ใคร่กระหายรัก

ใคร่กระหายรัก....

“เนฟรับโทรศัพท์หน่อย มันดังมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว” เตียงยุบตามน้ำหนักของคนตัวสูง มือหนาตบที่แก้มนวลเบาๆ เพื่อเรียกสติคนที่ตื่นสายตะวันส่องก้น หญิงสาวแบมือออกไป

“เอามา”

เขาถอนหายใจยื่นโทรศัพท์ให้เนฟธิส แล้วจึงถือโอกาสนั่งมองเรือนร่างเปลือยเปล่าที่กำลังลุกขึ้นมารับโทรศัพท์ด้วยสภาพง่วงงุนเป็นอาหารตา มือหนามือเริ่มขยับไปไล้ข้อเท้าเล็กที่มีรอยสักที่เขามอบให้เธอ เลียริมฝีปากก่อนจะจุมพิตข้อเท้านั้น หญิงสาวสะดุ้งมือจิกผมของเขารุนแรง ตากลมดุมองหน้าคมคายนิ่ง หน้าเล็กยื่นออกไปใกล้เขาก่อนจะกัดที่คอนั้นทีหนึ่งเหมือนยังเอาคืนไม่หมด

เขายิ้มมือตบที่หลังเล็กเหมือนยอมแพ้ขอให้เธอปล่อย ตอนนี้ตัวของเขามีแต่รอยฟันไม่ต่างจากตัวของเธอแล้ว ช่างเป็นภาพลักษณ์ที่โรคจิตเสียจริง มือลูบรอยกัดที่ลำคอ ยังมีความรู้สึกเจ็บระคายเล็กน้อย ส่วนคนที่กัดลูเซียสขยับลุกขึ้นยืน มือคว้าเสื้อคลุมแต่ก่อนจะได้จากไปไหนก็ผลักจนเขาล้ม ปลายเท้าเหยียบบนโคนขาแข็งแรงจนเขาหรี่ตาลง

“อย่าให้จับได้ว่าคุณไปทำเรื่องอย่างว่ากับผู้หญิงคนอื่น”

โห... ผู้หญิงคนนี้แสดงออกตรงเหมือนไม้บรรทัดไม่มีผิด พุ่งตรงเข้าใส่ราวกับลูกกระสุนปืน

“แล้วคุณจะทำยังไงถ้าผมทำจริงๆ” ปลายเท้าเลื่อนลงต่ำ มันเกือบจะถึงจุดสำคัญของเขาแล้วถ้าเขาไม่คว้าข้อเท้าแข็งแรงน่ารักนั้นไว้... อันตราย

“จะทำให้ร้องจนเสียงหลงไปเลย” มือประคองข้อเท้านั้นมาจูบนุ่มนวล เหลือบตามองสูงเพื่อสบตากลมของเนฟธิส

"อันนั้นผมขอเถอะ อยากได้จนตัวสั่น"

*************************************************************************************

โอ้ไม่ได้ลงนิยายผ่านเวปนานมาก อาจจะเป็นปีแล้วก็ได้ หรืออาจจะนานมากกว่านั้นอีก

เอาเป็นว่าฝากเนื้อฝากตัวอีกรอบแล้วกันคะ

ติยะหรือติยากรขอนำเสนอเรื่องราวความรัก ที่โรคจิตหน่อยๆ หลอนนิดๆ และหื่นจนเลือดพุ่ง ไว้ในอ้อมอกคนอ่าน

ปกติติยะเขียนนิยายลงขายอีบุคทุกเดือนคะ เข้าไปเชยชมได้โดยไม่เสียตังจนกว่าจะตัดสินใจโหลด

ส่วนนี่เฟชติยะคะ กับเมลคะ มีอะไรถามได้ตลอด

https://www.facebook.com/Tiyagon.tiya

[email protected]

เหนือสิ่งอื่นใดฝากนิยายไว้ด้วยนะคะ

ปล. นิยายเรื่องนี้จะวางจำหน่ายที่อีบุคเช่นกันแต่จะมีการทำเล่มใครสนใจทักได้ตลอดคะ