“ฉันจะให้คุณไปคุยกับพ่อฉัน เรื่องของเรา?”
จู่ๆเธอก็โพล่งออกมาทำให้กษิตอ้าปากตาค้างก่อนจะรู้สึกถึงผิวหน้าที่ร้อนวาบราวกับถูกไฟลวก
“...มีเรื่องของเราด้วยรึ?”
เขาพึมพำถามอย่างสงสัยไม่หายว่า มันมีเรื่องของเราตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?ทำไมเขาไม่รู้..
“ฉันเพิ่งนึกออกว่าคาล์ลแต่งงานกับยัยวิได้ เราสองคนก็น่าจะแต่งกันได้ คุณว่ามันแปลกหรือเปล่าที่เพื่อนๆเราแต่งงานกันเองแบบนั้นฉันไม่เคยรู้มาก่อนว่าพวกเขารักกันหรือไม่รักกันตอนไหน แต่ฉันไม่แปลก ถ้าฉันให้คุณแต่งงานด้วยและเราก็ย้ายออกมาอยู่กันสองคนฉันมีห้องชุดอยู่ที่สาธรสองห้อง มันปล่อยทิ้งไว้นานแล้ว และตอนนี้ฉันกำลังวุ่นวายเรื่องโรงเรียนสำหรับเด็กอ่อนมันไม่ไกลจากที่พักเท่าไหร่ พ่อกับพี่ๆจะได้ไม่มายุ่งกับชีวิตของฉันอีก”
หนุ่มยังคงนิ่งงันอยู่หลายอึดใจก่อนจะพยายามเข้าใจสิ่งที่ปิยาดาพูดทั้งหมด
“ที่นัดผมมาเพื่อ..จะ..ขอผมแต่งงาน?”
เขาพึมพำถามอย่างสงสัย เห็นผิวแก้มนวลเนียนนั้นระเรื่อสีขึ้นเล็กน้อยก่อนจะเข้าสู่โหมดปกติในวินาทีถัดมา