม่ใช่ครั้งแรกของการมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งแบบนี้ แต่ก็ไม่ใช่สิ่งที่เกิดขึ้นบ่อยนัก ควานลินเป็นห่วงซอนโฮทุกครั้งว่าร่างบางๆของคนใต้ร่างเขาในตอนนี้จะรับทุกอย่างไหวโดยไม่ทรมานจนเกินไป
“พี่จะเข้าไปแล้วนะ” ควานลินก้มลงไปจูบที่ริมฝีปากสวยนั้นอีกครั้งอย่างพยายามปลอบโยนก่อนที่จะพาแกนกายของตนเข้าไปสู่ร่างกายของซอนโฮอย่างช้าๆ
“อ๊ะ...อ๊า...จ...เจ็บ! พี่ควานลิน น้องยูเจ็บ” เสียงร้องที่แสนทรมานของซอนโฮดังออกมาทันที
“อ่ะโอเคครับๆ” ควานลินค่อยๆถอนร่างกายออกก่อนจะก้มลงไปกอดซอนโฮไว้อีกครั้งเพื่อให้คนเป็นน้องได้คลายความเจ็บ
จนเมื่อใบหน้าน่ารักที่น้ำตาใสยังคงคลออยู่ในนัยน์ตาหวานพยักหน้าให้กับควานลินว่าพร้อมแล้ว ร่างสูงจึงค่อยๆเชื่อมร่างกายให้เป็นหนึ่งเดียวกัน
ความรู้สึกราวกับร่างกายจะแตกออกมาเป็นเสี่ยงๆกลับมาอีกครั้งอย่างไม่อาจห้ามได้
แต่นั่นก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเป็นความเจ็บปวดที่เต็มไปด้วยความสุขเสียเหลือเกิน
“เก่งมากเลยครับเด็กดี ไม่เกร็งแล้วเนอะ” มอบจูบที่หน้าผากมนนั้นเป็นรางวัลให้กับร่างบางที่กำลังตอบรับสัมผัสของควานลินเป็นอย่างดี
ร่างสูงเริ่มขยับสะโพกช้าๆเพื่อให้ซอนโฮมีเวลาได้ปรับตัว ก่อนที่มือแกร่งนั้นก็ไม่ลืมที่จะสร้างความสุขให้กับซอนโฮไปพร้อมๆกัน
“อ๊าาาา...” เสียงครางหวานดังออกมาตามที่ควานลินคาดการณ์ไว้ทุกอย่าง
เขาไม่ชอบเห็นคนตัวเล็กร้องไห้หรอก เว้นเสียแต่ว่าน้ำตาเหล่านั้นจะเกิดขึ้นเฉพาะตอนที่ควานลินอยู่เหนือร่างซอนโฮแบบนี้
“เก่งมากเลยครับน้องยู ถ้าไม่ไหวหนูก็จิกแขนพี่ได้เลยนะ”
มือขาวจับแขนแกร่งที่เส้นเลือดขึ้นไว้อย่างต้องการหาที่ยึดเหนี่ยว เล็บถูกกดจิกลงไปตามคำอนุญาตของควานลิน ในขณะที่ร่างสูงก็เริ่มเร่งจังหวะของสะโพกจนสติของซอนโฮแทบจะพล่ามัวไปหมด มือขาวเริ่มปัดป่ายไปทั่วเมื่อความต้องการของซอนโฮก็ใกล้จะถึงจุดแล้วเช่นเดียวกัน
“อ่า...” เสียงร้องของความลินที่ดังออกมาเมื่อกรงเล็บของคนใต้ร่างกรีดผ่านอกแกร่งอย่างไม่รู้ทิศทางเสียจนเป็นรอยแผลเพราะมือของควานลินที่กำลังสร้างความสุขให้กับซอนโฮและช่องทางสีหวานที่กำลังสร้างความสุขให้กับควานลินกำลังจะทำให้พวกเขาทั้งคู่ปลดปล่อยพร้อมกัน
“อ๊ะอ๊า”
“ซอนโฮอ่า...”
“ฮึก...พี่ควานลิน”
ควานลินเร่งจังหวะที่มือไปพร้อมๆกับสะโพกของตนจนในที่สุดร่างทั้งสองก็กระตุกเกร็งและนิ่งไป
กลับไปอ่านต่อที่ Dek-D นะคะ ขอบคุณค่า :)
#LaiBaByYoo
Guest
