สะใภ้ไม้กันหมา

สะใภ้ไม้กันหมา

เตะฝุ่นหางาน จนมาได้อาชีพรับจ้างเป็นเพื่อนเที่ยว จนตอนนี้อัพเดตรับจ้างเป็นสะใภ้ไม้กันหมา คอยกันท่าคนที่แม่ผัวไม่ปลื้ม

เหตุเพราะไม่ยอมตกลงปลงใจกับเจ้าสาวคลุมถุงชน ทำให้ 'เบสท์' 'นฤเบศร์ พิตติพรรธน์' จ้างคนมาลักพาตัวเจ้าสาวไปซ่อนในวันแต่งงานฉีกหน้าผู้เป็นมารดาที่ไม่ยอมรับแฟนสาวแสนสวยของเขาเป็นสะใภ้ แต่กลับถูกตลบหลังด้วยเจ้าสาวสายฟ้าแลบชนิดช็อกตาตั้งกันทั้งงาน ไม่เว้นแม้แต่ตัวเจ้าบ่าวเอง

กับเจ้าสาวใส่สูท...

เหอ ๆ

Teaser

ความป่วนตะลึงตึงตึ๊ง

         “ไอ้เตี้ยหน้าแป้นนี่ใคร”

เสียงเข้มกดต่ำอย่างระงับอารมณ์เอ่ยถาม 'นฤเบศร์ พิตติพรรธน์' ตาเหลือก ความโกรธแล่นพล่านจนตัวสั่นดิก ไม่คิดว่าแผนการลักพาตัวเจ้าสาวเพื่อล่มงานแต่งของเขา จะถูกผู้เป็นมารดาตลบหลังได้อย่างแสบสัน

“เจ้าสาวของเบสท์ไงคะ” คุณหญิงแม่ตอบฉาดฉานแบบไม่สะทกสะท้านไม่กลัวชื่อเสียงหน้าตาของวงศ์ตระกูลที่สั่งสมมานานว่าจะพังครืนชั่วพริบตา

“ผมไม่เคยรู้จักมัน” นฤเบศร์ตาวาวระงับอารมณ์ไม่ให้แล่นเข้าไปตะบันหน้าไอ้ตัวดีที่ยืนหน้าแป้นแล้นอยู่ไม่ห่างจากมารดาของเขา ฝ่ายสะใภ้สายฟ้าแลบ 'เกรท' 'กลวัชร ธีรศานติ์' มีหรือจะยอมฟังอยู่เงียบ ๆ ด้วยความหมั่นไส้จึงเข้าไปช่วยกวนตะกอนให้ยิ่งขุ่น

“ทำไมเบสท์พูดกับเคที่อย่างนี้ล่ะคะ เรื่องของเราคืนนั้นเบสท์ลืมมันไปหมดแล้วเหรอ ฮึก ใช่สิ เคที่ไม่มีมดลูก เบสท์จะปลุกจะปล้ำเคที่ยังไงก็ได้เพราะยังไงเคที่ก็ไม่ท้อง ฮือ คุณแม่ขา ขอความเป็นธรรมให้เคที่ด้วยนะคะ เบสท์รังแกเคที่”

“ไอ้ตุ๊ดควาย มึงหยุดพล่ามเลยนะ” นฤเบศร์ตวาดแหว

“คำก็ตุ๊ด สองคำก็ตุ๊ด ฮือ เคที่จะแจ้งความว่าเบสท์ปล้ำเคที่”

“เออ มึงรีบเลยนะ กูอยากจะรู้เหมือนกันว่าตูดดำ ๆ ของมึงใครจะกล้าเสียบ” นฤเบศร์ทำหน้าขนลุกขนพอง

“นั่นไง เบสท์จำได้ด้วยว่าตูดเคที่ดำ แล้วแบบนี้จะปฏิเสธได้ยังไง คุณแม่ต้องให้ความเป็นธรรมกับเคที่นะคะ”

" ไอ้!"

โกลาหลอลหม่านกันถ้วนหน้าเมื่อเจ้าสาวหายตัวไปตอนจะเข้าพิธีแต่งงานอยู่รอมร่อโดยฝีมือเจ้าบ่าว อีกทั้งคนเสนอตัวให้ก็ไม่ถูกจริตคุณแม่สามีเท่าไหร่ ปฏิบัติการหา “ไม้กันหมา” แก้หน้าตลบหลังลูกชายตัวดีจึงเริ่มขึ้น เมื่อผมถูกลากให้เข้าพิธีแต่งงานแก้หน้าไปพลาง ๆ ก่อน

“โหย ได้ไงอ่ะ งานนี้สาว ๆ เข้าใจผิดหมด คิดว่าผมเป็นเกย์ แล้วผมจะหาแฟนได้เหรอ” ผมค้านหัวชนฝา ยืนกรานกระต่ายขาเดียวเหยง ๆ ไม่ยอมท่าเดียว

“หนึ่งล้านบาท” ง่าย ๆ สั้น ๆ สยบทุกการปฏิเสธ ผมได้ยินถึงกับหูผึ่ง หนึ่งล้านเชียวนะเฟ้ย หาเมียเรื่องขี้ปะติ๋ว

“ละแล้วระยะเวลาล่ะ”

“สามเดือน นายต้องจัดการทำให้แม่ปลิงดูดเลือดนั่นกระเด็นออกไปจากชีวิตลูกชายของฉันให้ได้ แล้วก็คอยเป็นพ่อสื่อให้ตาเบสท์กับหนูตาฬรักกัน ถ้าทำผลงานออกมาได้ดี ฉันจะมีรางวัลพิเศษให้” สามเดือนหนึ่งล้าน ค่าเป็นพ่อสื่อคิดต่างหาก อู้ย แม่เจ้า

ยอมสิครับจะรออะไร

“แล้วลูกชายคุณจะยอมเหรอครับ”

“ไม่ยอมก็ต้องยอม แค่นี้ก็แทบเอาหน้าแทรกแผ่นดินหนี มีอย่างที่ไหน แหกหน้าแม่ด้วยการลักพาตัวเจ้าสาวไปซ่อน คิดเหรอว่าวิธีนี้จะทำให้ฉันยอมรับแม่ดาราหน้าเงินคนนั้นได้ รู้จักแม่คนนี้น้อยไปซะแล้ว งานนี้เกลือจิ้มเกลือเท่านั้น”

“โอเค สามเดือนที่ผมจะย้ายเข้ามาอยู่ในฐานะสะใภ้ไม้กันหมาให้”

“เฮ้ย จะทำไรวะ”

“สคริปต์โง่ ๆ ตอนนางเอกจะเสียตัวนี่เลิกเถอะ แม่กูแต่งมึงให้มาเป็นเมียกู มึงก็ต้องทำหน้าที่เมียให้สมบูรณ์หน่อยสิวะ ไหนตอนนั้นอยากถวายตัวให้กูหนักหนา ตอนนี้กูอยากเอามึงแล้ว มึงก็มาสนองกูซะดี ๆ ไอ้เตี้ยหน้าเงิน” นฤเบศร์ยิ้มร้าย คิดจะใช้แผนการมาหลอกล่อคนอย่างเขาหรือ คิดง่ายไปหน่อยแล้ว เขานี่แหละ จะตลบหลังไอ้เตี้ยตูดลิงนี่ให้กระเจิงเก็บเสื้อผ้าหนีกลับบ้านแทบไม่ทัน

“หน้าเงินที่ไหน เนียนนุ่มใสกิ๊งขนาดนี้ ไม่เชื่อลองหอมดูสิ” ว่าพลางเอียงแก้มให้อย่างน่าถีบ

“ไอ้!”

“มามะ มาปล้ำผมเถอะ อยากเสียตัวให้คุณจะแย่”

นิยายวาย(ป่วง) ไร้สาระยันคนแต่ง

แปะ ! ยังไม่ลง

29/03/59