ลิขิตรักนายมาเฟีย

สวัสดีคะขอฝากผลงานเรื่อง ลิขิตรักนายมาเฟีย ด้วยนะคะ สามารถติชมและแนะนำได้คะ หากมีอะไรผิดพลาดหรือเรื่องไม่สนุกบอกไรท์ได้เลยคะเพิ่งเขียนเป็นเรื่องแรกฝากด้วยนะคะ ^__^

เมื่อโลกมันกล๊มมกลมทำให้มาเฟียหนุ่มอย่าง ลาสเวล ได้เจอกับผู้หญิงคนนี้โดยบังเอิญอีกครั้งผู้หญิงที่หักหน้าเขาต่อกลางสาธารณะชน ลาสเวลจะทำอย่างไรกับเอิงเอยกันเมื่อได้เจอกันคราวนี้.....

ริชโตร์ล่า ลาสเวล

อายุ 33 ปี เจ้าของคาสิโน&โฮเทลสุดหรูระดับพรีเมี่ยม

ณัฐริกา พงษ์ไพศาล (เอิงเอย)

อายุ 24 ปี สาวน้อยผู้โชคร้ายแม้จะตัวคนเดียวตั้งแต่เข้ามหาลัย

แต่ไม่ได้เป็นปัญหาอะไรเพราะทางบ้านค่อนข้างมีเงินจึงทำให้การเรียนไม่มีปัญหาจนจบ

ชาวน์ โซฟีน่า เจริญธรรม (โซน่า)

อายุ 24 ปีเพื่อนสนิทลูกครึ่งเมกาคนเดียวของเอิงเอยตัวติดกันเป็นปาท่องโก๋

นิเฟอร์เลต อีธาน

อายุ 32 ปี คนสนิทและเป็นบอดี้การ์ดมือขวาฝีมือดีไม่เป็นรองใคร

คานีโล่ โนเลส

อายุ 32 ปี คนสนิทอีกคนและเป็นบอดี้การ์ดมือซ้าย ฝีมือก็ไม่เป็นรองอีธานแน่นอน

คำโปรย

ตุ้บ อุ้ย!... ขอโทษคะ คะ คุณ!! O.o เอิงเอยกล่าวขอโทษแล้วก็เงยหน้าขึ้นมาก็ต้องตกใจ

"ไง...สาวน้อยยยจำคนหล่ออย่างฉันได้ด้วยหร้ออ" :) ลาสเวลไม่อยากจะเชื่อว่าจะต้องเจอสาวน้อยคนนี้อีกครั้งแต่ก็ดีฉันจะได้ชำระความลาสเวลคิดในใจ

"คนโรคจิตอย่างคุณฉันจำได้อยู่แล้วละ" เอิงเอิยพูดขึ้นอย่างหมั่นไส้คนหลงตัวเอง แต่...ก็หล่อจริงนะ -///-

"หึ ก็ดีแล้ว" ลาสเวลพูดเสร็จก็กระชากแขนร่างบางให้เดินตามเขาไป

"นี้คุณจะพาฉันไปไหนอะคุณ!!! " ร่างบางแหวขึ้นอย่างอดไม่ได้ที่อยู่ๆเขาก็กระชากแขนเธอไปเอิงเอยพยายามต้านแรงดึงแต่ไม่เป็นผลในเมื่อเขาตัวใหญ่กว่าและมีแรงมากกว่า

"เดินตามมาเงียบๆเหอะน่า" ร่าสูงพูดเสียงเข้มแต่ไม่ได้ทำให้คนตัวเล็กกลัวแต่อย่างใด มือหนาเอื้อมไปกดปิดลิฟท์ก่อนจะกดไปยังชั้นบนสุด

"นี้คุณปล่อยนะ ฉันไม่ไปกับคนโรคจิตอย่างคุณหรอก ปล่อยย!!" เอิงเอยพยายามดิ้นเพื่อให้หลุดจากมือของชายหนุ่ม

"เงียบ!!" ชายหนุ่มพูดเสียงดังขึ้น

ติ๋ง!! ประตูลลิฟท์เปิดออกเมื่อถึงที่หมาย ร่างเล็กมองอย่างหวาดๆในสมองน้อยๆกำลังคิดวางแผนเพื่อให้รอดจากสถานการณ์ตรงหน้าแล้วกลับลงไปข้างล่าง

"สรุปคุณจะไม่ปล่อยฉันจริงๆใช่ไหม'' ร่างเล็กเอ่ย คำถามนี้ทำให้ชายหนุ่มที่กำลังจะเปิดประตูห้องหยุดกึกก่อนจะแสยะยิ้มและเอ่ยถามอย่างดูถูก

"ไม่!! ทำไมเธอจะมีปัญญาทำอะไรฉันได้ห้ะ " ร่างสูงยิ้มเยาะมองอย่างดูถูกคนที่ตัวเล็กกว่าเขามาก แต่!! เขาคงลืมไปสิ่นะว่าเอิงเอยแสบแค่ไหนตั้งแต่เจอกันครั้งแรกแล้ว

"หึ ได้! งับบ~" เอิงเอยก้มลงไปกับที่ข้อมือลาสเวลอย่าง

"โอ๊ยย!! ยัยหมาบ้า โอ๊ยยยยย!!!! " ลาสเวลร้องเสียงหลงเมื่อถูกคนตัวเล็กกว่ากัด..ยัง ยังไม่พอยังแถมกระทืบอย่างแรงมาที่เท้าอีกต่างหากการกระทำของเอิงเอยทำให้ร่างสูงเผลอดปล่อยมือออก

"สมน้ำหน้า" เอิงเอยพูดก่อนจะรีบวิ่งไปที่ลิฟท์อย่างไว...แต่ก็ยังช้ากว่าร่างสูง ลาสเวลคว้ามือได้ก็อุ้มคนตัวเล็กทันที

หมับ "กรี๊ดดดดด~ ปล่อย กรี๊ดดดด~" เอิงเอยกรี๊ดใส่หูของร่างสูง

"ถ้ายังไม่หยุด!ฉันจะจูบเธอตรงนี้แน่!!" ลาสเวลขู่พลางสั่งให้ อีธาน กับ โนเลส เฝ้าหน้าประตูไว้อย่างเคย

ปัง!! ติ๊ด! ลาสเวลเดินไปที่ห้อง เอิงเอยทำหน้าหวาดๆพลางเริ่มกรี๊ดใส่หูลาสเวลอีกรอบ

"กรี๊ดดดดด~ ปล่อยฉัน กรี๊ดดดด~บอกให้ปล่อย!!"

ตุบ!! ถึงแม้ที่นอนจะนิ่มขนาดไหนเอิงเอยก็จุกจนพูดไม่ออกอยู่ดี

"ไอ้บ้าโยนมาได้ไงย้ะ!! " เอิงเอยแหวขึ้นมองค้อนคนที่ยืนอยู่ตรงปลายเตียง

"เอ้าก็บอกให้ปล่อยไม่ใช่หร้อปล่อยแล้วไง" ลาสเวลตอบหน้าตายจนเอิงเอยหมั่นไส้อยากจะหรี๊ดใส่หูเหมือนลาสเวลจะรู้ทันเลยก้มลงไปจูบเพื่อปิดปากน่ารำคาญนั้นเสีย

"กรี๊ อุ๊บอื้ม!! " เอิงเอยยิ่งโมโหปนอายเมื่อโดนจูบแรกก่อนจะใช้มือทุบ ตี ข่วน แต่ก็เหมือนลาสเวลจะไม่สะทกสะท้าน