ผมหลงรักคนรับใช้!!

"ผม".. มีสถานะเป็นแค่คนรับใช้.. 

ส่วน "เขา" เป็นทั้งคุณชาย ทั้งสุภาพบุรุษ ครบหมดทุกอย่างในตัวเขา.. 

แต่เขากลับหลงรักคนจนๆอย่างผม... 

. 

. 

. 

. 

"ไอ้วัน! มึงจำไว้นะ มึงไม่คู่ควรกับหนึ่งหรอก" คุณมิวเดินเข้ามาพูดกับผม 

ผมรู้... ว่าผมไม่ควรยุ่งกับคุณชาย ก็แค่เจ้านายกับคนรับใช้ 

"อย่างน้อยก็เข้าใจสิ่งที่กูพูด ที่นี้ก็น้อมรับไว้ คนรับใช้อยากจะเป็นเมียคุณชาย ตลกเป็นบ้า" 

คุณมิวจับเสยคางผมขึ้นพร้อมขย้ำหัวของผมจนรู้สึกเจ็บ 

"มึงตายๆไปซะก็ดีไอ้วัน!!" 

เพี้ย!! 

เสียงฝ่ามือกระทบแก้มดังขึ้น หน้าของผมหันไปตามแรงของฝ่ามือ 

"อ๊ะ" มันเจ็บและแสบมาก ที่แก้มมันชาจนไม่รู้สึกอะไรแต่ข้างในโพรงปากเหมือนจะได้กลิ่นเลือด 

"ทีนี้ก็จะได้รู้ซะทีว่าหัวใจของกูมันเจ็บแค่ไหน ตบแค่นี้มัจะไปเจ็บอะไรเท่ากับการที่เขาไม่รัก ทำไม ทำไมมึงต้องสำคัญกับหนึ่งขนาดนั้น" 

คุณมิวพูดและด่าทอพร้อมน้ำตาที่มันไหลอาบแก้มนวลทั้งสองข้าง ผมไม่รู้ว่าเขาเป็นอะไรกันแน่  

"กูรักเขามากขนาดไหน ฮึก มึงแย่งหนึ่งไปจากกูทำไม กูถาม ฮึก มึงตอบสิ!!" 

คางของผมถูกแรงบีบมากขึ้น มันเจ็บเสียจนต้องร้องออกมา 

"โอ้ย" ผมทนไ่ม่ไหวแล้ว มือทั้งสองข้างที่ถูกมัดก็เริ่มแน่นขึ้นเพราะผมเริ่มขยับตัว มันแน่นจนผมจะหายใจไม่ออก 

"ตอบ!!!"  

เขาง้างมือกำลังจะตบเข้าที่แก้มผมอีกรอบ 

"ผม ผมไม่ได้แย่ง คุณชายรักคุณมิวมากเลยนะครับ" 

พอผมพูดเสร็จ มือที่ง้างจะตบก็หยุดชะงัก ใบหน้าของเขาตอนนี้จากที่โกรธเกรี้ยวก็เปลี่ยนเป็นอมยิ้ม จากนั้นก็เปลี่ยนเป็นเหมือนเดิมราวมกับมีหลายอารมณ์ 

"มึงอย่ามาล้อเล่น ตายไปซะเถอะมึง!!" มือที่ถือมีดอยู่กำลังง้างจะปักมาที่หัวใจ 

"อย่า!!" 

ผลัก!!! 

ผมหลับตาไว้ เตรียมรับมือกับมีดที่กำลังแทงมา 

เอ้ะ... ทำไมผมถึงไม่เจ็บอะไรที่หัวใจ 

ผมลืมตาขึ้นมา เจอร่างของคุณมิวล้มลงตรงหน้า 

เงยหน้าไปมองก็เจอ คุณชาย ที่ถือค้อนมองมาที่ผมก่อนแล้ว 

"คุณชาย!!!" ผมตะโกนเสียงดัง รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้า  

เกือบแล้ว.........  

เกือบไม่ได้เจอคุณชายตลอดไป 

คุณชายรีบมาแท้มัดในตัวผมออก ด้านหลังมีคนหลานคนกำลังเดินตามมา ตอนนี้ผมกำลังเป็นผม 

"คนดีของพี่ ขอโทษที่มาช้า ไม่เป็นไรนะ" 

คุณชายเดินมากอดผมเอาไว้เอาแต่พร่ำบอกขอโทษ ท่าทางร้อนรน คุณชายจับคางผมให้เงยหน้าไปสบตาพร้อมลูบเบาๆที่แก้มมล 

ดีใจ ดีใจสุดๆ 

ตอนนี้ผมรู้สึกดีใจจนเกินไป จนรู้สึกอยากจะหลับขึ้นมา 

ไม่ไหวแล้ว......... 

พรึบ 

"วัน!!" 

. 

. 

. 

. 

. 

แนะนำตัว 

หนึ่ง  TAKE 

หนึ่งรทีร์ ผมทั้งหล่อทั้งสูง ครบหมดทุกอย่าง ส่วนสูง188 ซม. หนัก70 กก. 

สถานะ:โสด (ยังรอวันเสมอนะครับ) 

ประสบการณ์ครั้งแรกในชีวิต: ยังซิง ไม่เคยเอาใคร (ยังรอวันอยู่นะครับ) 

นิสัย:สุภาพบุรุษ (โดยเฉพาะวัน) แมนๆ ตรงๆ เอาจริงๆนะ นิสัยดีแค่นี้แหละ 

ความรัก: ยังรอวันเสมอ (เห่อๆ - -) 

วัน TAKE 

วัน ชื่อจริงก็ชื่อวันน่ะครับ ตัวเล็ก ผิวคล้ำนิดๆแต่ก็ขาว ตาโต จมูกนิด ปากหน่อย สูง168 ซม. (กำลังถึง170แล้วว) หนัก 64 กก. 

สถานะ:โสด (ใสซื่อเกิน ใครๆก็ไม่อยากได้) 

ประสบการณ์ครั้งแรกในชีวิต:ยังซิง (- -) 

นิสัย:อยากหล่อเหมือนคุณชาย!! ใสซื่อเกิ๊นนน ซึนด้วย 

ความรัก:ยังไม่มี :-) (แต่ก็แอบๆอยู่) 

. 

. 

. 

. 

คู่รอง (ไม่ค่อยเจอในเรื่องเท่าไหร่) 

กรณ์ TAKE 

ผมแอบชอบไอ้สองตั้งแต่อยู่มัธยมต้น ผมรู้นิสัยมันดี มันเป็นคนตรงๆ แต่จริงใจ เกรียดคือเกรียด ชอบคือชอบ 

และสิ่งหนึ่งที่ไอ้สองมันไม่ชอบที่สุดคือ.. คนมีฐานะ... แต่ผมเสือกเกิดมารวยไงครับ จะเอายังไงดีล่ะ? 

สอง TAKE 

ผมเป็นคนเฮาฮาสนุกๆไปวันๆ แต่พอมาเจอไอ้กรณ์ มันทำให้ผมรู้สึกแตกต่างไปจากเพื่อนคนอื่นๆ อยู่ๆผมก็หน้าแดงขึ้นมาเมื่อนึกถึงไอ้กรณ์ ไม่รู้เป็นอะไรเหมือนกัน.. เพราะผม..รักมันหรอครับ? 

#โปรดติดตามตอนต่อไป...เร็วๆนี้... 

#เรื่องนี้แต่งสดๆ อย่าว่ากันเน้ออ