Tonight ฝืนรัก
"มึงจะเอายังไงไนท์ ถ้ายังอยากได้กูเป็นเมีย ก็บอกรักกูตอนนี้ เดี๋ยวนี้เลย แต่ถ้ามึงไม่พูด เราก็จบกัน" ผมพูดพลางจ้องตาไนท์ คนรักที่ได้มาแบบงง ๆ นิ่ง
"ไม่อ่ะ ทำไมกูต้องพูด" เขาถามกลับด้วยสีหน้ามึน ๆ
"งั้นเราจบกัน กูไปล่ะนะ" ผมพูดและทำท่าจะเดินออกจากบ้านไป
ในที่สุดเราก็เป็นอิสระไร้พันธะต่อกันสักที ผมรู้ว่าคนอย่างไนท์ไม่มีวันบอกรักใครถึงได้ยกเรื่องนี้ขึ้นมาพูด ริมฝีปากอวบอิ่มคลี่ยิ้มดีใจ
ทว่าก้าวขาได้ไม่กี่ก้าวก็ต้องหยุดชะงัก เมื่อได้ยินคำพูดต่อมาจากปากไนท์
"ถ้ามึงจะไปก็ซ่อนให้ดี อย่าให้กูหาเจอ"
"..."
"เพราะถ้ากูเจอ...กูจะล่ามไม่ให้ออกไปไหนเลย"
แม่ง! ขู่เหมือนหมาขนาดนี้ใครมันจะกล้าไปวะ!?
"งั้นมึงก็บอกรักกูสิ! บอกรักกูแล้วกูจะไม่ไป" ผมตะโกนใส่อีกฝ่ายอย่างเหลืออด
ในเมื่อเลิกไม่ได้ ผมก็ต้องได้ยินคำว่ารักจากปากไนท์ ยังไงก็ต้องได้อย่างใดอย่างหนึ่ง ใครมันจะไปยอมขาดทุนซ้ำแล้วซ้ำเล่า!
"กูไม่พูด มึงอยากไปก็ไปสิ แต่จำคำกูไว้ให้ดีก็แล้วกัน"
อีโก้สูงเท่าเปรตหรอ? ไอ้คนเฮงซวยเอ้ย!!
Guest
