ตอน ข-อ-ง-ข-วั-ญ
.
.
“จิ่งอววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววี๋ ~”
เสียงเรียกที่เหมือนตะโกนของเว่ยโจวทำเอาเจ้าของชื่อสะดุ้งตื่นจากการนอน จิ่งอวี๋ขยี้ตาพลางตกใจที่เห็นคนตัวเล็กเข้ามาในห้องนอนตัวเองได้ เพราะก่อนหน้านั้นเว่ยโจวพึ่งส่งรูปที่ตัวเองอยู่ญี่ปุ่นมาให้ดูอยู่เลย
เว่ยโจวกระโดดขึ้นเตียงพร้อมกอดจิ่งอวี๋ที่ไม่เจอกันเกือบอาทิตย์ด้วยความคิดถึง จิ่งอวี๋ยังคงตกใจกับการเจอเว่ยโจวแต่ก็ยังกอดตอบ
“ไหนนายบอกอยู่ญี่ปุ่นไง” จิ่งอวี๋ถามเว่ยโจวด้วยความงุนงง
“ก็ฉันอยากเซอร์ไพรส์นาย เป็นไงเซอร์ไพรส์ไหม ^^” เว่ยโจวตอบพร้อมกับยิ้มกว้างให้จิ่งอวี๋
จิ่งอวี๋เห็นท่าทางร่าเริงของคนตัวเล็กก็อดยิ้มตอบไม่ได้ เลยให้รางวัลเว่ยโจวโดยการหอมแก้มสองข้างแรงๆ เว่ยโจวหันซ้ายหัวขวาเพื่อหลบรางวัลที่ตัวเองจะได้รับ แล้วออกคำสั่งจิ่งอวี๋
“นายหันหลังมาหน่อยดิ แล้วหลับตาด้วยนะเว้ย!” จิ่งอวี๋ทำหน้างงอีกครั้ง แต่ก็ยอมทำตามอย่างว่าง่าย
“หลับตาด้วยดิวะ!!”
เว่ยโจวเห็นว่าจิ่งอวี๋ไม่ยอมหลับตาจึงใช้มือเพ่งกะโหลกจิ่งอวี๋ไป 1 ที จิ่งอวี๋จับหัวตัวเองที่ถูกเพ่ง จะหันมาดุเว่ยโจว แต่โดนเว่ยโจวจับหัวให้หันกลับไปทางเดิมซะก่อน จิ่งอวี๋เลยต้องหลับตาและอยู่ในโหมดเงียบสงบ
ระหว่างที่จิ่งอวี๋หลับตา เขาก็ได้ยินเสียงกุกกักอยู่ด้านหลังตัวเอง และรับรู้ได้ถึงการเต้นของหัวใจที่เต้นแรงและถี่ ‘ตึกตัก ตึกตัก ~’ เขารู้สึกถึงบางอย่างที่ผ่านคอเขาไป เหมือนเว่ยโจวกำลังจะโอบรอบคอเขา แต่แล้วอยู่ๆเขาก็สัมผัสได้ถึงโลหะเย็นๆที่อยู่รอบคอ
"เปิดตาได้แล้ว" เว่ยโจวบอก
จิ่งอวี๋จึงเปิดตาและใช้มือสัมผัสกับสร้อยคอที่เว่ยโจวเป็นคนสวมให้ เป็นสร้อยคอสีเงินมีจี้รูปขนนกสองอัน
"ข-อ-ง-ข-วั-ญ จากญี่ปุ่นไง"
จิ่งอวี๋ได้ยินเว่ยโจวพูดแบบนั้น ก็ดึงเว่ยโจวเข้ามากอดอย่างเต็มรัก เพราะเขารู้สึกชอบสร้อยคอเส้นนี้มาก และที่สำคัญเป็นสร้อยของคนที่เขารักซื้อและใส่ให้เขาเอง
จิ่งอวี๋ลูบสร้อยสีเงินจี้ขนนกอย่างเบามือและบอกเว่ยโจวว่า "ฉันจะดูแลสร้อยเส้นนี้อย่างดีเลย"
เว่ยโจวได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกใจชื้น แล้วก็ทิ้งตัวบนเตียงนอนแผ่หลาอย่างสบายใจ (อ่อยก็บอกเขาไปเถอะ) จิ่งอวี๋ที่ตื่นเต็มตา บวกกับไม่เจอเว่ยโจวมาเกือบอาทิตย์ก็รู้สึกคิดถึ๊งคิดถึง~~ ดวงตากลมโต จมูกที่โด่งเป็นสัน ปากสีแดงที่น่าจูบตลอดเวลา ลำคอที่ขาวผ่อง ร่างกายที่แข็งนอก(แต่นุ่มใน) และโจวน้อย(ที่ไม่น้อยสมชื่อ)
เว่ยโจวที่นอนแผ่หลาไม่ทันระวังตัว จู่ๆก็ถูกจิ่งอวี๋ตะครุบขึ้นคร่อมอย่างรวดเร็ว จิ่งอวี๋จับแขนเว่ยโจวสองข้างรวบขึ้นเหนือหัว ใช้เข่าแยกขาสองข้างอย่างชำนาญ เว่ยโจวที่ตอนแรกนอนอย่างสบายใจเริ่มดิ้นรนหาทางรอด เพราะเขาเหนื่อยจากการเดินทางมามาก เลยไม่อยากสนองความต้องการของจิ่งอวี๋
แต่เข้าถ้ำวาฬแล้วมีหรือแมวจะรอด จิ่งอวี๋ใช้ทักษะยิวยิตสูที่ตัวเองถนัดกดเว่ยโจวให้เป็นเบี้ยล่างได้ง่ายดาย เว่ยโจวดิ้นเท่าไรก็ดิ้นไม่หลุดจนจะอ้าปากด่า จิ่งอวี๋ที่กำลังรอโอกาสนี้อยู่ รีบกดจูบตัวเองกับเว่ยโจวทันที เว่ยโจวจึงทำได้แค่ต่อต้านด้วยเสียงในลำคอ
“อิ่งอวี๋ อ่อยอันอิเอ้ย!” (จิ่งอวี๋ ปล่อยฉันสิเว้ย!)
จิ่งอวี๋ไม่สนใจคำต่อต้าน ยังคงจูบรุกล้ำโพรงปากเว่ยโจวอย่างต่อเนื่อง ใช้ลิ้นสอดแทรกเกี่ยวพันกับลิ้นเว่ยโจว ดูดดึงลิ้นเว่ยโจวสลับเบาแรงตามอารมณ์ จิ่งอวี๋ถอนปากออกจากปากคนรักกอย่างอ้อยอิ่ง เว่ยโจวใช้จังหวะนี้รีบกอบโกยอากาศเข้าปอดอย่างเร็ว เหมือนคนที่ขาดอากาศหายใจเป็นเวลานาน แต่เพียงครู่เดียวจิ่งอวี๋ก็กดจูบเว่ยโจวอีกครั้งใช้ลิ้นเลียรอบริมฝีปากพยายามดันลิ้นเพื่อให้เว่ยโจวเปิดปากรับจูบของตนอีกครั้ง
เว่ยโจวที่ปิดปากอยู่หันซ้ายขวาเพื่อหลบหลีกการจูบของจิ่งอวี๋อยู่หลายครั้งก็หมดแรง เผลอเผยอปากตามความรู้สึกลึกๆของตัวเอง ทำให้จิ่งอวี๋มีโอกาสที่จะแทรกลิ้นเข้าไปลิ้มรสภายในปากหวานๆของเว่ยโจวได้อีกครั้ง
“แลบลิ้นหน่อยสิคนดี” จิ่งอวี๋อ้อนขอเว่ยโจว แต่มีรึคนอย่างโจวโจวจะยอมง่ายๆ
จิ่งอวี๋เห็นท่าว่าคนดีของเขาคงจะไม่แลบลิ้นง่ายๆจึงใช้นิ้วดึงลิ้นเว่ยโจวให้ออกมาเอง เว่ยโจวตกใจแต่ก็ไม่ทันได้เก็บลิ้นกลับ จิ่งอวี๋ก็ดูดดึงลิ้นเว่ยโจวเสียแล้ว เขาดูดดึงหยอกล้อลิ้นเว่ยโจวพร้อมตวัดลิ้นตัวเองขึ้นลงให้สัมผัสกับลิ้นของคนรัก เว่ยโจวหลับตาพริ้มด้วยความรู้สึกใจตุ้มๆต่อมๆ พร้อมครางในลำคอเบาๆ “อือออ ออ ~” รู้สึกถึงความเสียวซ่านที่แผ่ไปทั่วร่างกาย
‘แค่จูบเดียว นายก็ทำฉันเป็นแบบนี้แล้วหรอ นายจะชำนาญเกินไปแล้ว’ เว่ยโจวคิด
จิ่งอวี๋ที่ดำดิ่งสู่ห้วงจูบ ก็เริ่มใช้มือลูบไล้ร่างกายที่น่าหลงใหลของเว่ยโจว แตะเบาๆที่เอวแล้วค่อยๆลูบไล้ตามเอวไปที่ท้องเลื่อนลงช้าๆไปที่ท้องน้อยและหยุดอยู่ที่โจวน้อย จิ่งอวี๋ลูบไล้โจวน้อยที่เริ่มตื่นตัวผ่านเนื้อผ้า ลูบๆคลึงๆโจวน้อยเบาบ้างแรงบ้างตามจังหวะหายใจของตัวเอง เพื่อปลุกเร้าอารมณ์ให้คนตัวเล็กที่ตอนนี้บิดเอวยกสะโพกรับการสัมผัสจากจิ่งอวี๋ด้วยความเสียวซ่านแล้ว
เว่ยโจวเริ่มจะควบคุมสติตัวเองไม่ได้ เลยอ้อนให้จิ่งอวี๋หยุดด้วยเสียงแหบพร่า
“อืออ...หยุด..อา ... เถอะ ~”
จิ่งอวี๋ได้ยินเสียงแบบนั้นแทนที่จะหยุดกับยิ่งทำให้ตัวเองมีอารมณ์มากขึ้น จิ่งอวี๋จูบเบาๆที่ปากเว่ยโจวแล้วค่อยๆเลื่อนไปจูบที่แก้ม และกระซิบบอกที่หูว่า
“ครางเสียงดังๆนะที่รัก” พอจบคำพูดมือจิ่งอวี๋ที่ล้วงเข้าไปกำโจวน้อยโดยไม่ต้องผ่านเนื้อผ้าก็เริ่มรูดขึ้นรูดลง
เว่ยโจวที่ไม่ทันตั้งตัวก็เผลอครางเสียงดังออกมา
“อ๊ะ ....อาาาา ....”
จิ่งอวี๋ยิ้มด้วยความรู้สึกเอ็นดูคนรัก เวลาแบบนี้เว่ยโจวจะน่ารักเป็นพิเศษเสมอ จิ่งอวี๋จูบลำคอขาวแล้วเลื่อนไปจูบใบหู ทำให้สร้อยจี้รูปขนนกที่เว่ยโจวให้ตกมาอยู่บริเวณปากของเว่ยโจว เว่ยโจวจูบสร้อยด้วยความรักและใช้แขนโอบรอบคอจิ่งอวี๋ให้โน้มตัวลงมาหาตัวเอง พร้อมจูบที่ปากจิ่งอวี๋เบาๆ
“ดูแลสร้อยให้ดีดีนะ”
จิ่งอวี๋จูบตอบเป็นการตอบรับคำที่เว่ยโจวพูดไว้ เขาค่อยๆจูบโลมเลียลงมาตามร่างกายเว่ยโจวโดยที่มือก็ยังคงรูดโจวน้อยอยู่ จิ่งอวี๋เลื่อนลงมาจูบที่ลูกอัญมณี2ลูกของเว่ยโจว มือก็รูดโจวน้อยขึ้นลงเร็วขึ้น ปากก็ดูดอัญมณีที่มีค่าของเว่ยโจวอย่างหนักหน่วง
เว่ยโจวครางไม่เป็นภาษา “อือออ ไม่...ไหวว...อือ..แล้วว...อาาา.. พอ......เถอะ”
จิ่งอวี๋รู้ว่าที่รักของเขาใกล้ถึงจุดไคลแม็กซ์ เขาจึงรีบกำโจวน้อยไว้แน่น รูดขึ้นลงอย่างเร็วพร้อมใช้ปากอมและดูดให้เว่ยโจวเสียวมากขึ้น (เป็นผัวที่ดีมากค่ะป๋าเอ้ยยยย)
แต่ก็ได้ผล เว่ยโจวขย้ำผมจิ่งอวี๋แน่นกดหัวจิ่งอวี๋ขึ้นลงตามจังหวะแรงมือจิ่งอวี๋และอารมณ์ตัวเอง เว่ยโจวกดหัวจิ่งอวี๋ขึ้นลงอย่างเร็ว พร้อมครางเสียงดังอีกครั้ง
“อาาา ... ฉันจะ..ปล่อยแล้วววว..อาาาาา”
เมื่อสิ้นเสียงน้ำสีขาวขุ่นก็พุ่งเข้าปากจิ่งอวี๋ทันที เว่ยโจวตกใจมากที่จิ่งอวี๋ไม่ยอมเอาปากออกแถมยังกลืนเข้าท้องไปอีก เว่ยโจวโวยวายใส่
“นายจะบ้ารึไงทำไมไม่เอาปากออก”
จิ่งอวี๋ทำหน้าไม่สะทกสะท้าน เอามือเช็คปากแล้วตอบกลับไปว่า
“ก็ผัวเมียกันไม่เห็นเป็นไรเลย”
เว่ยโจวได้ยินแบบนั้นก็แทบอยากจะรุกขึ้นเตะคนปากดีซะเหลือเกิน แต่เพราะเหนื่อย (หรือรุกไม่รอดกันแน่555+) ก็เลยปล่อยผ่านไป เว่ยโจวผลิกตัวทำท่าจะนอน แต่จิ่งอวี๋ผลิกกลับมาละพูดว่า
“เห้ย!! นายจะนอนหนีแบบนี้ได้ยังไง ฉันยังไม่ปล่อยสักน้ำเลย” จิ่งอวี๋ยืนเท้าเอวโชว์จิ่ง(ไม่)น้อยให้เว่ยโจวดู
เว่ยโจวหันมองจิ่งน้อยที่ตอนนี้มันขยายใหญ่เต็มที่ ก็แทบช็อครีบเอาผ้าห่มคลุมตัวทำเป็นไม่สนใจ
แมวหรือจะสู้ปลาวาฬตัวใหญ่ยักษ์ที่มีอาวุธพร้อมรบขนาดนั้นได้ จิ่งอวี๋ดึงผ้าห่มออกอย่างแรง ผลิกไอตัวแสบให้หันหลังและยกสะโพกขึ้น เว่ยโจวรู้ทันทีว่าตัวเองจะโดนอะไร จึงรีบผลิกตัวกลับ เว่ยโจวพยายามผลิกตัวนอนหงายอยู่หลายครั้งก็โดนจิ่งอวี๋ผลิกตัวนอนคว่ำให้เอาสะโพกขึ้นอยู่ดี
‘ฉันทำเวรทำกรรมอะไรไว้วะเนี้ย ออกกำลังกายก็บ่อยทำไมแรงถึงได้น้อยกว่ามันวะ’ เว่ยโจวคิดในใจ
เว่ยโจวหมดแรงจะผลิกตัว เลยตัดสินใจว่าเป็นไงเป็นกัน จิ่งอวี๋ที่พร้อมรบไม่ลืมที่จะเล้าโลมให้ที่รักของเขาก่อน (จิ่งอวี๋กลัวว่าถ้ายัดจิ่งน้อยเข้าช่องรักโจวไปจะทำให้โจวเจ็บค่ะ) จิ่งอวี๋ค่อยๆปลอบเว่ยโจว
“ผ่อนคลายนะ เดี๋ยวก็รู้สึกดี”
พูดจบจิ่งอวี๋ใช้มือขวาเอื้อมไปจับโจวน้อยอีกครั้งรูดขึ้นลงเพื่อให้เว่ยโจวผ่อนคลาย มือซ้ายก็ใช้2นิ้วแหย่เข้าช่องรักเว่ยโจวแหย่เข้าออกช้าๆ ปากก็จูบโลมเลียก้นขาวๆกลมมล
เว่ยโจวที่ก่อนหน้านี้หมดแรงก็เริ่มรู้สึกจั๊กจี้ที่ก้น สลับกับมวนๆท้องน้อย (เสียวนั้นเองแหละ ใช้ศัพท์เยอะทำไม - -‘ ) จิ่งอวี๋ผู้ช่ำชองเพิ่มนิ้วจาก2นิ้วเป็น 3นิ้ว ซึ่ง3นิ้วช่องรักของเว่ยโจวก็เริ่มตอดนิ้วตุบๆแล้ว จิ่งอวี๋รู้สึกว่า “มันแน่นเหลือเกิน” แต่ก็ยังคงดึงนิ้วเข้าออกสม่ำเสมอ
เว่ยโจวจากปฏิเสธคราวแรกก็ตอบรับนิ้วของจิ่งอวี๋มากขึ้น จิ่งอวี๋เห็นว่าเว่ยโจวมีความต้องการแล้ว จึงทำการเทเจลหล่อลื่นลงจิ่งน้อย กระซิบบอกเว่ยโจวว่า
“จะใส่แล้วนะ”
เว่ยโจวที่ตอนนี้หน้าแดงหูแดง ดูมีเสน่ห์สำหรับจิ่งอวี๋ รีบเอาหน้าซุกหมอนแล้วตอบกลับด้วยเสียงอู้อี้ “อืออ.....”
จิ่งอวี๋ค่อยๆสอดแทรกจิ่งน้อยเข้าไปในร่างเว่ยโจว มือขวาก็เอื้อมไปจับโจวน้อยรูดขึ้นลง เพื่อให้เว่ยโจวไม่เจ็บมากเกินไป แต่เว่ยโจวก็แผดเสียงดังลั่น
“อ๊ากกกกกกก ฉันเจ็บบบบบบ เอาออกไป”
จิ่งอวี๋ที่สอดจิ่งน้อยเข้าไปได้เพียงครึ่งก็หยุดชะงักกลัวคนรักเจ็บ เลยพูดปลอบพร้อมก้มจูบกลางหลังเว่ยโจว
“ทนหน่อยนะครับที่รัก เดี๋ยวก็ไม่เจ็บแล้ว” พูดจบจิ่งอวี๋ก็รีบกระแทกจิ่งน้อยเข้าเต็มแรง
“อ่ะ.........!” เว่ยโจวกระตุก ทั้งท้องและขาก็เกร็งทันที
จิ่งอวี๋ดูอาการของคนรัก เมื่อเห็นว่าเว่ยโจวไม่พูดอะไร ก็ค่อยๆ กระแทกจิ่งน้อยเข้าไปในร่างเว่ยโจวอย่างช้าๆ ภายในช่องรักของเว่ยโจวมันคับแน่นมากตอดจิ่งน้อยจนทำให้ จิ่งอวี๋ต้องหลับตาพริ้มรับรู้ถึงรสชาติของความเสียวซ่านจากภายในร่างของเว่ยโจว เขาจึงต้องปลดปล่อยเสียงครางออกมา
“อา....โจวโจววที่รัก..อือ รู้สึกดีจัง...”
เว่ยโจวเอาหน้าซุกหมอน มือกำหมอนแน่นไม่กล้าครางเสียงดัง “อืออ ...อืออ” บางครั้งเว่ยโจวก็โยกสะโพนรับการกระแทกตามจังหวะการดึงเข้าออกของจิ่งน้อย
จิ่งอวี๋ผลิกตัวเว่ยโจวให้หันมาเผชิญหน้ากับตัวเอง เว่ยโจวที่ตอนนี้เขินหน้าแดงไม่กล้ามองหน้าจิ่งอวี๋จึงเอามือบังหน้า จิ่งอวี๋จับมือทั้งสองข้างแยกออกแล้วกดลง เพื่อให้ได้มองหน้าคนที่ตัวเองรักชัดๆ
จิ่งอวี๋คิดว่า “เวลาแบบนี้มีค่าที่สุดสำหรับเขา เขาอยากมองหน้าน่ารักและมีเสน่ห์ของเว่ยโจวไว้นานๆ”
จิ่งอวี๋ดึงเว่ยโจวให้มาอยู่ในอ้อมกอดพร้อมประกบปากจูบอย่างดูดดื่ม และกระแทกแรงขึ้นจนตัวเว่ยโจวต้องโยกตามแรงกระแทก
เว่ยโจวกลั่นเสียงครางไม่ได้อีกแล้ว แต่ปากถูกปิดด้วยจูบของจิ่งอวี๋จึงทำได้แค่ครางในลำคอ “อือออ...อือออ...”
เมื่อจิ่งอวี๋ถอนปากออก เว่ยโจวก็ซบหน้าตรงไหล่พร้อมเอาแขนโอบลอบรอบคอจิ่งอวี๋และปลดปล่อยเสียงครางตามแรงกระแทกที่แรงและเร็วขึ้น
“อา...อา...อือออ....อา....อาาา....”
จิ่งอวี๋ดันเว่ยโจวให้นอนลงและดึงสะโพกเว่ยโจวให้ประชิดตัวมากขึ้น เขาเริ่มกระแทกแรงและเน้นมากขึ้นจนไปโดนกึ่งกลางจุดเสียวของเว่ยโจว ทุกครั้งที่โดนเว่ยโจวจะกระตุกขาสั่นระริก
จิ่งอวี๋ยิ้มทะเล้น แกล้งถามเว่ยโจวว่า
“เสียวไหมที่รัก”
เว่ยโจวไม่ตอบแต่เอี่ยวตัวไปตีมือจิ่งอวี๋ให้เลิกแกล้งเขาเสียที จิ่งอวี๋เห็นท่าทางน่ารักก็อดที่จะแกล้งต่อไม่ได้ จึงกระแทกเน้นๆอีกครั้ง เว่ยโจวก็กระตุกอีก เว่ยโจวเลยด่าเข้าให้
“เลิกแกล้งสักทีไอบ้า ฉันเสียวนะ”
จิ่งอวี๋ขำกร๊ากทันทีที่เว่ยโจวหลุดปากพูดออกมา จิ่งอวี๋เลยให้รางวัลไอตัวแสบของเขาโดยการกระแทกเข้าออกเร็วและถี่ขึ้น ไม่ใช้แค่เว่ยโจวที่เสียวและครางเสียงดัง แต่จิ่งอวี๋ก็รู้สึกเสียวและเริ่มแข่งกันครางเสียงดัง
“อือ...อา....อือ...อาาาาาา ~~” เว่ยโจวครางตามจังหวะกระแทกที่เร็วขึ้นเรื่อยๆ
“อือออ..ที่รักมันดีมากเลยยย พี่ไม่ไหวแล้วว”
จิ่งอวี๋รู้สึกว่าตัวเองใกล้ถึงจุดไคลแม็กซ์จึงรีบจับโจวน้อยที่ตอนนี้แข็งตัวรูดขึ้นลงอย่างเร็วให้ปล่อยพร้อมกัน
“อืออ...ที่รักก...พี่...อา..จะปล่อย...อือ..แล้วนะ” จิ่งอวี๋บอกเว่ยโจว
“อืออ...ผมก็ไม่...อา...ไม่ไหว...อือ...แล้วพี่” เว่ยโจวก็ใกล้ถึงจุดไคลแม็กซ์
จิ่งอวี๋รีบรูดโจวน้อยขึ้นลงอย่างเร็วตามจังหวะกระแทกจิ่งน้อยในช่องรักเว่ยโจว
“อาาาาาาา............................~~~~~”
เสียงทั้งสองประสานกัน พร้อมทั้งน้ำขาวขุ่นที่ปลดปล่อยมาพร้อมเสียงครางสุดท้าย
จิ่งอวี๋และเว่ยโจวเข้าไปทำความสะอาดเนื้อตัว และกลับมานอนพักผ่อนในเวลาใกล้รุ่งเช้า
.
.
.
.
.
.
ตกเย็นของวันที่ 4 พ.ค. 2559
เว่ยโจวไปเที่ยวกับครอบครัวจิ่งอวี๋ แน่นอนจิ่งอวี๋ที่รักษาสัญญาก็ไม่ลืมที่จะใส่สร้อยสีเงินจี้ขนนกมาอวดทุกคนภายในบ้านและเจ๊วีวี่ผู้จัดการของตัวเองด้วย เขาอยากอวดให้แฟนคลับได้รู้แต่คิดไม่ออกว่าจะอวดยังไง
เจ๊วีวี่เสนอให้เขียนขอบคุณชาวเกาหลีที่คอยสนับสนุนเขาเป็นภาษาเกาหลี จะได้มีอะไรไว้ถ่ายรูป จิ่งอวี๋คิดว่าเป็นความคิดที่ดี แต่เว่ยโจวคัดค้านเพราะไม่อยากให้เป็นข่าวหรือถูกจับตามองอีก
จิ่งอวี๋ปลอบ “ไม่เป็นไรหรอก ไม่ได้บอกซะหน่อยว่าได้มาจากใคร อีกอย่างก็ไม่มีใครรู้หรอกนา”
เว่ยโจวคิดว่าต่อให้ค้านยังไงเขาก็ต้องหาเรื่องลงรูปอวดสร้อยแน่นอน แต่ภายในใจเว่ยโจวกลับรู้สึกดีใจที่เขาเห็นค่าของสร้อยเส้นนั้น
เมื่อสรุปได้แล้ว จิ่งอวี๋ทำการนั่งค้นภาษาเกาหลีคำว่า ‘สวัสดีครับผมจอห์นนี่ หวังจิ่งอวี๋ช่วยสนับสนุนผมต่อไปเรื่อยๆด้วยนะครับ ดังนั้นโปรดรับหัวใจของผมไว้ด้วยนะ’ แล้วให้เจ๊วีวี่ถ่ายทุกท่วงท่าของผมไว้โดยมีครอบครัวของผมที่นั่งอยู่ไม่ไกลนักและแฟน(เว่ยโจว)ผมที่นั่งกินขนมรวมอยู่ในนั้นด้วย
เมื่อถ่ายเสร็จผมก็เช็คความเรียบร้อยแล้วอัพโหลดลง weibo เว็บยอดฮิตของชาวจีน เน้นรูปสร้อยเยอะๆ หลังจากอัพรูปผมก็จูงมือเว่ยโจว ลงเรือไปถ่ายรูปอีก โดยมีครอบครัวผมเดินตามหลังมา (ไม่รักแฟนมากไปถูกมะ?)
“เมาเรือไหมครับ”
จิ่งอวี๋หันไปถามเว่ยโจวที่ตอนนี้ทำท่าเหมือนจะเมาเรืออยู่ร่อมล่อ
“นิดหน่อยอะ ไม่ค่อยชอบขึ้นเรือเลยแหะ”
เว่ยโจวหันหน้าออกไปทำท่าเหมือนอยากจะอ้วกนอกเรือ
“ท้องรึเปล่า หรือฉันจะได้เป็นพ่อคน”
จิ่งอวี๋พูดเสร็จก็ทำท่าตกใจพร้อมกับลูบท้องน้อยๆของเว่ยโจว
เว่ยโจวหันมาเพ่งกะโหลกจิ่งอวี๋2ทีข้อหากวนประสาท จิ่งอวี๋เห็นท่าเว่ยโจวไม่ดีเลยเอาหมวกมาใส่ให้และบอกเว่ยโจวไปพักก่อน แล้วตัวเองก็ไปยืนให้เจ๊วีวี่ถ่ายรูปให้ (อีกแล้ว / อยากอวดสร้อยมากจนลืมดูแลแฟนเลยสินะป๋า) ได้ภาพมาทะเลกับเรือมาอีก1เซ็ท จัดการอัพโหลดรูปลง weibo อีกครั้ง เน้นสร้อยหลักๆแต่กลัวแฟนคลับจะจับได้เลยอัพรูปย่าลงไปด้วยสักรูป
ก่อนกลับโรงแรมเว่ยโจวและจิ่งอวี๋แวะกินข้าวที่ร้านอาหาร พูดคุยกับครอบครัวได้พักใหญ่ เว่ยโจวจิ่งอวี๋ก็ขอตัวกลับโรงแรม เพราะวันรุ่งขึ้นทั้งคู่จะต้องกลับเซี่ยงไฮ้แล้ว แต่กลับคนละเวลา
เมื่อถึงโรงแรมเว่ยโจวขอตัวอาบน้ำและนอนก่อนทันทีเนื่องจากว่าต้องกลับเช้ามากเพื่อไม่ให้แฟนคลับจับได้และส่อพิรุธ
จิ่งอวี๋หลังจากอาบน้ำเสร็จก็ทิ้งตัวลงนอนข้างๆเว่ยโจว ลูบหัวคนรักอย่างเบามือและจูบหน้าผากเลื่อนมาที่ใบหูพร้อมกระซิบบอก
“ฝันดีนะครับที่รัก”
แล้วหลับไปกับกอดที่มอบให้เว่ยโจว
.
.
.
.
.
เวลาเย็น 16.00 น. ของวันที่ 5 พ.ค. 2559
จิ่งอวี๋ตื่นมาโดยไร้ซึ่งคนข้างกายที่นอนด้วยเมื่อคืนแล้ว จิ่งอวี๋หันซ้ายขวาก็เจอกระดาษโน้ตแผ่นเล็กมีน้ำส้มคั่นทับอยู่เขียนว่า
‘นายนิมันขี้เซาจริงๆ ฉันปลุกนายกะจะบอกว่ากลับแล้วซะหน่อย แต่ก็ไม่ตื่นซะที ฉันเลยทิ้งโน้ตไว้ให้แทน ตื่นแล้วโทรบอกฉันด้วยนะ’
จิ่งอวี๋รีบหยิบโทรศัพท์ต่อสายเว่ยโจวทันที ‘ตู๊ดดด ตู๊ดดด ...’ ได้ 2 ตู๊ด เสียงปลายสายก็ดังแว่วมา
“ไม่ตื่นซะพรุ่งนี้เลยละ” คำแรกที่เว่ยโจวพูดก็กัดซะละ
“555+ ก็ไม่ค่อยได้นอนเลยนอนนานไปนิดหน่อยเอง” จิ่งอวี๋หัวเราะชอบใจ ได้ยินเสียงคนรักแล้วชื่นใจจริงๆ
“ไม่นิดแล้วเหอะ นิก็โมงเข้าไปแล้วนายควรเตรียมตัวไปสนามบินได้แล้ว” เว่ยโจวเอ็ดจิ่งอวี๋เข้าให้
“แล้วตอนนี้นายอยู่ไหน” จิ่งอวี๋ถามเว่ยโจว ถึงไม่บอกเขาก็รู้คำตอบอยู่แล้วว่าไอตัวแสบเขาจะตอบยังไง
“เซี่ยงไฮ้สิวะ นิฉันมาตั้งแต่เช้าแหกตาดูเวลาเดี๋ยวนี้เลย” จิ่งอวี๋หัวเราะทันทีที่ได้คำตอบ เพราะเขาคาดการณ์ไว้แล้วว่าจะได้คำตอบแบบนี้
“นั้นเดี๋ยวฉันไปอาบน้ำ ไปสนามบินละ ถึงเซี่ยงไฮ้แล้วจะโทรไป” จิ่งอวี๋พูด เว่ยโจวก็กดวางสายทันทีโดยไม่ต้องพูดอะไรต่อ
.
.
.
.
.
ณ สนามบินต้าเหลียน 18.30 น.
จิ่งอวี๋ที่ใส่เสื้อคลุมสีดำ เสื้อสีดำ หมวกสีดำ (ของเว่ยโจว) กางเกงยีน รองเท้า ที่คิดว่าเป็นชุดสบายๆ และที่ลืมไม่ได้เลยคือสร้อยสีเงินจี้รูปขนนกของคนสำคัญ เมื่อมาถึงสนามจิ่งอวี๋ก็เจอกับฝูงแฟนคลับเต็มสนามบิน จิ่งอวี๋เดินไปรอเช็คอินขึ้นเครื่องพร้อมเจ๊วีวี่ผู้จัดการ
เดินไปไหนมาไหนก็จะมีกล้องนับร้อยที่ชูขึ้นมาเพื่อส่องมาที่จิ่งอวี๋มีทั้งไอโฟน4 5 6 ซัมซุงไม่ว่าจะรุ่นใหม่เก่า ไอโมบาย บลา บลา เต็มไปหมด แต่ก็ชินแล้วละ มีแฟนคลับหลายๆคนถามเรื่องสร้อยอยู่หลายครั้ง จิ่งอวี๋เลี่ยงที่จะตอบคำถามโดยยิ้มให้และเดินไปเดินมาเรื่อยๆ
พอถึงที่ต้องเอากระเป๋าโหลดลงเครื่อง จิ่งอวี๋ก็ต้องหยุดรอ แฟนคลับก็มายืนถามจิ่งอวี๋ว่า
“สร้อยแพงมากไหม”
จิ่งอวี๋ไม่ได้ตอบอะไรแค่ยิ้มกว้างๆให้ 1 ที
คราวนี้แฟนคลับคนนึงถามว่า “ได้มายังไงหรอ?”
จิ่งอวี๋ไม่อยากเลี่ยงคำถามแล้วแต่ก็ตอบอ้อมๆเบาๆว่า
“ข-อ-ง-ข-วั-ญ” แต่มันเหมือนกับการยิ้มโชว์เขี้ยวมากกว่า
เจ๊วีวี่รู้สึกหงุดหงิดเลยย้ำอีกครั้งว่า “ข-อ-ง-ข-วั-ญ”
แฟนคลับได้ยินแบบนั้นถึงกับ “อ้อออออออออออออออออออออออออออออ” เสียงดังลั่นสนามบินเลยทีเดียว
จิ่งอวี๋ทำอะไรไม่ถูกก็เลยได้แต่ยิ้มยิงเขี้ยวให้เหล่าแฟนคลับนักสืบทั้งหลาย หลังจากนั้นจิ่งอวี๋และเจ๊วีวี่ก็ไปขึ้นเครื่องบินกลับเซี่ยงไฮ้
ระหว่างนั่งเครื่องจิ่งอวี๋ได้รับข้อความจากเว่ยโจว
‘ติ้ง’
“นายจะบ้ารึไง ไปบอกแฟนคลับทำไม” เว่ยโจวส่งข้อความมา
จิ่งอวี๋อ่านแล้วก็ตอบกลับไปว่า
“ฉันแค่บอกว่าของขวัญเอง ยังไม่ได้บอกว่าใครให้เลย”
‘ติ้ง’ “มันก็เสี่ยงอยู่ดี นายจะใส่ไปทำไมละ นายนิมันบ้าชัดๆเลย” เว่ยโจวตอบกลับ
จิ่งอวี๋ยิ้มมุมปากแล้วตอบกลับไปว่า
“ก็ฉันอยากอวดสร้อยนิ แฟนฉันคนซื้อคนสวมให้เลยนะ”
‘ติ้ง’ “ฉันไม่คุยกับคนอย่างนายแล้ว ไอบ้า” เว่ยโจวตอบกลับ
จิ่งอวี๋รู้ว่าข้อความที่ส่งมานั้นไม่ได้จะด่าเขาจริงจัง แต่มันแฝงไปด้วยความรักและเป็นห่วง จิ่งอวี๋เลยตอบกลับไปว่า
“ฉันรักนาย”
.
.
.
.
เวลาผ่านไปสักพักใหญ่
‘ติ้ง’
“ฉันก็รักนาย”
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ฟิคนี้เป็นฟิคมโนครั้งแรกของผู้แต่งค่ะ มโนจากสร้อยคอที่ป๋าบอกเป็น 'ของขวัญ' นั้นละ
ติชมกันได้นะค่ะ จะได้นำคำติชมไปพัฒนาฝีมือต่อไป
Guest
