เสียงดังจากเมสเซนเจอร์

เริ่มบันทึก 29 / 3 / 59 เวลา 22.37 AM

..บนถนนที่มีเเต่รถเเล่นผ่านไปมา สายลมที่พัดไอร้อนระอุไปทั่วห้องนอนของชายหนุ่ม โฟกัส ชายหนุ่มผู้ที่ใช้ชีวิตประจำวันอยู่กับโลกออนไลน์ เขาเผ้าอยู่ที่หน้าจอโทรศัพท์ เขาคิดว่าสักวันนึงเขาขะได้เจอกับคู่ชีวิตของเขา จนวันเวลาผ่านไปวันเเล้ววันเล่าโฟกัสเผ้าพร่ำเพ้อในเว็บออนไลน์ ว่าเขาเบื่อกับการใช้ชีวิตอยู่คนเดียว ถอนหายใจเฮือกใหญ่เพราะคิดว่ายังไงเขาก็ไม่มีทางหาคู่ชีวิตได้ดีๆเจอ

..เเต่โชคชะตาก็เข้าข้างชายหนุ่มจนได้ ค่ำคืนที่เเสนจะเงียบงัน ขณะที่โฟกัสกำลังนอนคิดถึงคู่ชีวิตที่เขาคงไม่มีทางหาเจอ อยู่ๆเสียงโปรเเกรมเมสเซนเจอร์ก็ดังขึ้นชายหนุ่มขว้าโทรศัพท์ขึ้นมาดู มีหญิงสาวคนหนึ่งทักเชามา โฟกัสกดเข้าไปอ่านด้วยความสงสัย หญิงสาวบอกว่า

บทสนทนา

สาวในเมสเซนเจอร์ : เราชื่อนัทนะ ? มีอะไรให้เราช่วยรึเปล่า ? เราอาสาเป็นที่ระบายความทุกข์ให้นะ

โฟกัสคิดในใจว่าฟ้าคงส่งเธอให้มาเป็นคู่ฃีวิตของเขา ค่ำคืนที่เคยเงียบเหงากลับกลายเป็นคินที่ทำให้ชายหนุ่มยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว โฟกัสเเละนัทก็เผลอหลับไป

บ่ายวันต่อมา..

ในขณะที่กัสกับนัทกำลังคุยกันสนุกสนาน กัสก็บอกกับนัทไปว่า

โฟกัส : โทรหาเราหน่อยดิ ? (เเล้วก็ทิ้งเบอร์โทรศัพท์ไว้ให้นัท)

เํธอหยิบโทรศัพท์มาเเล้วกดเบอร์ที่โฟกัสได้ทิ้งไว้ให้ นัทกดโทรด้วยใบหน้าอันร่าเริง เเละเเล้วเสียงโทรศัพท์ของชายหนุุ่มก็ดังขึ้น.. โทรศัพท์เครื่องนี้ที่ทุกวันเขาจะจมปลักอยู่กับมันตลอดเวลา จากที่เคยใช้ชีวิตอยู่กับโลกออนไลน์ เเต่ตอนนี้เขาอยู่ในโลกของความเป็นจริง โฟกัสคิดในใจว่าต้องเป็นเบอร์ของหญิงสาวคนนั้นเเน่ๆ เขารีบกดรับสายโทรศัพท์ด้วยใบหน้าอันเเดงกร่ำ พร้อมกับรอยยิ้มที่สดใส

บทสนทนา..

นัท : ฮัลโหลลลลล ? ................

เสียงของเธอทำให้ใบหน้าที่เเดงกร่ำอยู่เเล้วกับเเดงเพิ่มขึ้นอีก ชายหนุ่มใช้น้ำเสียงสบายๆตอบรับไปเพื่อกลบเกลื่อนความอายของเขา

โฟกัส : ครับผม ?

กัสเเละนัทคุยกันอย่างสนุนสนานเฮฮา เสียงหัวเราะดังกึกก้องไปทั่วห้องนอนของทั้งคู่ กัสเเละนัทคุยกันอย่างเพลิดเพลินจนเวลาผ่านไป5โมงเย็น

โฟกัสขอให้นัทมาเจอที่บ้านของเขา ด้วยอาการที่ดีใจหญิงสาวตอบตกลงกับชายหนุ่ม เเละทั้งคู่ก็วางสายไปเวลาผ่านไปถึง 5 โมงครึ่ง เสียงโทรศัพท์ของกัสก็ดังขึ้น เขารีบหยิบโทรศัพท์ของเขาชึ้นมาดู ปรากฏว่าเป็นเบอร์ของนัทกัสรับสายสิ่งที่ปลายสายถามว่าบ้านของกัสอยู่ที่ไหน เขาจึงบอกทางกับหญิงสาว จนในที่สุดนัทก็ได้มาถึงหน้าบ้านของโฟกัส ชายหนุ่มมายืนรอรับหญิงสาวที่หน้าประตูบ้านของเขา ชายหนุ่มเเละหญิงสาวเพิ่งได้เจอกันครั้งเเรก ด้วยอาการเขิลอายชองทั้งคู่ กัสบอกกับนัทว่าให้เขามานั่งข้างในบ้านก่อน หญิงสาวฉีกยิ้มกว้าง พร้อมกับเดินตามชายหนุ่มไป เขานั่งกันอยู่ในบ้านเเค่สองคนทั้งคู่เอาเเต่นั่งอมยิ้ม โฟกัสมองหน้านัท ใบหน้าของเธอ ดวงตาอันกลมโต เเก้มอันปล่องๆของเธอ ทำให้ชายหนุ่มอยากจะขอเธอเป็นเเฟน หญิงสาวก็เช่นกัน เธอแอบมองชายหนุ่ม ใบหน้าอันคมกริบ คิ้วเข้มๆ ตาตี่ๆ ของกัสทำให้ใจของนัทมันสั่นเเละรัว จนถึงเวลาที่หญิงสาวต้องกลับบ้านของเธอเเล้ว ชายหนุ่มเดินมาส่งหญิงสาวที่หน้าประตูบ้านพร้อมกับรอยยิ้มอันอ่อนโยน ทั้งคู่โบกมือลาเเล้วหญิงสาวก็ขี่รถกลับบ้านไป

ชายหนุ่มคิดในใจว่านี่เเหละ ผู้หญิงที่จะมาเป็นคู่ชีวิตของเขา ขายหนุ่มเตรียมตัวที่ขอนัทเป็นเเฟนกัสตั้งหน้าตั้งตารอที่จะให้นัททักมา เวลาผ่านไปครึ่งชีวโมง เสียงโปรเเกรมเมสเซนเจอร์ดังขึ้นอีกครั้ง ชายหนุ่มเห็นข้อความที่นัทส่งมาทำให้เขาเขิลจนเเก้มเเดง หญิงสาวบอกกับชายหนุ่มว่าเธอเขิลมาก จนไม่กล้าทำอะไรเลย นัทชื่นชมกัส ทั้งคู่พลัดกันชม จนเวลาผ่านไปถึงตอน 3 ทุ่ม กัสพร้อมที่จะบอกความในใจกับนัทเเล้ว ชายหนุ่มพิมพ์ไปหาหญิงสาวว่า

โฟกัส : เป็นเเฟนกับกัสนะ ?

นัท ที่ตกหลุมรักตั้งเเต่เเรกเจอ เธอตอบรับรักที่ชายหนุ่มส่งมาอย่างรวดเร็วโดยไม่ลังเลใจเเละเเล้วหญิงสาวกับชายหนุ่มก็ได้ตกลงเป็นเเฟนกัน

โฟกัสรู้สึกอยากขอบคุณ ฟ่าที่ส่งเธอลงมาให้มาใช้ชีวิตคู่ร่วมกับเขา ทั้งคู่มีใจรักที่บริสุทธ์ให้กัน นัทกับกัสสัญญากันว่า " ไม่ว่าจะทุกข์หรือจะสุขเเค่ไหนทั้งสองคนก็จะไม่มีวันปล่อยมือ ถึงเเม้จะสิ้นลมหายใจก็จะอยู่ด้วยกัน อยู่ดูเเลกัน ทุกภพทุกชาติไป

(ตั้งเเต่วันเเรกจนถึงวันนี้08/04/59  จนทุกวันนี้เราก็ยังรักกันเเละยังให้คำสัญญาที่เรามีให้กันตลอดมา )