Intro
"นี่นาย"
เสียงทุ้มที่ดังมาจากด้านหลัง ทำให้คนที่กำลังยืนแจกใบปลิวอยู่หน้าร้านอาหารแห่งหนึ่งหันกลับไปมองอย่างไม่แน่ใจว่าเสียงนั้นคือเสียงที่เรียกตนเองหรือไม่
"เอ่อ นายชื่อ บยอน แบคฮยอน ใช่ไหม?"ชายหนุ่มร่างสูงราวร้อยเก้าสิบเซ็นเอ่ยถามอย่างไม่เต็มเสียงด้วยความไม่แน่ใจ
"ครับ คุณมีธุระอะไรกับผมเหรอครับ? ถ้าจะคุยเรื่องงานต้องรอให้ผมแจกใบปลิวนี้ให้หมดก่อนนะครับ"คนตัวเล็กพูดแค่นั้น ก่อนจะหันกลับมายืนแจกใบปลิวในมือต่อ
"แค่หมดนี่ คุณก็จะคุยกับผมได้แล้วใช่ไหมครับ?"คนตัวสูงเดินมายืนด้านหน้าคนที่เตี้ยกว่าเขาประมาณเกือบยี่สิบเซ็น และถามอีกรอบ
"ครับ ผมต้องให้แจกให้หมดก่อนถึงจะคุยกับคุณได้"
เมื่อคนตรงหน้ายืนยันเช่นนั้น คนที่ดูท่าเหมือนว่าจะรีบร้อนจึงแย่งกระดาษใบปลิวในมือของคนตัวเล็กข้าง ๆ ไปถือเองจนอีกคนโว้ยวาย
"นี่คุณ! ถ้าอยากจะคุยเรื่องงานเร็ว ๆ กรุณาไปนั่งรอผมตรงโน้น อย่ามากวนเวลางานของผม"คนตัวเล็กชี้นิ้วไปที่เก้าอี้หน้าร้าน ก่อนจะทำท่ามาแย่งกระดาษในมือของคนตัวสูงกลับ แต่อีกฝ่ายหัดหลบไม่ยอมคืนจนแบคฮยอนขมวดคิ้วอย่างไม่ชอบใจ ที่ร่างสูงมารบกวนเวลางานของเขา
"ผมไม่ได้จะกวน แต่ผมรีบ ก็เลยจะช่วยให้คุณรีบๆทำให้มันเสร็จจะได้คุยงานที่ผมอยากให้คุณทำสักที ผมรีบ ผมมีเรียน"
"ถ้าคุณมีเรียนค่อยมาคุยหลังเลิกเรียนก็ได้นะครับ"
"เพื่อนของผมบอกว่าคุณน่ะหาตัวยากจะตาย คุยหลังเสร็จงานนี่แหละครับ"
พูดจบคนตัวสูงก็หันกลับไปแจกยิ้มให้กับหญิงสาวที่เดินผ่านไปผ่านมาหน้าร้าน ก่อนจะแจกใบปลิวในมือตัวเองให้หญิงสาวพวกนั้น และมันแน่นอนเมื่อชายหนุ่มร่างสูงที่อยู่ในชุดนักศึกษา พับแขนเสื้อนักศึกษาขึ้นถึงข้อศอกกับกางเกงยีนส์สีเข้มเข้ารูป แถมยังมีใบหน้าทีหล่อเหล่า มีรอยยิ้มที่น่าหลงใหลแบบนี้สาว ๆ ต่างก็รับไปถืออย่างไม่มีปฏิเสธ จนทำให้คนตัวเล็กที่กำลังยืนอยู่ด้านหลังคนตัวสูงอดหมั่นไส้ไม่ได้ เพราะเขาเองก็แต่งตัวไม่ต่างจากคนตัวสูงมากนัก จะต่างกันก็ตรงสีเสื้อที่ของเขาออกจะเหลืองนิด ๆ กับกาเกงยีนส์สีซีดหน่อยๆ แต่เขายืนแจกมาเป็นชั่วโมงไม่ยักจะมีใครรับ แต่พอเป็นร่างสูงตรงหน้ากลับมีแต่คนเดินเข้ามาเอาโดยไม่ต้องเดินตามหรือพยายามส่งใบปลิวนั้นให้อีกฝ่ายรับ
"อะ นี่ค่าจ้างคุณ"
หลังจากที่แจกใบปลิวของทางร้านหมดภายในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง แบคฮยอนที่ได้รับค่าจ้างมาสองร้อยบาทก็ส่งธนบัตรใบหนึ่งร้อยบาทให้กับคนที่นั่งรออยู่ตรงเก้าอีหน้าร้านที่ชี้ให้คนตัวสูงนั่งรอในตอนแรก ถึงตนเองจะเสียดายเงินในส่วนนั้นอยู่บ้าง แต่เพราะเขาไม่อยากเอาเปรียบอีกคนที่ช่วยทำงาน จึงตัดสินใจให้อีกคนครึ่งหนึ่ง
"คุณเก็บไว้เถอะ ที่ผมช่วยเพราะผมอยากจะคุยเรื่องงานกับคุณเร็ว ๆ "ชายหนุ่มร่างสูงไม่ยอมรับ ดังนั้นแบคฮยอนจึงรีบเก็บเข้ากระเป๋าทันทีจนคนที่อยู่ข้าง ๆ อดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้
"คุณไม่เอาเองนะ อย่าหาว่าผมไร้น้ำใจทีหลังก็แล้วกัน ว่าแต่งานที่คุณจะให้ทำละ คืออะไรครับ?"แบคฮยอนพูดดักเพื่อไม่ให้อีกคนว่าตัวเอง ก่อนจะเอ่ยถามเรื่องงาน
"เพื่อนผมแนะนำมาว่าคุณรับจ้างทำทุกอย่าง ทุกอย่างคือทุกอย่างจริงๆใช่ไหมครับ"ชายหนุ่มเอ่ยถามเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง ถึงแม้เพื่อนของเขาจะพูดหลายรอบแล้วก็ตามว่าคนตรงหน้านี้รับจ้างทำทุกอย่าง
"ถ้าอะไรที่ผมทำได้ผมก็รับหมดแหละครับ แต่เรื่องผิดกฎหมายหรือเกินความสามารถมนุษย์ผมไม่รับนะ!"แบคฮยอนพูดเตือน เพราะมีหลายครั้งที่ตัวเองถูกจ้างให้ทำเรื่องผิดกฎหมาย หรือแม้แต่โดนจ้างให้ขายตัวแลกเงินก็เคยมาแล้ว แต่เขาไม่คิดที่หาเงินด้วยวิธีแบบนั้นจึงเลือกที่จะปฏิเสธ
"หึ ผมก็ไม่ได้จะให้คุณทำอะไรแบบนั้นอยู่แล้วครับ แต่ผมกลัวว่าคุณจะไม่รับถ้ารู้ว่างานที่ผมจะให้คุณทำมันคืออะไร"
"ถ้ามันไม่เกินความสามารถของผมเกินไป แถมเงินดีก็ไม่ปฏิเสธหรอกครับ ว่าแต่งานที่ว่ามันคืออะไร?"แบคฮยอนพูดท่าทีสบายๆ ก่อนจะนิ่งค้างกับคำที่หลุดมาปากคนข้างๆ
"ผมอยากให้คุณแต่งหญิงแล้วแกล้งเป็นแฟนผม"
"ห้ะ! อะไรนะครับ!?"พอได้สติกลับมาก็ถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจว่าตัวเองไม่ได้หูฝาดไป
"ผมบอกว่าอยากให้คุณแต่งหญิงแล้วแกล้งเป็นแฟนกับผม"คนตัวสูงพูดย้ำอีกครั้ง
"เดี๋ยวๆ นี่คุณเมาเปล่าเนี่ย"
"ผมไม่ได้เมา ช่างเถอะ ผมคิดไว้อยู่แล้วว่าคุณคงไม่รับหรอก ถ้าอย่างนั้นผมขอตัว"พูดจบก็ลุกขึ้นจะเดินออกจากตรงนี้ แต่มือเล็กของอีกคนกลับคว้าเอาไว้เสียก่อน
"เดี๋ยวสิ คุณจะไม่ให้ผมตั้งสติเลยรึไงละ ไม่เคยมีใครจ้างผมทำอะไรแบบนี้ มันก็ต้องตกใจกันบ้างสิ"แบคฮยอนที่เริ่มหายตกใจจึงพูดขึ้นอีกครั้ง
"แปลว่าคุณจะรับงานนี้ใช่ไหม!...."
"อย่างเพิ่งดีใจ ผมยังไม่ได้ตอบตกลง เรายังไม่ได้คุยถึงเรื่องรายละเอียดงานผมยังรับปากไม่ได้ คุณลองบอกรายละเอียดของงานมาก่อน"น้ำเสียงที่ฟังแล้วดูดีใจจนแบคฮยอนต้องพูดเทรกขึ้น
"อย่างที่ผมบอก ผมอยากให้คุณแต่งหญิงแล้วแกล้งทำเป็นแฟนผม แน่นอนไม่ใช่ตลอดเวลา แค่ตอนนี้ไปบ้านผมเท่านั้น"คนตัวสูงเริ่มอธิบายงานที่ตัวเองอยากให้แบคฮยอนทำ อีกคนก็ตั้งใจฟังอย่างละเอียดเพื่อประโยชน์ของตัวเอง
รายละเอียดของงานก็คือ คนตัวสูงอยากให้แบคฮยอนแต่งหญิงและแกล้งเป็นแฟนของเขา เพราะทางบ้านของคนตัวสูงเริ่มสงสัยว่าลูกชายตัวเองนั้นกำลังคบเชิงคู่รักอยู่กับเพื่อนซึ่งเป็นผู้ชาย และมันก็จริง ดังนั้นคนตัวสูงที่ไม่อยากให้ทางบ้านรับรู้เพราะกลัวว่าจะถูกจับแยกและจับให้เขาไปอยู่ต่างประเทศกับพี่สาวจึงตกลงกับแฟน ว่าจะหาแฟนผู้หญิงปลอม ๆ เพื่อให้ที่บ้านเลิกสงสัยเรื่องของเขาสองคน จึงลองไปขอร้องเพื่อนผู้หญิงหลายคนช่วย แต่ทุกคนกลับปฏิเสธและได้แนะนำให้ลองมาถามแบคฮยอนที่รับจ้างทำทุกอย่าง
"เรื่องค่าจ้าง ถ้าต้องพาคุณไปบ้างผมหรือให้คุณแกล้งทำเป็นแฟนผม ผมให้ครั้งละพัน ไม่ต้องห่วงเรื่องแต่งตัว ผมมีเพื่อนที่แต่งหน้าเก่งเขาจะแต่งให้คุณเอง"
"นี่คือเหลือแค่ผมตอบตกลงสินะครับ อืม ผมไม่ชอบโกหกผู้ใหญ่ซะด้วยสิ มันบาปนะคุณ"
"งั้นผมให้ครั้งละสามพันขาดตัว เกินกว่านี้ผมคงต้องไปหาคนอื่น"แบคฮยอนกำลังเล่นตัวเพื่อให้เขาที่กำลังยอมจ่ายค่าจ้างให้เยอะกว่านี้ คนตัวสูงดูออก เขาจึงเสนอราคาที่สูงขึ้น ถึงแม้ว่าสามพันนี้คือค่าจ้างที่เขาตั้งใจตั้งแต่แรกไว้อยู่แล้วก็ตาม
"ก็ได้ๆ ผมตกลง ถ้ามีงานให้ผมทำก็โทรมาที่เบอร์นี้ละกัน ผมไปละ"แบคฮยอนเขียนเบอร์โทรตัวเองใส่ลงบนกระดาษเล็กๆก่อนจะส่งให้คนตัวสูงข้างๆและลุกขึ้นเพื่อไปเรียน เพราะนี่ก็ใกล้ถึงเวลาเข้าเรียนของเขาเต็มที
"อ้อ! ว่าแต่คุณชื่ออะไร จะทำงานให้โดยที่ไม่รู้ชื่อคงไม่ได้หรอกนะ!"
คนตัวเล็กที่เดินนำออกไปหลายเก้าก็หันกลับมาตะโกนถามคนตัวสูงที่ยังนั่งอยู่ที่เก้าอี้
"ผมชื่อชานยอล ปาร์ค ชานยอล!"
ไรท์///ฝากด้วยจ้าาา ทวิต @DANAKA_ กลุ่มเฟส Fiction By DANAKA_
Guest
