เสน่หาผูกขาด
โดย ญาปกา
“บอกแล้วไงว่าผมไม่ฟัง ผมเบื่อกับคำโกหกหลอกลวงของคุณเต็มที ตอนอยู่กับผมก็บอกว่ารักผม แต่พอลับหลังคุณก็บอกว่าเกลียดผม คุณคงสะใจมากสินะที่หลอกให้ผมโง่ไปวันๆ ผู้หญิงอย่างคุณไม่เคยรักใครจริงหรอก หลอกผู้ชายมากี่คนแล้วล่ะดาริกา” ภูมินทร์เดินตรงเข้าหาเลขาสาวก่อนจะบีบที่ต้นแขนของเธอเต็มกำลัง
“คุณจะดูถูกดามากเกินไปแล้วนะ”
“มันน้อยไปด้วยซ้ำ สำหรับผู้หญิงใจโลเลอย่างคุณ”
เพียะ!
มือเรียวเล็กปะทะรอยบนใบหน้าของภูมินทร์อย่างแรง
“อย่ามาดูถูกดา”
ภูมินทร์โมโหจัดกระชากแขนของดาริกาจนล้มไปบนโซฟา ก่อนจะขึ้นคร่อมดาริกาแล้วใช้ปากประกบลงที่ปากเล็กสีชมพูของเลขาสาว ดาริกาเบิกตากว้างพยายามดิ้นรนเพื่อให้พ้นจากเขา แต่มันก็ไม่เป็นผลแรงของเธอไม่สามารถสู้เรียวแรงของชายหนุ่มได้