เสียงเพลงที่ดังกระหึ่มจากผับชื่อดังของเกาหลียังคงดังต่อเนื่องถึงแม้ตอนนี้จะเลยเวลาเที่ยงคืนไปแล้วก็ตาม แสงสีเสียงในผับแห่งนี้ก็ไม่เคยหลับไหล ทั้งผู้คนมากมายที่เข้ามาวนเวียนในที่แห่งนี้คนส่วนมากอาจจะมองว่ามันเป็นความวุ่นวายแต่สำหรับเขามันคือสีสันของชีวิต
ปาร์ค ชานยอลคงยังมองผู้คนที่เข้ามากระทบกับแสงสีเสียงของผับแห่งนี้ ประกอบกับกลิ่นควั่นบุหรี่ที่ลอยเข้ามาในจมูกเขาพร้อมกับกลิ่นแอลกอฮอล์มันช่างน่าหลงไหลยิ่งหนัก
“กูว่ากูจะจัดการเลย”
ชานยอลพูดก่อนจะมองไปที่เพื่อนสนิทของเขาที่นั่งอยู่ผั่งตรงข้ามที่กำลังกระดกเหล้าราคาแพงอย่างสบายใจ
“มึงคิดดีแล้วเหรอ?”
จงอินเพื่อนสนิทของชานยอลวางเหล้าลง ก่อนจะมองหน้าเพื่อนตัวเองด้วยความเป็นห่วง
“มึงอย่าห้ามกู”
ชานยอลยืนยันในการตัดสินใจของเขาในครั้งนี้ เพราะเขาไม่อยากให้ใครมาขวาง แม้แต่เพื่อนของเขาเอง
“ถ้ามึงคิดดีแล้วกูก็ไม่ขัด..”
“ก็ดีที่มึงเข้าใจ”
ชานยอลหยิบบุหรี่ขึ้นมาคาบก่อนจจะจูดไฟแช็คที่ปลายบุหรี่ เขาดูดพร้อมกับปล่อยควันออกมา เขาไม่ได้ชอบบุหรี่ แต่มันเป็นสิ่งที่เขาขาดไม่ได้เลยต่างหาก
“หึ..มันถึงเวลาแล้ว...กูจะไม่รออีก” ชานยอล
Guest
