บทนำ
ณ โลกที่เต็มไปด้วยคนตาย วิญญาณ ความโศกเศร้าและการจากลา... ชายร่างสูงใหญ่ที่รอยเหี่ยวย่นบนหน้าบ่งบอกอายุได้เป็นอย่างดี แต่ถึงอย่างนั้นร่างกายก็ยังเต็มไปด้วยมัดกล้ามและบาดแผลจากการต่อสู่อย่างนับไม่ถ้วน ใบหน้าถมึงทึงราวกับชั่วชีวิตที่ผ่านมาไม่เคยรู้จักกิริยาอาการที่เรียกว่า ‘ยิ้ม’ กำลังส่งสายตาโกรธเกรี้ยวนั้นไปยังที่ชายรูปงามที่มีเส้นผมสีน้ำตาลอ่อน คิ้วเรียวเข้มได้รูปสมชายชาตรีรวมทั้งดวงตาสีสนิมที่ส่องประกายความแน่วแน่ออกมาอย่างเห็นได้ชัด
“ ท่านทำอะไรลงไปท่านไมนอส!!! ท่านน่าจะรู้ดีว่ากฎที่โลกแห่งนี้เป็นเช่นไร แต่ทำไมยังกล้าฝ่าฝืน!!!!” เฮเดสเจ้าแห่งโลกคนตายตวาดลั่นด้วยบันดาลโทสะอย่างถึงที่สุด แต่ผู้ที่อยู่ใต้อำนาจกลับยังมีแววตาที่ไม่ได้สื่อถึงความกลัวออกมาแม้แต่น้อยหากแต่ยังคงจ้องมองไปยังผู้เป็นใหญ่ที่เปรียบเหมือนพระเจ้าในโลกแห่งนี้อย่างมุ่งมั่นที่สุด
“ ข้าทราบดี”
“แล้วเหตุใดจึงฝ่าฝืน ท่านเป็นถึงผู้พิพากษาเหล่าวิญญาณที่กระทำผิดแต่ตัวท่านกลับทำผิดเสียเอง!!”
“ ข้าไม่คิดว่าการรักใครสักคนเป็นเรื่องผิด”
“ แต่ใครสักคนที่ท่านพูดนั้นเป็นมนุษย์ต่ำต้อย ไม่ควรค่ากับยมทูตอย่างเรา!!”
“ เมื่อหลายร้อยปีก่อนทั้งท่านและข้าต่างเคยเป็นมนุษย์ต่ำต้อย และเคยอาศัยอยู่ ณ โลกแห่งนั้น”
“ ท่าน!!!” เฮเดสถลึงตาเบิกโพลงอย่างเคียดแค้น เพราะไม่อาจปฏิเสธได้ว่าครั้งหนึ่งเขาก็เคยเป็นมนุษย์ที่น่ารังเกียจเช่นกัน
“ ท่านมิอาจรับความจริงได้อย่างนั้นหรือ”
“ หุบปาก!!” คราวนี้เฮเดสไม่พูดเปล่าแต่จ่อไม้เท้าสีดำสนิทไว้กลางศีรษะของคู่สนทนาด้วยท่าทีเกรี้ยวกราด
“ ท่านกำลังดูถูกข้าที่เป็นเจ้าแห่งโลกนี้ และเป็นผู้อยู่เหนือท่าน!!!”
“ ข้ามิเคยอาจเอื้อม หากแต่ต้องการย้ำว่าครั้งหนึ่งทั้งท่านทั้งข้าต่างก็เคยเป็นมนุษย์ เคยเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่ารังเกียจเช่นกันกับมนุษย์ทั้งหมดบนพื้นโลก”
“ พอทีท่านไมนอส! ข้าจะไม่ย้ำเป็นครั้งที่สองว่าท่าน-ทำ-ผิด-กฎ และเป็นกฎที่ร้ายแรงที่สุดในประวัติศาสตร์ของโลกแห่งนี้!!”
“ ข้ายินดีรับผิด แต่จะไม่มีวันยอมให้ท่านกีดกันความรู้สึกของเราทั้งสองคนเป็นอันขาด” ไมนอสจ้องมองชายแก่ตรงหน้าอย่างท้าทาย และส่งยิ้มบางๆให้ด้วยท่าทีที่รู้ชะตากรรม
“ ถ้าเช่นนั้น...”
“...”
“ ท่านก็จงออกไปจากโลกของพวกเราซะ แล้วอย่าได้กลับมาอีกเป็นครั้งที่สอง เพราะหากมีวันนั้น ข้าจะเป็นคนเด็ดหัวท่านด้วยมือของข้าเอง!” เฮเดสกัดฟันพูดก่อนจะสะบัดไม้เท้าไปข้างหน้าอย่างแรง! ลูกพลังสีดำสนิทพุ่งเข้าใส่ร่างของยมทูตหนุ่มในทันใด!! และชั่วพริบตาเขาก็ล้มลงพร้อมกับสติที่ดับสิ้นรวมทั้งพลังที่เคยไหลเวียนอยู่ในร่างกายก็ถูกปิดผนึกอย่างสมบูรณ์แบบ ในพริบตานั้นเองร่างของเขาก็เลือนหายไปอย่างไร้ร่องรอย... ทิ้งไว้เพียงเสียงหายใจฟึดฟัดที่แสดงถึงความโกรธเกรี้ยว