ปลายพิศวาสรักร้าย

ปลายพิศวาสรักร้าย

มาร์เวล เคลตัน เลื่อนตัวลงจากเตียงในสภาพเปลือยเปล่าเขาเพิ่งสะดุ้งตื่นก็ตอนที่ประตูด้านนอกกำลังถูกเคาะเบาๆด้วยฝีมือใครคนหนึ่งมันปลุกเขาตื่นโดยปริยาย เขาขานรับด้วยเสียงงัวเงียเงียบฟังจนฝีเท้าของคนปลุกนั้นเดินหายไป ชายหนุ่มเสยผมสีน้ำตาลอ่อนของตัวเองด้วยความอดทนสุดๆ หลายวันมานี้เขารู้สึกเหมือนกำลังตกอยู่ในนรก..ชายหนุ่มบอกตัวเองอย่างนั้น แน่นอน มันเริ่มมาจากเมื่อสองเดือนก่อนนี่เอง

ชายหนุ่มก้าวยาวๆไปที่ห้องน้ำเขาเปิดน้ำอุ่นทิ้งไว้ปล่อยให้มันไหลลงอ่างจากุชีขนาดใหญ่ มาร์เวล เคลตัน ชายหนุ่มวัยสามสิบปีเต็มสายเลือดอังกฤษแท้ เขาเป็นเจ้าของกิจการหลายอย่างในกรุงลอนดอนแห่งนี้และ ชีวิตวัยหนุ่มของเขาถูกทุ่มเทให้กับการทำธุรกิจการเงินของเขา และแน่นอน สาวๆหลากหน้าหลายตาที่มักจะทำให้เขาถึงสวรรค์ได้ไม่ยากนักแลกกับเงินสักก้อนกับสัญญาระยะสั้น สามวัน หรือเต็มทีก็ห้าวัน เขาเบื่อง่ายมากทีเดียว

ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่จะทำให้เขารู้สึกอยากได้นานเลยนี่สิ มันแย่สุดๆ ที่หลังๆมานี้เพื่อนๆในแวดวงของเขาต่างก็หนีไปมีครอบครัวกันหมดแล้วตอนนี้เขามีแค่ไชอาร์ กับลาร์สัน สองคนนั่นยังพยายามเลิกรากับคู่หมั้น หลังจากหมั้นหมายไปแล้วและลังเลกับการแต่งงานสุดท้ายสองคนนั้นก็ซื้ออิสระด้วยการยอมจ่ายหนักๆให้กับคู่หมั้นด้วยเงินเกือบสองร้อยล้านพาวน์ แม้ว่าจะทำให้พวกมันไม่สั่นสะเทือนนักก็ตามแต่นั่นคือความผิดพลาดอย่างมหันต์ในความคิดของมาร์เวล เคลตัน

เขาจำใจต้องเมาหัวทิ่มกับการฉลองโสดของเพื่อนซี้สองคนนั่นจนดึกและกลับมามือเปล่าในคืนที่ผ่านมา ไม่น่าเชื่อว่าเขาทิ้งแม่สาวอกโตเจน่า มิลเลอร์ดาราสาวคนหนึ่งของวงการบันเทิงกลางผับชื่อดังนั่นท่ามกลางสายตาไม่เห็นด้วยของลาร์สัน และไชอาร์

“นายตายด้าน หรือไม่ก็คงเริ่มเบี่ยงเบนทางเพศ..”ไชอาร์กำลังกล่าวหาเขาอย่างนั้น

“อืม..หรือว่านายกำลังทดลองเกมอดอยากแบบที่ไอ้มาร์ค มันทำมาแล้ว งดเสพกามสาวๆตลอดหกเดือน แต่นั่นเป็นเพราะมาร์คมันเป็นนักวิจัยนะเพื่อน มันไม่เหมือนนาย วันๆนายต้องอยู่กับตัวเลขที่เข้าบัญชีในแต่ละบัญชีมันมากมายมหาศาลและจำเป็นอย่างยิ่งที่นายจะต้องมีเซ็กส์”

มันจะเป็นอย่างนั้นไปได้ยังไง? มาร์เวล ถามตัวเองในใจด้วยความสับสน เขาเพิ่งจะสามสิบปีเต็ม เขามีเซ็กส์ตั้งแต่อายุสิบสี่ ชีวิตที่ต้องเรียนหนังสือและทำงานไปพร้อมๆกันไม่ได้ทำให้เขาสนุกสนานเหมือนเพื่อนๆคนอื่นหรอกนะพ่อและแม่เขาปลดระวางทุกอย่างใส่มือเขาทันทีเมื่อเขาเรียนจบมหาวิทยาลัย ธุรกิจการเงินของเคลตันโดนผลักใส่มือเขาอย่างรวดเร็วสองคนนั้นพากันเที่ยวตะลอนไปทั่วโลกและ..สองเดือนที่แล้วพวกท่านส่งของขวัญวันเกิดปีที่สามสิบมาให้เขาถึงบ้านเคลตัน

ของขวัญ..มาร์เวล อดยกมุมปากโค้งเป็นรอยยิ้มไม่ได้เมื่อพบว่าร่างกายที่กำลังนอนแช่ในอ่างน้ำอุ่นนั้นเกิดปฏิกิริยาบางอย่างเจ้าร่างกายแข็งขืนของเขากำลังขยับขยายขนาดออกโดยไม่ได้สั่งการใดๆสักนิดเดียว มาร์เวล ถอนหายใจ เขาหายใจแรงด้วยความพยายามข่มอารมณ์ดำดิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นนั่น

นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนทอประกายพร่าพราย ปล่อยให้สองมือนั้นขยับส่วนแข็งขืนอยู่นานกว่าจะปลดปล่อยความต้องการให้ออกมาได้ เสียเวลาไปอีกวัน..เขาคิด เขากำลังหาทางหยุดความคิดอันลำลึกนี่เสียก่อนจะกลายเป็นคนไร้เหตุผล แต่..เขากลับสบถออกมาอีกครั้งจนได้เมื่อนึกไปถึงเหตุการณ์เมื่อคืนนี้ เขาน่าจะหิ้วแม่ดาราสาวนั้นติดมาด้วยป่านนี้เขาคงไม่ต้องมาทนนั่งแช่ในอ่างน้ำอุ่นนี่แล้วช่วยเหลือตัวเองอยู่แบบนี้น่าขัน ที่ชายหนุ่มระดับมาร์เวล เคลตันต้องมาทำอะไรแบบนี้เขาอดจะหัวเราะเยาะตัวเองไม่ได้

ผุดลุกจากอ่างน้ำหลังจากได้ปลดปล่อยอารมณ์ความหิวให้จางคลายไปได้บ้างแล้ว แต่เห็นชัดว่ามันไม่ได้ผลเท่าที่ควรเพราะแค่ก้มมองมันชายหนุ่มก็สบถในลำคออย่างหงุดหงิดที่มันยังคงแข็งโด่อยู่อย่างนั้น หลายวันมานี้เขารู้สึกถึงความอดทนที่เริ่มลดลงทุกที บางทีเขาน่าจะจัดการกับของขวัญที่มาดามเคลตันอุตส่าห์ส่งมาให้ถึงบ้าน..วูบหนึ่งเขาก็อดจะรำคาญได้ สมองอันชาญฉลาดของเขาเริ่มกลับมาทำงานอีกครั้ง ดึงผ้าเช็ดตัวมาพันกายท่อนล่างไว้ ก้าวมาที่ห้องนอนด้วยอารมณ์ที่กรุ่นไปด้วยความต้องการบางอย่าง

บ้านเคลตัน เป็นบ้านหลังใหญ่ที่ตั้งอยู่ในแถบชานเมือง มีป่าล้อมรอบและสงบเงียบในแบบที่เขาชอบนั่น ชายหนุ่มมักใช้เวลาแบบนี้หมกตัวอยู่ในห้องทำงานของเขาและวันหยุดสุดสัปดาห์มักมีงานปาร์ตี้ในโรงแรมเคลตัน แต่..เขาไม่ได้จัดงานพวกนั้นมาหลายเดือนแล้วเพราะความเบื่อหน่ายของเขาเอง

“คุณเคลตันคะ มื้อเช้าพร้อมแล้วค่ะ”

เสียงแหลมในภาษาอังกฤษที่ค่อนข้างชัดเจนทำให้เขากระตุกยิ้มนัยน์ตาเปล่งประกายขึ้นมาทันที อา..แม่ของขวัญที่แสนน่ารักของเขานั่นเอง

“อืม..ขอสองนาที เจน”

เขาร้องตอบไปด้วยความรู้สึกที่ผ่อนคลายลงจนได้ ไม่รู้สิ แม่บ้านคนนี้ช่างทำให้เขาไม่อยากจะออกไปไหนเลย หญิงสาวตัวเล็กๆแบบชาวเอเชีย หน้าตาจิ้มลิ้มราวกับเด็กสาวไฮสคูล อืม..เจนนั่นเป็นชื่อที่เขาเรียกเองด้วยความต้องการที่อยากจะเรียกเธอง่ายๆ

“เธอเป็นลูกสาวเพื่อนใหม่ของแม่นะมาร์เวล เธอจะมาเรียนต่อด้านการทำอาหาร แม่เลยให้มาเป็นแม่บ้านให้ลูกระหว่างที่แม่กับพ่อกำลังท่องเที่ยวรอบโลกนี่ ลูกต้องชอบเธอแน่ ฝีมือทำอาหารของเธอสุดยอด แม่ติดต่อโรงเรียนด้านทำอาหารให้เธอแล้ว เธอจะเสียเวลาการเรียนสามเดือนหลังจากนั้นถ้าลูกติดใจ แม่จะจ้างเธอประจำครัวบ้านเราลูกคิดว่าเป็นไงล่ะมาร์เวล”

เสียงมาดามเคลตันอวดสรรพคุณของเธอไว้เสียเลิศลอยขณะที่ชายหนุ่มนั่นเลื่อนสายตามองตามจดหมายและภาพถ่ายที่เพิ่งได้จากอีเมลนั่น พลางกวาดสายตามองตัวจริงที่ยืนกระสับกระส่ายอยู่ตรงหน้าเขาในตอนที่เจอกันครั้งแรก

“ชื่อ จีรพัส ”

“ค่ะ เอ่อ..คุณจะเรียกจีหรือเจน ก็ได้ค่ะ เพื่อนๆเรียกฉันอย่างนั้น”

“เจนดีกว่า ง่ายดี เอาล่ะเจน..ทำตัวตามสบาย บ้านนี้หลังใหญ่ คุณเลือกห้องได้ตามใจชอบ ปกติแล้วผมมีแม่บ้านที่รับทำความสะอาดเป็นชั่วโมงมาจากบริษัทในเมือง พวกเขาจะทำและกลับไปตอนเย็น..ส่วนอาหารผมมีพ่อครัวทำมาส่งทุกมื้อจากภัตตาคารในเมืองเช่นกัน ที่จริงแล้วผมคิดว่าแม่ผมคงไม่ได้อยากหาคนทำอาหารให้ผมหรอกนะ เพราะท่านรู้ว่าผมแทบไม่มีเวลาชิมอาหารฝีมือท่านด้วยซ้ำ”

เขาตอบด้วยสีหน้าราบเรียบกวาดสายตาองเรียวปากเล็กๆที่เม้มเข้าออกหลายเที่ยวด้วยลำคอที่แห้งผากอย่างไม่รู้ตัว

อา...มาร์เวล หายใจแรงเขาเบือนหน้าหนีจากหญิงสาวร่างเล็กๆนั่นก่อนจะพยักหน้าให้คนขับรถพาเธอไปยังห้องพัก จากนั้นเขาก็กลับมาห้องทำงานและ..ให้ตายสิ  จำได้ว่าวันนั้น เขาทำงานไม่รู้เรื่องเลยนี่มันเรื่องบ้าอะไรล่ะ? ชายหนุ่มสบถในลำคอด้วยความหงุดหงิดแทบคลั่งเขาโทรหามารดาอีกครั้ง

“แม่ฮะ..”

“แม่รู้ว่าลูกต้องชอบเธอแน่มาร์เวล วางใจเถอะ แม่ให้ลูกเป็นของขวัญวันเกิดนะลูกรัก เธอเป็นของขวัญที่วิเศษมากใช่ไหม? ให้เธอทำอาหารที่ลูกชอบ แม่จดรายการให้เธอแล้ว แฮปปี้เบิร์ดเดย์จ้ะลูกรัก”

เสียงของมาดามเคลตันนั้นหัวเราะชอบใจก่อนจะทันได้ฟังเสียงเขาบ่นพล่ามอะไรอีกท่านวางสายไปแล้ว

มาร์เวล ถอนหายใจเฮือกเขารู้ว่ามารดาต้องการอะไร แต่มาร์เวล คิดว่าเขาไม่พร้อมกับการมีครอบครัวหรือแต่งงานอย่างที่เพื่อนๆเขาทำหรอกนะ และความล้มเหลวของไชอาร์ กับลาร์สัน ทำให้มาร์เวลต้องคิดให้มากกว่าเดิมหลายเท่า เขายังหวงความโสดของเขาอยู่ดี

เขาเลิกคิดเรื่องที่ทำให้สมองฟุ้งซ่านเดินลงมาชั้นล่างและทรุดนั่งกับโต๊ะอาหารมุมเดิมที่เคยได้ทำทุกวันแต่..วันนี้เขาทอดสายตามองแม่บ้านร่างเล็กด้วยแววตาอันเต็มไปด้วยความสงสัย

“เอ่อ..ฉันมีเดตค่ะ จะไปในเมืองและจะกลับอีกทีตอนค่ำ แต่ไม่ต้องห่วงนะคะคุณเคลตัน อาหารของคุณฉันจัดไว้เรียบร้อยแล้วค่ะ คุณแค่อุ่นมันกับไมโครเวฟเท่านั้นแค่ห้านาที”

หญิงสาวอยู่ในชุดเดรสและสวมทับด้วยเสื้อคลุมตัวยาวสีฟ้าดวงหน้านั้นแต่งด้วยเครื่องสำอางจนมองดูโดดเด่นโดยเฉพาะปากอิ่มระเรื่อนั้นเคลือบด้วยลิปกลอสมันวาว

“หมายความว่า..”

“เอ่อ..ฉันบอกคุณไว้แล้วนะคะ เรื่องวันหยุดวันนี้ตั้งแต่สัปดาห์ที่แล้ว คุณอนุญาต...”

สีหน้าของหญิงสาวทำท่าวิตกจนได้ผ่านแววตาที่ไหววูบและเสลงมองต่ำทันทีเมื่อสบตากับเขาเต็มตานั่น มาร์เวล นิ่วหน้าเล็กน้อย หากแต่ก็พยายามทบทวนความคิดและความทรงจำที่ผ่านมา ใช่ จีรพัสบอกเขาไว้แล้ว  เธอมีเรียนวันเสาร์อาทิตย์วันละสามชั่วโมงเท่านั้นและนี่วันศุกร์..ปกติแล้วเธอแทบไม่ได้ออกไปไหนเลยด้วยซ้ำ แต่นี่เธอมีนัด กับไอ้หนุ่มคนไหนล่ะ? ในเมื่อตลอดเวลาที่ผ่านมานี้เขาแทบไม่เห็นเธอติดต่อใครเลย หรืออาจจะเป็นพวกที่สถาบันการทำอาหารนั่นก็เป็นได้ เขาคาดเดาไปต่างๆนานา

มาร์เวล เลื่อนสายตามองอาหารมื้อเช้าก่อนจะพยักหน้ารับโดยไม่พูดอะไรอีกเลย ปล่อยให้ร่างเล็กๆนั้นเดินผ่านสายตาไปและหายไปจากห้องนี้ในเวลาต่อมา ชายหนุ่มถอนหายใจเฮือก เขาไม่รู้ว่าจีรพัสมีเดตกับหนุ่มที่ไหนในเมื่อเธอเพิ่งมาลอนดอนครั้งแรก..และเวลาเพิ่งผ่านไปแค่สองเดือน..เป็นสองเดือนที่เขาตกอยู่ในห้วงความรู้สึกที่แสนจะอันตรายกับความคิดของตัวเองเขากำลังหมกมุ่นเรื่องเด็กสาวคนนี้มากเกินไปแล้ว ชายหนุ่มพยายามสลัดความคิดอันร้ายกาจนั่นทิ้งเสีย

“ใช่ ผมอยู่บ้าน ไลลา..มาสิ ผมกำลังเบื่อๆ”

เขารับนัดแม่นางแบบสาวอีกคนด้วยความเบื่อหน่ายที่เพิ่งเกิดขึ้นนั่น

“ขอบคุณค่ะ ฉันจะรีบไปให้เร็วที่สุดค่ะมาร์เวล”

หล่อนหัวเราะเสียงใส เขาปล่อยตัวเองลงกับเก้าอี้นวมหนาในห้องทำงานในเวลาต่อมา เขาคงจะห่างเหินเรื่องบนเตียงนานเกินไปแล้วถึงได้มองเห็นเด็กสาวตัวเล็กอย่างจีรพัสนั้นเป็นเหมือนขนมหวานที่นึกหิวได้ตลอดสิน่า..ชายหนุ่มหมกมุ่นกับงานได้ไม่นานนัก ไลลา นางแบบสาวก็ปรากฏตัวที่ห้องรับแขกของบ้านเคลตันด้วยสีหน้าแจ่มใสหล่อนพาหุ่นทรงอันเร้าใจเข้ามาแนบกับกายเขาตามด้วยจุมพิตเร่าร้อนอยู่นานหลายนาที จนเขาต้องผลักร่างนั้นให้ออกห่างเล็กน้อย

“ดื่มอะไรไหมคะ”

“ไม่ล่ะ ผมไม่อยากดื่ม”

“งั้นฉันดื่มนะ”หล่อนหันกายไปที่เคาเตอร์บาร์หยิบแก้วมาริน บรั่นดีลงไปด้วยความคุ้นเคยหล่อนเป็นคู่ขาของเขามานานและเลิกราไปหลังจากเจอคนใหม่ หากแต่สายสัมพันธ์ระหว่างกันยังคงมีอยู่เสมอ

“พ่อแม่คุณไม่อยู่แบบนี้ บ้านเงียบจังเลยนะคะ ให้ฉันมาอยู่เป็นเพื่อนดีไหมคะมาร์เวล”

หล่อนคลอเคลียเขาด้วยอกอิ่มๆที่อยู่ใต้เดรสสวยสีแดงสดนั่นมันบดเบียดแผ่นหลังเขาจนให้ความรู้สึกนุ่มหยุ่น

“ผมมีแม่บ้านแล้ว”

“หือ..อย่างคุณนี่นะ มีแม่บ้าน”

“ใช่ แม่ผมส่งมาให้”

หล่อนหัวเราะคิกคักด้วยความขบขันหากแต่ไม่ได้สนใจเรื่องแม่บ้านของเขานักนอกจากส่งสายตาคมวามวาวมาที่ชายหนุ่ม แสดงถึงความปรารถนาชัดเจน

“ไลลา..”เขาเตือนหล่อนเมื่อร่างของนางแบบสาวนั้นยังคงสนใจกับการแกะเม็ดกระดุมเสื้อของเขาออกทั้งยังผลักเขาลงไปนอนกับโซฟาตัวหนา ร่างนางแบบสาวนั้นปีนขึ้นมาคร่อมร่างเขาไว้ด้วยรอยยิ้มพึงพอใจ

“ฉันได้ข่าวจากลาร์สัน เขาบอกว่าคุณงดเรื่องเซ็กส์มาสองเดือนกว่าแล้ว เกิดอะไรขึ้นคะ มาร์เวล”

“ไม่รู้สิ ผมแค่เบื่อ...”เขาตอบด้วยความรำคาญใจไม่หาย

“หรือว่าคุณเป็นอย่างที่ไชอาร์ว่าไว้ คุณกำลังเบี่ยงเบน...”

“ผมไม่รู้ ไลลา! ให้ตายสิ นี่คุณจะคาดคั้นให้ได้อะไรขึ้นมา”

เขาสบถในลำคอด้วยความหงุดหงิดเมื่อหล่อนเริ่มโน้มใบหน้าลงมาสัมผัสกับอกแกร่งของเขาลากไล้ปลายลิ้นลงไปอย่างเชี่ยวชาญ

“ผมตายด้านไปแล้ว ไลลา!”

๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐

****นิยายเรื่องนี้ไม่เหมาะกับเด็กและเยาวชน เนื่องจากฉากหวิว18+*****

เนื้อหาของนิยายมาจากมโนของไรท์เตอร์ล้วนๆค่ะ นักอ่านโปรดใช้วิจารณญาณในการรับชม *

**** กรุณาอ่านตัวอย่างก่อนการกดซื้อทุกครั้ง

****เนื้อหาค่อนข้างยาว ไม่เหมาะกับคนขี้เกียจอ่าน

****ใครที่ชอบฉากบู๊เฉพาะบนเตียงอาจจะผิดหวังเพราะมีไม่มากนักค่ะ

****ใครชอบสาระคดีก็ผ่านไปได้ค่ะ ไม่มีสาระหรือแหล่งอ้างอิง สถานที่ ตัวละคร เรื่องราวทุกอย่างในนิยายเกิดจากห้วงมโนของคนเขียนล้วนๆ เวิ่นเว้อ เพ้อเจ้อและโลกสวย เอาแต่ใจตัวเองค่ะ

*****ใครไม่ชอบเซ็ทนิยายแบบซีรี่ส์ ก็ผ่านไปป้ายหน้าได้เลยค่ะเพราะไรท์เตอร์เขียนแต่แนวนี้เท่านั้นจนกว่าจะจบโครงการซึ่งวางเป้าหมายไว้ที่100-เรื่องสำหรับซีรี่ส์รักร้าย และจะจัดลำดับเป็นชุดแต่ละตระกูลหลังจากจบโพรเจกต์นี้ค่ะ

ส่วน*********ใครที่ไม่มีตังค์ซื้ออีบุ๊กสามารถติดตามอ่านได้ในเด็กดีเท่านั้น จะอัพให้อ่านฟรีจนจบก่อนจะวางขายทุกเรื่องค่ะ

**** ขอบคุณกับการติดตามและ ขอขอบคุณกับการสนับสนุนของรีดเดอร์ทุกท่านค่ะทั้งเหรียญและkey