พ่อเลี้ยง
แค้นเท่าใด แค้นมาก เป็นแค้นรัก
รักเท่าใด มิใยรัก มอบรักเขา
รักมิอาจ ลิขิตได้ ด้วยเหมาะสม
รักไม่มี คำนิยาม กำหนดเอย...
ความรักเป็นสิ่งที่สวยงาม หากจะหาคำมานิยามก็คงยากที่จะหามาเปรียบได้...
ความรักตามแบบครรลองคลองธรรมที่สังกำหนด อาจมีเพียงความรักของชายหญิงเท่านั้น...
แต่ถ้าความรักที่มันผิดจากที่สำคมกำหนดล่ะ ชายรักชาย หญิงรักหญิง หรือความรักที่มากไปกว่านั้น...
นั่นคือความรักที่เกิดขึ้นกับพ่อเลี้ยงของตัวเอง...
ผมเกลียดเขา...เกลียดเขาที่เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว ถ้าไม่มีเขาพวกเราก็อยู่กันได้
ผมไม่ต้องการพ่อเลี้ยง
ครอบครัวที่่เคยอบอุ่น ครอบครัวที่เคยสมบูรณ์แบบ ครอบครัวที่มีพ่อ แม่ ลูก อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากัน ทานข้าวด้วยกัน ดูหนัง มีกิจกรรมทำร่วมกัน
ตอนนี้...ภาพเหล่านั้นไม่มีแล้ว มันเลือนลับหายไป มันเหลือเพียงภาพความทรงจำที่สลักลึกอยู่ในหัวใจผมเท่านั้น
ตั้งแต่พ่อผมจากไป...จากไปอย่างไม่มีวันกลับมา เพียงไม่นานแม่ก็พาเขาเข้ามาอยู่ในบ้านร่วมชายคาเดียวกันกับผม
มันเป็นสิ่งที่ผมไม่สามารถยอมรักได้ เพราะไม่มีใครที่จะเข้ามาแทนที่พ่อของผมได้...แต่มันเป็นสิ่งที่แม่ผมเลือก
ที่แย่ไปกว่านั้นคือแม่ผมท้องใกล้คลอด
ที่บ้านกำลังจะมีเด็กตัวน้อย ๆ เข้ามาร่วมชายคาเดียวกันกับผมอีกคน
แล้วผมล่ะ อีกไม่นานก็คงถูกลืม...เพราะคนอย่างผมมันคนไร้พ่อ
ผมเกลียดพ่อเลี้ยงอย่างเขา...ผมไม่ต้องการพ่อเลี้ยง !!!
ปล.บุคคลในรูปภาพหน้าปกไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับนิยายเรื่องนี้
คิมหันต์.
19 มกราคม 2561
//
คิมหันต์.
Guest
