PSYCH
CUT 1 EP.5
“อ๊ะ…คุณชานยอลครับ!” ร่างสูงใช้เเขนทั้งสองข้างขังเเบคฮยอนเอาไว้พร้อมกับประชิดตัวเข้าใกล้จนแผ่นหลังของร่างบางแนบชิดกับเเผงอกหนา
ร่างสูงพยายามไล่หอมซอกคอขาวเเละกดจูบบริเวณต้นคอไปทั่ว…เมื่อใช้ร่างกายเบียดทับให้อีกฝ่ายหนีไปไหนไม่รอด สองมือก็เริ่มซุกไซร้เข้าใต้เสื้อบางอย่างชำนาญ…
“จะ…จะทำอะไรอ่ะครับ!”
“อยู่นิ่งๆน่าา…อืมมม” ชานยอลพูดด้วยน้ำเสียงกระเซ่า…ปลุกเร้าอารมณ์ร่วมของร่างบางให้ออกมา
แบคฮยอนพยายามหยุดการกระทำที่ทำให้เขาหัวใจเต้นเร็วรัวไม่เป็นจังหวะ…ทั้งกลัว ทั้งเหนื่อย ทั้งตื่นเต้น หลายๆความรู้สึกมันถาโถมจู่โจมอย่างกะทันหัน…
“ยะ…อย่านะครับ…” กระดุมเสื้อของร่างบางถูกมือหนาปลดมันออกอย่างง่ายดาย…เผยให้เห็นผิวกระจ่างใสที่ไม่มีเเม้แต่รอยใดๆ ยิ่งเร้าอารมณ์ของชานยอลมากขึ้นหลายเท่า!
“หน้าที่ของคุณคือชงกาแฟนะครับ…ทำต่อไปสิ…” ระหว่างที่สั่ง…ร่างสูงยังคงเร้าอารมณ์ไปเรื่อยๆ ปากหนาจูบเม้มไปทั่วเเผ่นหลังขาวจนเกิดรอยเเดง…ร่างบางสั่นสะท้านด้วยความกลัวที่กำลังก่อเกิดขึ้น…เขารู้ชะตากรรมของตัวเองเเล้วว่าจะเป็นยังไงต่อไป…
“อะ…อื้อออ” เเบคฮยอนหลุดเสียงครางเบาๆในลำคอออกมาเพราะร่างกายถูกแรงลมอ่อนๆที่ชานยอลเป็นคนเป่ารดไปทั่วบริเวณคอเเละแผ่นหลังจนขนลุกซู่ไปทั่วเรือนร่าง… “ยะ…หยุดนะครับ…คุณชานยอล…”
“เรียกผมว่าชานยอล…”
“มะ…ไม่!...อ๊ะ!...” เเบคฮยอนแย้งขัดขืนไม่ทำตามที่ร่างสูงบอก…คนที่โดนขัดใจบีบเค้นยอดอกที่มือหนากำลังไซร้สำรวจร่างกายอยู่…
“เรียกสิครับ…”
“ชะ…ชานยอล…อื้อออ” ร่างบางจำใจยอมเรียกชื่อของร่างสูงออกไปโดยไม่มีคำว่า ‘คุณ’ ซึ่งมันทำให้คนฟังพอใจเอามากๆ…
“ปละ…ปล่อยผม…”
“ปล่อยเเน่ครับ…หลังจากที่ผมพอใจเเล้ว…”
“อื้ออ…”
“ผมสั่ง…ให้คุณทำหน้าที่ของคุณไป…อื้มมม” ร่างสูงลั่นวาจาสั่งให้ร่างบางทำตามที่พูด…เเบคฮยอนได้เเต่เอื้อมมือไปหยิบเเก้วกาแฟและจานรองอย่างช้าๆแล้ววางมันลงบนโต๊ะอย่างเร็วเพราะเเรงมันเริ่มอ่อนลงไปเรื่อยๆ
อารมณ์ที่รุนเเรงขึ้นเรื่อยๆของชานยอลยิ่งถูกกระตุ้นจากร่างเล็กอย่างเเบคฮยอนจนเขาเริ่มจะทนรอต่อไปไม่ไหวเเล้ว…และได้มาเห็นช่วงบนที่ยังถูกถอดออกไม่หมดยิ่งดูเซ็กซี่เข้าไปอีก…
มือหนาปลดกางเกงของเเบคฮยอนออกอย่างช้าๆ โดยที่ริมฝีปากยังไม่เลิกยุ่งกับแผ่นหลังบาง…เเบคฮยอนตกใจสุดขีดเมื่อเห็นว่ามันกำลังอันตรายต่อหัวใจของเขาเกินไป…มือข้างที่ว่างคว้าหมับกับมือหนาที่กำลังทำหน้าที่ปลดกางเกงอยู่....
“ชะ…ชานยอล…มะ…ไม่เอานะครับ…” ดวงตาของเเบคฮยอนเริ่มเอ่อล้นไปด้วยม่านน้ำใสๆที่กำลังก่อตัวขึ้นจากความกลัว….โดยที่อีกฝ่ายที่อยู่ด้านหลังไม่มีทางรู้…
“แต่ผมจะเอา…”
“อะ…อื้อออ…ยะ…อย่านะครับ…”
“อยากโดนลงโทษหรอ…ขัดคำสั่งผมหลายครั้งเเล้วนะ” ชานยอลกดเสียงต่ำยิ่งดูว่าเขาจะเอาจริงและน่ากลัวเข้าไปอีก…แบคฮยอนเริ่มตัวสั่นเเรงกว่าเดิมเพราะเขานั้นไม่เคยเเม้เเต่ครั้งเดียว…แบบนี้เขามีทางเลือกด้วยหรอ…นอกจากทำตามที่ร่างสูงสั่งเท่านั้น…ความอิสระมันได้หมดไปแล้วหลังจากที่เขาตกลงทำตามกฏของชานยอลในวันนั้น….ไม่มีเเม้กระทั่งศักดิ์ศรีของตัวเอง!
หัวใจมันปวดร้าว…ที่ต้องมาเจอสถานการณ์ขืนใจอะไรแบบนี้…ร่างกายที่กำลังจะหายจากพิษไข้กลับรุมเข้ามาอีกครั้ง สองมือได้เเต่พยายามทำหน้าที่ชงกาแฟต่อไปโดยไม่สนใจอีกฝ่ายที่กำลังจะกลืนกินเขาทั้งตัว…
กางเกงของร่างเล็กถูกปลดออกลงไปกองอยู่กับพื้น….พร้อมกับหัวใจที่หล่นวูบตามลงไปด้วย เขาต้องมาทนกับความรู้สึกที่ไม่มีทางเลือกและต้องถูกฝืนใจเเบบจนหนทางอย่างไร้ศักดิ์ศรีเเบบนี้น่ะหรอ….
น้ำตาที่กลั้นเอาไว้รินไหลหยดลงบนโต๊ะด้านหน้าที่ตัวเองได้เเต่ยึดเกาะ…เรี่ยวเเรงที่ขามันแทบไม่มีเหลืออยู่เเล้ว มันชาไปหมดจนขยับไปไหนไม่ได้เนื่องจากแรงทับของร่างหนาที่ประทับไว้อยู่
“ช่วยผมหน่อยนะ….”
“ฮรึก….” เสียงสะอื้นของเเบคฮยอนเล็ดลอดออกมาแทน…จิตใจของคนที่รู้ถึงชะตาที่เเสนโหดร้ายนี้มันทรมานเหลือเกิน…
ชานยอลรูดกางเกงในของร่างบางออกอย่างช้าๆ…สองมือรีบปลดกางเกงของตัวเองออก พร้อมกับหยิบสิ่งที่ต้องใช้ออกมา ซึ่งมันกำลังตึงพร้อมใช้งานพอดี…ชานยอลจับก้นกลมๆให้ถ่างออกพอประมาณ ร่างเล็กกำมือเเน่น…เมื่อมีสิ่งเเปลกปลอมเข้ามาทางช่องทางด้านหลังโดยที่ไม่ได้มีการทำให้คุ้นชินซะก่อน….
“อ๊าาาาาาา….ฮรึก…” แบคฮยอนร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด…ไม่เคยคิดว่ามันจะเจ็บขนาดนี้…เเละรู้สึกเกลียดคนที่กำลังทำร้ายเขาอยู่ตอนนี้….
ความเจ็บวิ่งแปล็บเข้ามาในหัวใจ…ร่างสูงไม่หยุดแค่นี้ ยังคงพยายามดันให้สิ่งนั้นมันลึกเข้าไปอีกเรื่อยๆจนสุดลำ…มันไม่ใช่เล่นๆเลยที่กว่าจะสุดก็ใช้เวลานานพอสมควร…และยิ่งนาน…ร่างบางก็ยิ่งเจ็บ...
“อื้มมมห์…อ่าาาห์” เเรงตอดรัดที่เพิ่มความเสียวซี๊ดให้กับร่างสูงอย่างอดไม่ได้…บ่งบอกถึงครั้งเเรกของเเบคฮยอนทำให้ชานยอลรู้ทันทีว่าความบริสุทธิ์แรกของเเบคฮยอนนั้นได้เสียให้กับเขาไปแล้ว…
ร่างสูงเริ่มจังหวะยกสะโพกขึ้นลงตามความกระหายในกามที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ช่องทางสีสดตอดรัดแก่นกายของชานยอลจนเเน่นไปหมด และยิ่งมันเป็นท่าที่กำลังยืนอยู่ด้วยกันทั้งคู่ ทำให้เเรงรัดมันมากขึ้นไปอีก....ชานยอลร้องครางลั่นเพราะความเสียวที่ได้จากเเบคฮยอน…ร่างเล็กได้เเต่จิกฝ่ามือจนเลือดออกซิบๆ มันเจ็บทั้งร่างกายเเละจิตใจแถมยังเสียศักดิ์ศรีถูกป่นปี้ไปเพราะเขา!
“อืมม…นายชอบตรงไหนหรอ…”
“ฮรึก…ฮืออ…ผมเจ็บ…”
“ฉันจะทำให้จากเจ็บกลายเป็นเสียวเอง…” ชานยอลกำลังหาจุดจีสปอตที่ทำให้ร่างบางเสียวจนเเทบจะยืนไม่ไหว…โดยการกระเเทกไปจนทั่วช่องทางนั้น ซึ่งร่างบางยังคงเงียบ…มีเพียงเสียงสะอื้นที่น่าสงสารของเเบคฮยอน…
ไม่จำเป็นต้องทำให้ผมเสียวเลย…แค่ทำให้มันเสร็จๆไป ยิ่งเสร็จเร็วเท่าไหร่! ยิ่งดี! ผมเกลียดเวลานี้ที่สุด!!! ผมเกลียดคุณด้วย! ชานยอล!!!
“อ๊าาา…” ผมร้องครางลั่นเหมือนว่าจะโดนจุดเสียวเข้าเเล้ว…มันก็แค่การหลอก…
“ตรงนี้หรอ…..อื้ม” ชานยอลกระเเทกสวนเข้ามาให้โดนจุดนั้นย้ำๆ….หัวใจของผมตอนนี้มันถูกย่ำยีด้วยแรงกระเเทกของชานยอลไปแล้ว ผมเจ็บ…เจ็บจนอยากจะล้มลงไปทั้งเเบบนี้…
“อ๊าาาาาา…อ๊ะ” ผมรีบปิดปากแน่น…เมื่อชานยอลกระเเทกโดนจุดที่ทำผมเสียวจนเเทบจะยืนไม่ไหว…ร่างกายมันกระตุกวูบไปทั่วร่าง สองเเขนยันประคองตัวเองไว้ให้พอยืนได้ด้วยความยากลำบาก…
“โกหก…ฉันจะลงโทษนาย”
“ยะ…อย่านะครับ…อย่า…กระเเทกตรงนั้น…อ๊าาาา….อ๊ะ….อ๊ะ…อืออ” ผมร้องออกไปด้วยความที่เสียวซ่านที่วิ่งทั่วทั้งตัวจนเเทบไม่เป็นภาษา…ขาผมมันหมดเรี่ยวเเรงที่จะยืนต่อ ชานยอลจึงใช้เเขนทั้งสองข้างกอดรัดผมไว้…โดยที่ข้างล่างยังคงกระเเทกสวนเข้าจุดนั้นซ้ำๆและรุนเเรงขึ้นเรื่อยๆ…
น้ำใสๆที่รินไหลมันเเห้งเหือดไปหมดแล้ว…ผมเหนื่อย…ร่างกายก็เหนื่อย…จิตใจผมยิ่งเหนื่อย…
“อ๊ะ…อ๊ะ…พะ…พอเถอะนะครับ…สะ…เสียว…อื้ออ…อ๊าาา”
“อย่ารีบสิ…อ่าาาาห์…ดีมากแบคฮยอน…อืมมม”
“ผะ…ผม…เจ็บ…อ๊ะ…”
“อย่าเกรง….นะครับ…”
“ฮรึก…ไม่เอาแล้ว…อ๊ะ…เอามันออกไป!....ฮือออ” ผมทนไมไหวเเล้ว…ผมเจ็บเหมือนมีมีดมากรีดไว้ทั่วทั้งตัว…เจ็บเหลือเกิน…ทั้งเจ็บ ทั้งเสียว ทั้งกลัว…
“อื้มมม เเน่น…อีกนิดเดียว…ทนหน่อยนะครับเเบคฮยอน…อืมมม…”
“อ๊ะ…อ๊ะๆๆ…อื้อออ….อึก…” ร่างสูงเร่งจังหวะให้มันเร็วขึ้น…ยิ่งเพิ่มความเสียวซ่านและเเสบทางช่องทางด้านหลังให้กับร่างบางอย่างอดไม่ได้…เสียงครางร้องของเขาทั้งคู่คลออยู่ด้วยกันตลอดไม่มีขาดสาย….
“อื้อ….อ่าาาาาาห์” น้ำสีขุ่นขาวฉีดพุ่งเข้าสู่ทางด้านหลังจนเต็มแล้วล้นออกมา เลอะเรียวขาสวยของร่างบาง…ชานยอลก้มจูบปลอบไปที่ต้นคอขาวที่กำลังสั่นจนเเทบจะยืนไม่ไหว…
ร่างสูงถอนมันออกไปก่อนจะใส่เสื้อผ้าให้ร่างบางที่ยืนไร้เรี่ยวเเรงเกาะโต๊ะข้างหน้าเอาไว้จนครบ…เเบคฮยอนทรุดตัวนั่งลงกับพื้นอย่างหมดเเรง หอบหายใจถี่จากเหตุการณ์ก่อนหน้านี้…นี่เขา…เป็นของชานยอลไปแล้วหรอ…เป็นไปโดยการขืนใจ…มีเพียงชานยอลคนเดียวที่มีความสุขจากเซ็กส์เมื่อกี้…
“ทำไม…คุณถึงทำร้ายผมแบบนี้…ฮรึก…”
“ผมก็แค่อยาก....เอากาแฟมาเสิร์ฟด้วย ผมรออยู่ข้างนอก” ผมถามไปด้วยความเจ็บปวด…แค่อยากงั้นหรอ…นายไม่ได้รู้สึกอะไรเลยใช่ไหม…แต่ทำไมผมกลับ…บ้า! บ้าที่สุด! ผมเกลียดเขา!!!
“ฮรึก…” ผมสะอื้นร่ำไห้ด้วยความเจ็บปวด…ผมนั่งกองลงกับพื้นโดยที่หน้าก็ยังคงหันไปทางโต๊ะกาแฟ…ชานยอลเดินออกไปจากห้องแล้ว...ทิ้งให้ผมทนทรมานอยู่ฝ่ายเดียว…ผมเจ็บตัวอีกแล้ว…แถมยังเสียตัวให้กับคนอย่างชานยอลอีก…
“ฮรึก…ฮืออออ” ผมปิดหน้าร้องไห้ออกมากับเหตุการณ์เมื่อกี้…ไหล่บางสะเทือนไปด้วยเเรงสะอื้นที่พยายามหยุดมัน…แต่ยิ่งหยุด…ก็ยิ่งหนักกว่าเดิม…
ผมยันตัวเองลุกขึ้นมาทำหน้าที่ชงกาแฟเพื่อเอาไปเสิร์ฟให้กับคนที่ทำร้ายจิตใจผมก่อนหน้านี้…ผมไปทำอะไรให้เขากัน…อยากได้ร่างกายผมมากขนาดนั้นเลยหรอ…เคยคิดถึงจิตใจของผมที่เป็นเจ้าของร่างบ้างไหม…หัวใจมันจะเเตกออกเป็นเสี่ยงๆอยู่แล้ว…คุณเคยสนใจความรู้สึกผมบ้างรึเปล่า…ชานยอล...
Guest
