ฟิค 9 ศาสตรา (yaoi) 2

ฟิค 9 ศาสตรา #ทมิฬติดอ็อด (พรานทมิฬ x อ็อด) nc 18+

มาอีกคู่แล้วค่ะ บอกเลยว่าไม่เคยขยันอะไรอย่างนี้มาก่อน! เลือดสูบฉีดแทบไม่ทันเลยล่ะค่ะ! เป็นอีกคู่ที่ชิปรองลงมา มาดูซิ ว่าพี่บากของเราที่เฝ้าเลี้ยงต้อยตั้งแต่เด็กจนโต จนตอนหลังแอบมาใช้ชีวิตร่วมกันจะเป็นไง 😂😂😂 ฟิคสั้นนะคะ ไม่มีต่อเนอะ แต่ถ้าใครอยากให้ต่อ ก็บอกได้นะคะ แฮ่!

ขอบคุณ Fanart สวยๆฟินๆ

👇👇👇

@samumew

@Mrgrappae

"วันนี้ตกปลามาได้ซะเยอะเชียวนะจ๊ะ พี่ทมิฬ"

เด็กหนุ่มยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เดินเข้าไปหาร่างสูงที่เพิ่งก้าวออกมาจากเรือลำน้อย ที่มักจะชอบใช้หาปลาอยู่เสมอ พรานทมิฬถอดหมวกบนหัวออก มองเด็กหนุ่มตรงหน้าแล้วก็อดเอ็นดูไม่ได้ เห็นมาตั้งแต่ยังตัวเท่าดักแด้ จนตอนนี้โตเป็นเด็กหนุ่มที่ยังคงไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรมากนัก ใบหน้ากลมๆในตอนนั้น กลับกลายแปรเปลี่ยนเป็นคมเข้มตามเด็กหนุ่มที่กำลังโตเต็มวัย เวลามันช่างผ่านไปเร็วซะเหลือเกิน

"เจ้าก็มาเอาไปสิ ข้าแบ่งให้"

"แหม...ใจดีไม่สมกับเป็นพี่เลยนะจ๊ะ"

"เจ้าพูดแบบนี้หมายความว่าไง"

พรานหนุ่มเริ่มขมวดคิ้วมุ่น กับประโยคที่ได้ยิน อ็อดยกสองมือโบกไปมา ก่อนจะอธิบายเสริมเพื่อไม่ให้คนตรงหน้าเข้าใจผิด

"ม...ไม่ใช่อย่างนั้นนะจ๊ะ! ก็ปกติพี่ทมิฬจะเอามาแลกกับสมุนไพรข้านี่ เห็นวันนี้ไม่แลก ก็เลยแปลกใจนะจ่ะ"

"อย่างนั้นหรอกหรือ...ข้าจะกลับเรือนละ รีบๆหยิบไปได้แล้ว"

"ขอบคุณนะจ๊ะ"

อ็อดพูดตะกุกตะกัก หยิบปลาในถังมาสองสามตัว ก่อนทำท่าจะเดินกลับ แต่อยู่ๆก็อดไม่ได้ที่จะหันไปหาคนข้างหลัง

"มีอะไรรึ?"

พรานทมิฬเอ่ยถามสงสัย เมื่อเห็นว่าคนที่ควรจะเดินไปแล้วยังยืนอยู่ที่เดิม แถมยังหันกลับมามองหน้า ใบหน้าซื่อๆนั่นอะไรกัน! ต้องการจะสื่ออะไรกันแน่!

"ป...เปล่าหรอกจ๊ะ แค่เห็นว่าพี่คงเหนื่อยมาทั้งวัน เลยอยากชวนไปกินข้าวกันที่เรือนของข้า"

"เจ้าว่าอย่างนั้นรึ?"

พรานทมิฬขมวดคิ้วครุ่นคิด พลางยกยิ้มมุมปากบางๆ ร้อยวันพันปีไม่เคยคิดว่าจะได้ไปเหยียบบ้านเจ้ามนุษย์ ไหนๆก็อุตส่าห์ชวนไปทั้งที มีรึจะปฏิเสธได้ลง

"จ่ะ พี่ไม่อยากไปหรือจ๊ะ ข้าว่าจะทำกับข้าวอร่อยๆจากปลาที่พี่หามาเนี่ยแหละจ่ะ"

"ไปสิ เจ้าอุตส่าห์ชวนทั้งที"

พรานทมิฬพูดติดหงุดหงิดเล็กน้อย อ็อดฉีกยิ้มกว้างอย่างไร้เดียงสา ดึงข้อมือคนข้างหน้าให้เดินไปตามทาง ฝ่ายทมิฬที่อยู่ๆก็ถูกดึงข้อมือไปเสียดื้อๆ ก็ได้แต่เดินตามอ็อดไปจนถึงที่หมาย เรือนไม้หลังนี้ช่างดูอบอุ่นยิ่งนัก

"พี่นั่งรออยู่ตรงนี้ก่อนนะจ๊ะ เดี๋ยวข้าไปทำกับข้าวมาให้"

"ข้านอนตรงนี้ได้ใช่มั้ย?"

พรานทมิฬชี้ลงไปยังพื้นไม้ กะว่าจะนอนรออย่างเงียบๆ เพราะวันนี้ก็เหนื่อยจากการหาปลามาทั้งวันแล้ว อ็อดยิ้มก่อนจะหยิบหมอนมาให้คนตัวสูงหนุน

"นี่จ๊ะ หนุนไว้นะจ๊ะ จะได้ไม่เข็ด"

"ขอบใจ"

อ็อดเดินลับหายเข้าไปทำกับข้าวกับปลา ส่วนพรานทมิฬที่หวังเพียงแค่ว่าจะนอนเอนกายพักสายตา กลับกลายเป็นว่าหลับลึกไปเสียแล้ว หลับไปนานจนอ็อดยกสำรับอาหารมา ถึงได้รู้ว่าคนที่นอนอยู่ข้างล่างหลับไปซะแล้ว...

ไม่รอช้า...วางสำรับเสร็จก็ค่อยนั่งพับเพียบยกศรีษะคนนอนหลับอยู่ให้มาหนุนบนตักแทน

"คงเหนื่อยมากเลยสินะจ๊ะ...พักผ่อนให้เต็มที่เถอะจ่ะ พี่บาก..."

ว่าพลางก็ยกมือลูบศรีษะเบาๆ คนบนตักขยับตัวเล็กน้อย ส่งเสียงงึมงำไม่ได้ศัพท์ออกมา จนอ็อดอดอดที่จะขำไม่ได้ นอนซะเหมือนเด็กเชียวนะจ๊ะ

"อืม...มนุษย์..."

"อะไรนะจ๊ะ?"

อ็อดโน้มหน้าลงไปใกล้ หวังแค่ว่าจะฟังให้ชัดๆว่าคนที่นอนหนุนตักนั้น พูดว่าอะไร แต่ก็กลายเป็นได้ยินเสียงผ่อนลมหายใจแทน เด็กหนุ่มมนุษย์ยิ้มบางๆอย่างใสซื่อ พลางลูบหน้าผากคนบนตักอย่างอ่อนโยน

"จะตื่นมากินข้าวตอนไหนกันจ๊ะ หลับลึกขนาดนี้ กับข้าวกับปลาคงเย็นซะก่อนกระมัง"

อ็อดพูดขำๆ ก่อนจะค่อยไปยกศรีษะคนบนตักที่นอนหลับตาพริ้ม ให้ไปหนุนบนหมอนแทน ส่วนตนเองก็กะว่าจะเอากับข้าวไปเก็บ เพราะตั้งไว้รอคนที่หลับอยู่ตื่นมากิน มดคงขึ้นเต็มจานกันพอดี

"เจ้าเรียกว่าข้าว่าพี่บากรึ?"

"เอ๊ะ! พี่ยังไม่หลับหรือจ๊ะ!"

อ็อดสะดุ้ง แทบทำสำรับอาหารในมือร่วงกระจาด หันไปมองก็เห็นพรานทมิฬยันกายลุกขึ้นนั่งชันเข่า พลางขยี้ตาไปมา

"ข้าแค่พักสายตา ไม่ได้หลับซักหน่อย"

"เห็นหลับตาพริ้ม ไอ้ข้าก็คิดว่าพี่ทมิฬหลับแล้วเสียอีก"

"เรียกข้าว่าพี่บาก"

"หือ?"

"ข้าบอกให้เรียกอย่างนั้น...ก็เห็นเรียกข้าอยู่เลยหนิ"

"ตอนนั้นแค่หลุดปากน่ะจ่ะ"

อ็อดยิ้มแห้งๆ ก่อนจะบอกขอตัวเอาสำรับไปเก็บเข้าที่ แต่เสียงทักก็ดังขึ้นเสียก่อน จนต้องหันมาอีกรอบ

"จะเอาไปเก็บทำไมเล่า ข้าหิวแล้ว ยกมาไว้ที่เดิม"

"นั่นสินะจ๊ะ ข้าลืมไปเลยแหนะ ว่าพี่บากตื่นแล้ว"

พรานทมิฬได้ยินว่าโดนเรียกอย่างนั้น ก็รู้สึกพอใจ สอดสายตามองอ็อดที่ยกสำรับอาหารมาไว้ที่เดิม ไอ้เด็กนี่มันก็ทำอาหารได้น่ากินดี สมกับเป็นพ่อบ้านพ่อเรือนเสียจริง

"พี่บากลองชิมดูสิจ๊ะ"

"อือ"

พรานทมิฬพยักหน้าส่งๆ ตักแกงในถ้วยขึ้นซดเข้าปาก ก่อนจะเลิกคิ้วแปลกใจ อะไรกันนี่! อร่อยขนาดนี้เชียวหรือ ไม่ธรรมดาเลยเสียจริง

"เป็นไงบ้างจ๊ะ อร่อยไหม?"

"ก็ดี"

ทำปากแข็งพูดไปอย่างนั้น แต่ก็ตักแกงในถ้วยซดไม่หยุด จนเวลาอาหารก็ถึงคราเสร็จสิ้น พรานทมิฬกำลังจะขอตัวกลับ แต่เจ้ากรรมฝนดันตกหนักเหมือนแกล้ง เลยจำต้องอยู่หลบฝนต่อ อ็อดที่เขยิบเข้ามานั่งใกล้ๆ พลางเอ่ยถามอะไรบางอย่างออกมา

"พี่เคยพบข้าตอนยังเล็ก ตอนนั้นข้าเป็นยังไงบ้างหรือจ๊ะ"

"เจ้าในตอนนั้นช่างไร้เดียงสา และน่ารักน่าชัง"

ได้ยินอย่างนั้น เด็กหนุ่มถึงกับสะอึก ยกมือเกาท้ายทอยแก้เขิน พรานทมิฬเหล่ตามองคนข้างๆ ก็อดยกยิ้มมุมปากไม่ได้ เวลาเขินนี่ช่างน่าเอ็นดูซะจริง

"แล้ว...ข้าตอนนี้ล่ะจ๊ะ ยังน่ารักน่าชังในสายตาพี่บากอยู่หรือเปล่า"

"สำหรับเจ้าในตอนนี้ โตเป็นหนุ่มไปแล้ว ไม่ได้น่ารักน่าชังเหมือนตอนเด็กแล้วน่า"

ได้ยินอย่างนั้น คนฟังถึงกับหงอยหน่อยๆ พรานทมิฬเห็นท่าทีแล้วก็อดหัวเราะในลำคอไม่ได้ ยกมือตบศรีษะอ็อดเบาๆอย่างเอ็นดู

"แม้จะโตเป็นหนุ่มแล้ว แต่เจ้าก็ยังไร้เดียงสาและน่าเอ็นดูสำหรับข้าอยู่นั่นแหละ"

อ็อดเม้มปากแน่น แววตาสั่นไหวเบาๆกับประโยคที่ได้ยินเมื่อครู่ อยู่ๆใจมันก็เต้นตึกตัก แทบจะออกมาดิ้นจากอก เด็กหนุ่มหลับตาแน่น ไม่รู้และไม่เข้าใจว่าทำไมต้องหลับตา แม้ความมืดจะกอบกุม แต่สัมผัสอุ่นๆที่ริมฝีปากก็ต้องทำให้ลืมตาขึ้นมาเผชิญกับมัน

"ปากเจ้าช่างนุ่มนิ่ม...ข้าอยากรู้เหลือเกิน ว่าส่วนอื่นจะนุ่มนิ่มแบบนี้เหมือนกันมั้ย"

"พ...พี่บากจ๊ะ...ด...เดี๋ยว!"

ยังไม่ทันไรก็โดนผลักให้ลงไปนอนราบกับพื้นไม้เสียแล้ว พรานทมิฬดูกระหายอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ปลุกปล้ำคนใต้ร่างอย่างไม่ต้องรีรอ มีเพียงเสียงอื้ออึง ที่ดังออกมาเป็นระยะๆ กับเสียงหายใจสั่นๆอย่างหวาดกลัว

"พ...พี่บากจ๊ะ...ข้าเจ็บจัง..."

"ข้างในเจ้ามันช่างอุ่นและนุ่ม...ข้าชอบเหลือเกิน"

"อ๊ะ!...อ่ะ...พี่บาก..."

"เรียกชื่อข้าอีกสิ! เรียกไปเรื่อยๆ!"

"พ...พี่บาก...อึ่ก...อ๊ะ!"

พรานทมิฬเลียริมฝีปากอย่างกระหาย กระหน่ำใส่เข้าไปจนเด็กหนุ่มแทบลืมหายใจ แต่ถึงกระนั้น...ในใจลึกๆ ก็อดปฏิเสธไม่ได้เช่นกัน ว่าชอบโดนกระทำอย่างนี้

"สีหน้าเจ้าช่างน่าเอ็นดู"

"ข...ขยับมาอีกสิจ๊ะ...พี่บาก"

ได้ยินอย่างนั้นแล้ว มีหรือจะนิ่งเฉย พรานทมิฬขยับกายเร็วขึ้น จนถึงจุดสูงสุด อ็อดนอนหายใจหอบอย่างเหนื่อยล้า หนังตาก็เริ่มหย่อนยานก่อนจะปิดสนิท พรานทมิฬมองดูใบหน้าคมนั้น ก่อนจะเอาฝ่ามือลูบไล้ไปตามโครงหน้า...

"วันนี้ข้าคงไม่ต้องกลับเรือนแล้วสินะ..."

งุ้ยยยยยย พี่บากเราดูหื่นกระหายมากจีๆ แต่งอัลไลเนี่ย กาวมากเลออออ สำหรับเราคู่นี้แต่งยากมากจริงๆ คิดอยู่หลายรอบว่าจะเอาไงดี สรุปก็นั่นล่ะค่ะ กาวบ้างไรบ้าง แต่ถ้าทุกคนชอบ เราก็ดีจัยยยยย ❤❤❤