บทนำ
ร่างสูงของนักศึกษาปีที่สามกำลังเดินทอดน่องอยู่ภายในตรอกร้านค้าเหมือนเช่นทุกๆวัน ใบหน้าหล่อติดยิ้มละไมให้ใครๆต่างพากันเหลียวมองอย่างไม่วางตา' ปาร์ค ชานยอล 'คือชื่อของเขา ชายหนุ่มวัยยี่สิบเอ็ดปีของคณะบริหารชานยอลเดินไปยังร้านขายของเจ้าประจำที่มักจะมาซื้อของอยู่บ่อยครั้งรวมทั้งเซนไว้ก็มีบ้าง
"มาซื้อไร"
เสียงหวานติขุ่นมัวเอ่ยถามขึ้นทำให้ลูกค้าเจ้าประจำยิ้มแหยๆให้อีกฝ่ายมือหนายื่นกระดาษโน๊ตแผ่นบางให้ลูกเจ้าของร้านเหมือนเช่นทุกครั้ง'บยอนแบคฮยอน'รับมาก่อนเดินไปหยิบข้าวของที่ิอยู่ในลิสต์ให้อีกฝ่ายโดยไม่ลืมบ่นเช่นทุกครั้ง
"ซื้อแต่มาม่า ไม่เบื่อหรอ"
"ไม่เบื่อ..ก็ไม่มีไรกินนี่ หรือน้องแบคคนสวยจะมาทำให้ก็ไม่ว่่าหรอกนะ"
ชานยอลเอ่ยเสียงหวานก่อนที่ลูกเจ้าของร้านคนงามจะเดินปึงปังพร้อมตีหน้ายักษ์ใส่ไม่พอใจ มือกลมๆหยิกเข้าที่แขนชายหนุ่มอย่างแรงจนชานยอลต้องพูดขอโทษออกมาโทษฐานที่แกล้งเจ้าตัว
"ตีนเถอะ ใครจะไปทำให้พี่ก็ลองหาผัวดูดิเผื่อมันจะเลี้ยงพี่ได้"
"กวน อย่่างพี่ต้องหาเมียเว๊ย!"
"หรา งั้นก็รีบหาไวๆแล้วกันฉันเบื่อหน้าเอ๋อๆของพี่"
"เออๆ ไปละนี่เงิน"
"อืม"
ชายหนุ่มเดินถือถุงมาม่าหลายสิบซองกลับคอนโดราคาไม่แพง. เขาไม่ใช่พระเอกที่หล่อ รวย มีรถหรูขับ เขาก็แค่ผู้ชายคนนึงที่ไม่รวย หล่อและมีฟีโน่สีชมพูน่ารักที่ตอนนี้จอดนิ่งไม่มีเงินเติมน้ำมันเท่านั้นเอง..
Talk. อ่านและเม้นคือกำลังใจของคนแต่งครับ
#อัพทุกพุธ
Guest
